متن عشق

به سیمایِ پُر از مهرت هزاران شور و شَر داری
نمی دانم خودت آیا از این نکته خبر داری

درون کوچه می آیی هزاران چشم دنبالت
برایِ دلبری هایت تو خود صدها هنر داری

به هنگامی که می خندی زِ شوقت شهر می خندد
که لبخندی به شیرینی چنان قند...

با چشم اشک آلود خود این غصه را سر می کنم
دل را به دریا می زنم دیوانه محشر می کنم

با چشم دل می خوانمت ای جان که جانانم تویی
با این دل دیوانه ام شب را منوّر می کنم

عاشق شدم با دیدنت بیمار آن خندیدنت
لبریزم از...

چه خوب دوست شده ام با گلها...

می دانم شب ها حسن یوسف
با محبوبه ی شب راز می گوید...

و اقاقی ناز و غمزه هایش را از نرگس های باغچه تقلید می کند
و لاله به جز قصه ی عشق نمی خواند
و از کاکتوس تنهاتر...
گل سرخ پژمرده...

عاشقم…..
اهل همین کوچه ی بن بست کناری ،
که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی ،
تو کجا ؟
کوچه کجا ؟
پنجره ی باز کجا ؟
من کجا ؟
عشق کجا؟...

هرچه دوری کرده باشی عشق مثلِ بومرنگ

بی محابا می کند سویت کمانه بیشتر

دلم را، آفریدی ، غم چرا در آن نشاندی

چرا در خانه دل، عشق را در جان نشاندی

چه سود از دل،چه سود از عشق،جانانم تو هستی

نشاندی عشق را جانا، چرا هجران نشاندی

بادصبا

همه آدمها در گوشه ذهنشان با محبوبشان زیسته اند.!


متن از مبینافرزاد

دلْ جز ره عشق تو نپوید هرگز
جانْ جز سخن عشق، نگوید هرگز
صحرای دلم عشق تو شورستان کرد
تا مهر کسی در آن نروید هرگز...

همه میگفتن... بهش
نمیرسی! عاشقش نشو! اون
از تو بهتر تو زندگیش داره!
خلاصه که انقد گفتن و گفتن
که دستای من دیوونه شدن
و خفه شون کردن:)

دیالوگ دستهای دیوانه ♥️
نویسنده: ریحانه غلامی (banafffsh)

من تو پونزده سالگی
عاشق شدم... معشوق من نوزده
سالش بود و معروف ترین شاعر
جوونی که ازش تعریف میکردن...
اون موقع ها هیچوقت ندیدمش!
یعنی از نزدیک نشد ببینمش...
اما همین یه شعر مگه کافی
نیس برای عاشقش شدن؟!

معشوق ما غایب!
دلش در دل ما حاضر بود:)♡

دیالوگ...

ای کاش که پروانه ی زیبا باشیم

یا قاصدکی میان گلها باشیم

سرشار ز عشق تا سحر در بُستان

خنیاگر دل چو مرغ مینا باشیم

بادصبا

اولین بار که دیدمش...
تو جشنواره شُعَرا بود...
دستم خورد به لیوان آب پرتقال
ریخت رو پیرهن سفیدِ زیر کتش!
رنگم پرید... لرزیدم! مثل همیشه
گند زدم! همه یه جوری نگام کردن!
ترسیده بودن... الکی که نبود!
شاعرِ معروف بود! برنده جشنواره!
داشت گریه م میگرفت که لبخند
زد! دستمالی...

پدرم می فرمودند:
خانم!
فرزندمان به سلامتی عاشق شده است
و مادرم آهسته آهسته به نجوا می گفتند:
اسپند دود می کنم...
عشق در خانه ی ما شگون دارد...

یه مردادیم با یه عالم غرور
یه کوهم که پیش کسی خم نشد
یه زخمایی تو سینمه که برات
بجز عشق تو چیزی مرهم نشد
شب توی موهاتو من دلخوشم
که این خونه با چشم تو روشنه
یه مردادیم عاشق پر زدن
مگه عشق تو سر به زیرم کنه
منم...

منم و عشق حسینی که محرّم دارد
مادری فاطمه و خواهر زینب دارد

سر که قابل نبُود جان بدهم در راهش
چون برادر نبُوَد این همه حیدر دارد

منم و شور علمداری عباس حسین(ع)
آن که می گفت برادر بشود نور دو عین

کُلُّنا عباس ماییم به زینب (س) سوگند...

خسته ام از گریه های بی دلیل
خسته ام از قاصدکهای علیل
خسته ام از آمدن های دروغ
خسته ام از چشم های بی فروغ
خسته ام از جاده ی بی انتها
خسته ام از دستها رو به دعا
خسته ام از خاطرات تلخ و سرد
خسته ام از غصه...

کمندِ زلفِ تو رقصان میانِ بادِ نوروزی

هرآن کس دید زلفت را روان شد سوی بهروزی

میانِ ظلمتِ شب ها چو از رُخ پرده بَرداری

دلِ تاریک عاشق را به عشقِ خود برافروزی

بیفروز آن چراغِ دل تو ای فتّانهٔ دوران !

که هر صبحِ سحر جان را به آهنگی...

ای عشق! ای بزرگترین آرزوی من
فردای من بدون تو فردای کوچکیست

عشق،،،
حدیثی ست همیشه حادث...
♡
--در روح،،،
نه بر زبان!



لیلا طیبی(رها)

سهم ما در وسط معرکه ی عشق چه بود؟
غم و دلتنگی و حسرت، همه یک جا با هم

«بردار پای خود را»

از عشق نا امیدم، بردار پای خود را
کی طعم آن چشیدم، بردار پای خود!!

کردی چه صورتم را، در زیر پا لگد کوب
از صورت سپیدم، بردار پای خود را

هرگز نبوده یوسف، در خانه ی زلیخا
خود جامه را دریدم، بردار پای خود را...

عشق خودش خواهد آمد، بی هیاهو
نمی توان از آن فرار کرد
زمانی متوجه آمدنش خواهی شد که
بدون آن نفس کشیدن دشوار میشود

❤

خوبترینم...
من به تعریف جدیدی از عشق رسیده ام.
جدای از آن همه تعبیرهای تکراری و همیشگی
برای من، عشق در دو حرف خلاصه شده: \تو\.
اگر میشد همه ی آدم ها کسی مثل خودشان، درست شبیه خودشان را در زندگی شان داشتند و کسی مثل تو در زندگی...

جان به کف، خنده به لب، شعله به دل، شور به سر

جان فدا در رهِ جانانه عشقیم هنوز