شعر

حال ما را کسی نمی فهمد
سال ها سوختیم و دود نداشت
زندگی یک دروغ مسخره بود
هیچ کس واقعا وجود نداشت!

با تو
امشب فکر تو در خیالم پر می زند
عاشقانه های تو بر دلم سر می زند
سالهاست به دل قبله گاه عاشقی شده ای
که بر کعبه ی دلت خالصانه در می زند
روشن دل گشته ام در ره عشقت لَختی بتاب
که تاریکی شبهای من با تو...

قصه عشق
از ازل قصه ی عشق بر سند دل زده اند
عاشقان را عقل نیست ، چون عاقلان می زده اند
در نبرد عاشقی نیم بیشتر خونین جگر
آنان که شیطان صفت اند از پشت خنجر زده اند
سینه به سینه دست به دست گشته کتاب عاشقان
آنان که...

به باغچه رفتم

گل های رنگین دیدم

اما بوی تو نبود

به درخت نگاه کردم

برگ هایش رفته اند

مثل دوستان من

در این پاییز زرد

برگ ها می ریزند

من هم ، مثل آن ها

به دریا نگاه کردم

امواج آرام بودند

مثل قلب من

در این شب تاریک

فقط چراغ خیابان

رفیق من است

شهادت میدهد قلبم که پُر بودم ز احساست

ولی این کار بیهوده گرفت از من جوانی  را

سجاد یعقوب پور

بیچاره دلم تنگ شده , یار ندارد
افسرده شده با احدی  کار ندارد

در زندگی و ساختن شور  جوانی
در جمع همه هست ولی تار ندارد

سجاد یعقوب پور

زیر مجموعه ی خودم هستم

مثل مجموعه ای که سخت تهی ست

در سرم فکر کاشتن دارم

گرچه باغ من از درخت تهی ست

عشق آهوی تیز پا شد و من

ببر بی حرکت پتوهایم

خشمگین نیستم که تا امروز

نرسیدم به آرزوهایم

نرسیدن رسیدن محض است

آبزی آب را...

ویرانه نه آن است که جمشید بنا کرد
ویرانه نه آن است که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که با هر نگه دوست
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

بهزادغدیری ، شاعر کاشانی

دلتنگ تو هستم که دلم کردہ هوایت
شک نیست، مرا می کشد این درد نهایت

تا چند لب پنجرہ ها کز کنم از غم
با پنجرہ ها از تو کنم حرف و حکایت

هی با خود و با این دل تنگم بزنم حرف
خالی شود از غصه به دل یکسرہ...

دره سرسبز آرزوی من است
با برگ های شسته ی درختان
آبشاری دارد پراز خوشه های شکوفه
گرمای آرامش در خود نهفته

غزل قدیمی

فراق و دوریت دیوانه ام کرد

چو مجنون راهی ویرانه ام کرد

چنان داغی به دل ماند از جدایی

که با هر آشنا بیگانه ام کرد

دیرگاهی است،
که ریخته سیاهی شب،
همه جای این دشت،
ارمغان آورد خاموشی لب.
دیر زمانی است،
که شب سرد است و من افسرده،
همه جای این باغ،
تیرگی هست و گل ها پژمرده.
ایامی است،
که پیکرم بی جان است و دلم لرزان،
همه جای این تن،
دلتنگی و...

بگذار بگویند و بگویند و بگویند
بگذار ببُرند و بدوزند و بپوشند
تو بخند، گوش بده، خیره بمان، هیچ مگو!

من چه هستم
شعری غمگین،
زخمه ای حزن انگیز بر سه تار،
یا که آوازی غمین.
نکند قطره اشک بی قراری های شبانه
که از چشم مردی تنها در سکوت می چکد.
من چه هستم
ناله ای از دل بی قرار،
آهی جهان سوز،
یا که اندوه چشم به راهی...

هوای مطبوعی بود،
رود از کنار ما می گذشت،
تا دوردست دامنه جاری بود،
ریشه های پرتقال های پایین دست را سیراب می کرد،
شالیزارهای کنار تپه را غرق آب می کرد.
درخت خرامان باد،
گل عطر افشان،
بازی ماهی ها پیدا بود.
در جنگل های ما
بلبل آواز خوان،...

ابر هست،
مهتاب نیست،
حوض هست،
آب نیست،
بید مجنون چرا بی تاب نیست.
گردش ماهی قرمز،
روشنای مهتاب،
رقص سیب ها روی آب،
دیگر نیست.
که می داند این همه تلخی برای چیست
شادی نزدیک است،
میان گل های حیاط،
پشت شمعدانی ها،
همسایه شمشادها.
تا صبح راهی نیست،...

آسمان آبی، آفتابی.
نسیم خنک می وزد.
من در سایه نشسته ام،
روی فرشی از چمن.
شاخه های درخت می لرزد.
گنجشک ها سرخوش،
پرستوها سرمست،
کلاغ ها هم به مهمانی ما آمده اند،
برای آنها هم دانه هست.
بازی اسب ها از دور پیدا بود،
خنده هایشان چه زیبا...

در دیاربکر اندیشه، هنگامه ی طلوع آزادی است
صدای زمان، خورشید خیال است
آتش اندیشه ها برآمده از دشت آزادی
روحانیت در جوانی، نور اعتقاد در شبانگاه است
شکوفه اندیشه در ساحل آبی ذهن، می رویید
عصر زیباییست که عشق دریای بیکران آزادی است

غزل قدیمی

شب اتفاقِ قشنگیه
اگه تو ماهِ من باشی
(رامین فاخری)

آسمان را مرخص کردم
من ماه را شب ها
در صورتِ تو میبینم
(رامین فاخری)