متن غروب

ابری، غروب، طرحِ خداحافظ ...
تنها لباسِ تن خورِ بوتیکم

آرمان پرناک

من از سکوت فاصله می ترسم
از صدای بوق ممتد تلفن
از سپیده ی صبح انتظار
و بغضی که هر غروب
نفس را بند می آورد
می ترسم دیگر نباشی
شب ها خاطراتمان را
برای ماه تعریف کنم


مجید رفیع زاد

در گوشه ی چشمم
طلوع و غروب آفتاب هم
به هم رسیده اند
من
که دو پای زمان دارم
پس
چرا به تو نمی رسم ؟!!...

آرمان پرناک

گفتی غروب زیباست...
غروب را به نظاره نشستیم به امید فردا
آن هم طلوعش
زیبای زیباست...

باز این غروب غمزده
شور دلم بر هم زده
وای از وصال دوریت
غمگین دلم، پرپرزده

به غروب سلام کن
وقتی دلتنگی ، به غروب سری بزن
شک ندارم که شادمان می شود🌺
غروب سرشار از خاطره هست
چه تلخ ،چه شیرین !
غروب عشق می افریند
غروب ، غم می کاهد
غروب با حضور من وتو زیباتر ،طناز می شود وجلوه گری می کند
با...

غروب
زیباترین معشوقه ایی ست
که عاشق را
مجنون میکند...

به قلم:

پروانه فرهی(پرر)

هرغروب مرا خیره به خود
رفتن تو مثل غروب های دگر..
خیره کند مرا به تو

غروب
آتش می زند
به دل
قهقه ها
همچون سنگ
که در کوره
پخته می شود!
همانقدر
بی رحمانه...

حالا که قرار هست

یک غروب...

یک نگاه...

یک خاطره...

یک داستانِ تکراری...

یک حسِ مبهمِ همیشگی...

یک برگ....

یک پاییز...

بشود دنیایِ یک آدم ؛

پس اعتراف میکنم به اینکه...

کاش روزی تو هم شاعر شوی...!

ستاره ح

جمعه ها شرح غروبیست که خون آلوداست
دیه اش قیمت بد حالی و دلتنگی ماست

دلتنگی های جمعه را
هیچ چیزی تسکین نمی دهد
بهانه جویی های دل بیقرارت را
هیچ کلامی آرام نمی کند
هیچ آهنگی نوازشگر
رِخوت روحت نیست
فقط می خواهی
دست ناگفته های دلت را بگیری
با نسیمی از یادش
بروی به خلوت خیال او
همانجا که او هم منتظر توست...

باز آن صفای دیروزی آرام
آرام...
از کنارِ دِنج خلوت ها گذشت
باز هم...
روییدن سرو بلند
از دلِ شبهای تاریکی گذشت
باز یک...
روز تنهایی تلخ
کنار غمخانه ایوان نشست
چه غروبی بود!
آن روز نیز گذشت

رعنا ابراهیمی فرد

بوی نم باران باشد وکُلبه کاهی و پنجره چوبی باز قدیمی برای یک دل سیر دیدن

بوی شالیزار ها و تماشای دختر گندمگون همسایه با دامن چین چین پر از شکوفه یاس و شالی به رنگ کهربا و سینه ریز عقیق
او هنوز هم زیبا راه میرود و اسب ابلغش...

دل مردگان معنای اِحیا را نمی فهمند
فرق غروب و صبح فردا را نمی فهمند

آنها که سیرابند رنج تشنگی ، حتّی
طعم خوش آب گوارا را نمی فهمند

شب خفتگان هم در سکوتِ مبهم شبها
حال دل غمگین و تنها را نمی فهمند

صحرا نشینان بیابان های لَمْ یَزرع...

رفتن زیباترت می کند
چونان که غروب خورشیدش را
و رنگین کمان باران را

چرا دلش نمی گیرد؟

مگر شهرشان غروب ندارد!

ارس آرامی

زیبایی
همچون پراکندگی یک ایل در کوهستان
همچون گذر یک رودخانه
زیبایی
همچون قایقی در غروب یک دریا
همچون قطاری در عمق سبز یک دره
زیبایی
همچون رقص دود سیگار
_
در زیبایی ات
رفتنی نهفته است
_

.
.
.

تنها یک لحظه طول کشید
غروبی که مرا در خود گم کرد
و حسی که تا ابد نامم را فریاد کشید

رعنا ابراهیمی فرد(رعناابرا)

پر گشایم در باد ...
هر کجا باشد ، باشد
پرواز خواهم کرد
تند برخواهم خاست
و خواهم رفت ...
به کوی سبز سپیدار رویایی
به ابدیت مطلق یک وجدان
به شهر های محکمه دار سنگ فرش
که صحبت چلچه را...
از میان شیشه های سرد مکدر
که روزی فریاد...

سر می کنم در روزهایی که نمی دانم...
یک ساعت دیگر من آیا زنده می مانم؟!

انگار با من قهر کرده روی آرامش
دریای بغضم در تلاطم های طوفانم

مرحم نمی خواهم برای زخم هایم چون
کل جهان درد است در هر ذره ی جانم

از حال و روزم بی...

بادِ پاک، با طراوتِ بهار
از افق، آن سوی باغ های آسمان
می وزد به مخملِ غروب
آفتاب، شادمانه با نشاط و شوق
با شتاب، با نوازشی به ابر
می رود به پشتِ کوه
من در این سعادتِ لطیف
غرق می شوم
تا طلوعِ ماه، تا دمیدنِ ستاره ها ......

گەر خۆڕەتاویش ببوایەم
ئاسمانم بە باوشت دەگۆڕایەوە
که بەیانیان لای تۆوە هەستمو
ئێواران خۆم لە تەنگی باوشت داشارم...

ترجمه:اگر آفتاب هم بودم
آسمانم آغوش تو می شد
که هر روز طلوعم از کنار تو باشد
و غروب هایم به تنگ آغوشت پناه برم...

ڪشنده تر از
ساعت دوازده شب بہ بعد
اون غروب
لعنتیہ ڪه
یھو با تمام وجود
دلت بودنشو
مےخواد ولی ️نیست
️

‍ ‍ ‍