شعر

من پشت هم انگار سرم خورده به دیوار
یک غده بدخیم درونم شده بیدار
این درد سر از جان من خسته ی بیمار
میخواهد اگر جان، که فدای خم مویش

در بستر باران، غم عاشق کش آبان
در فکر یکی، مست بیایی به خیابان
هی چرخ به دور خودت، هی...

نیمه ی درد آلود
سهمِ من از جهان
با خارشِ مدامِ تاول
و شعر که می جوشد
مثلِ گدازه
در دفترهای سوخته ام.

در میان شب برفی، پنجره ای می درخشد،
یک شمع سوسو می زند و سایه ها را کم می کند،
همچون چای گرم دستانم را گرم می کند،
روح کریسمس روشن می شود،
لمس لطیف امید را حس می کنم که شب را در آغوش می کشد.

با هر شعله...

لیلی شو و بگذار که
مجنون شوم ای دوست
.
حیف است که این عشق
بخشکد به رگ و پوست

بابک حادثه

ای آنکه چشمان قشنگت رنگ دریاست
هم ساحل آرامش و هم دشت رویاست



مغرور زیبایم  غزل جان گیرد از تو
جانا. غزال چشم تو. روح غزلهاست



پیشم بمان و با دل من عاشقی کن
چون بی تو دل افسرده و غمگین وتنهاست



با من بمان و عشق را نجوا کن...

روزهایی که بی تو می گذرد
گرچه با یاد توست ثانیه هاش
آرزو باز می کشد فریاد
در کنار ِ تو می گذشت، ای کاش!

آرزو کردم شب یلدا ، کنارت سر کنم
رود بودم خواستم ، دریا ،کنارت سر کنم

خسته از زخمِ زبانِ بادِ پاییزم ، بیا
مرحمت کن این زمستان را ،کنارت سر کنم

می شود سرخ تر از چشم خمارم باشد
باغبانش بشوم باغ انارم باشد
در شب ساکت یلدا بگویید به او
در خودم یخ زده ام، فصل بهارم باشد

آه اگر فاصله مان اینهمه نبود
برای یلدایت گلی می آوردم
اناری
کتابی
شعری
خاطره ای
چیزی که زمان را بایستاند
چیزی که گرممان کند
چیزی که از دنیا جدایمان کند
دستت را می گرفتم
دستهایی که بوی سیب می دهند
می گفتم بسیار خسته ام
مرا میان گیسوانِ بلندِ...

پیدا بکن یک آدم ، آدمتری را
وشانه های محکم و محکمتری را

آقای خوبی که دلش سنگی نباشد
معشوقهای دوستت دارم تری را!

من را رها کن هر چه می خواهی تو داری
از دست خواهی داد چیز کمتری را

با گیسوانت باد بازی کرد و رقصید
و زد...

من منتظر تو ؛ تو منتظر من
من تنها ام و تو
تو آخه تنها تر از من :)
وسط این همه آره
تو چرا شایدِ من خب؟
آخرِ این همه گریه
ندیدیم خنده ی هم رو :)
تو اگه رفتی عزیزم
حقِ تو بوده رهایی
رفتنِ من ولی آخه......

دل دادم و دل داد
صد ناله و فریاد
من در پی او زار
او در پی آزار
از دست خدا داد
کاین چهره به تو داد

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

یک حادثه ی تلخم و یک خاطره ی زهر
آری تویی آن قندتر از قند ولی قهر
من کوچه ی بن بستم و یک مرد خیالی
تو دختر زیبایی و شهزاده ی این شهر
من بی خرد و گمشده در عصر زوالم
تو نابغه ی قرنی و علّامه ی هر...

در این سرما و باران یار خوشتر
نگار اندر کنار و عشق در سر
.
.
در این برف آن لبان او ببوسیم
که دل را تازه دارد برف و شکر...

در طالع من نیست که دلبند تو باشم
دیوانه  چشمان  تو  در بند  تو باشم
در فکر تو، دل از همه دنیا که بریدم
باقی همه در حسرت پیوند تو باشم

مرجان شهبازی

جامِ دیوانِ دلش، سرشارِ شعرِ موجِ مِهر؛

کامِ قاموسِ لبش، گل واژه خوان و، جان سُراست...

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)، بیتی از یک غزل.

در نیمکت چوبی می نشیند
پایم را نوازش می دهد تار و پود فرش پاییزیی
روحم از زردی و نارنجی گل ها آرامش می گیرد
مشغول تماشای تابلوی پاییزی هستم
سبزی رنگ خاطرات زرد می شوند و رقصان بر زمین می نشینند.
زیبایی پاییز، رنگ دیگری به دنیای ما بخشیده.

تو جنگجوی تازه نفس من حریف خوب
من زورگوی قصه ام وتو ضعیف خوب
من مرد افتضاح خداوند در زمین
تو شاهکارخلقت وجنس لطیف خوب
من گرچه باشکوه ولی باشکوه بد
توگرچه ناشریف ولی ناشریف خوب
توحرف های خوب ولی با زبان تلخ
من شعر های تلخ ولی با ردیف...

پنجره، دریچه ای است به سوی طبیعت
آغوش سبز و خرمی که روح را می نوازد
پاییز، فصلی است که زیبایی طبیعت را دوچندان می کند
و پناهگاهی است برای روح خسته از زندگی شهری


غزل قدیمی

به زندگی؛ به مردِ خانه سلام!
به عطر و خنده ی زنانه سلام!

به بوسه های گرم از تب و شوق
به عشق؛ (بهترین بهانه) سلام!

به رقص در طلوع کوچه ی یاس
به خاطرات پُر ترانه سلام!

به وارثان ماه و نبضِ غزل
به رسم سبز این زمانه سلام!...

الهی اشتیاقی در دل افکن بی قرارش کن
درون سینه ها سنگی ست سیبی آبدارش کن
الهی ماهی جان تشنه بر این خاک میغلتد
برایش تنگ آبی شو کمی امیدوارش کن
ببین این خطه ی خاکستری را خاک سنگین را
قلم در جوهر رحمت بگردان سبزه زارش کن
اگر دیدی...

...ما ساکنان دنیا ... ؛
همسایگان رنجیم... !!!
ما جمع بی پناهیم ... ؛
مجذور چارو پنجیم!!!
شاید طلسم آهیم ... ؛
بازیچه های افسوس!!!
روی سیاه ماهیم ... ؛
دود چراغ فانوس... !!!
شاید که مرده باشیم ؛
در انتهای کابوس... !!!
محشور گشته باشیم ؛
با لاله های...

بیا، با هم شعر بسازیم و عاشقانه بگوییم
عشق یعنی زلیخا و زلیخا یعنی عشق

این منم تازه ترین فاجعه ازمحضرِ عشق
که نشستم به عزاداری خاکسترِ عشق

بشکند آینه ایکاش ، که مشغولم کرد
به خودآرایی هرروزِ ملال آور عشق

به تماشای تو مشغول شدم یادم رفت
که سلامی کنم ای دختر نیلوفر عشق

خاطرات من وُ تو هرچه که بود عشق نبود
خط...