دامن چین کتان ات وطن من شده است تن تو جامعه ی زیستن من شده است آن قدر ربط ندارد به محبت ؛ آغوش که دو دست ات یقه پیرهن من شده است چه بگویم چه بگویم که خودات میبینی لب ات است این که زبان در دهن من شده...
چشمت کرونا بود ودلم مردم قم بود از عشق تو مملکتی زیر سرم بود ما را چه نیازی به ژل ضد عفونی لب های تو کلا کلرید سدیم بود
دو چشمت از عسل لبریز و لب هایت شکر دارد بیا هرچند می گویند شیرینی ضرر دارد زدم دل را به حافظ دیدم او امشب برای من «لبش می بوسم و در می کشم می» در نظر دارد اگر چه مثل نرگس نیست چشمش سخت بیمار است کمر چون مو...
برگرد شاید بودنت حال مرابهترکند تاخاطرت آرامشی درقرص خواب آور کند سرگیجه های لعنتی،دلشوره های هرشبم آری مسکن می تواند درد را باور کند ازدست خود عاصی شدم،اشکم امانم را برید یاد نگاه آخرت چشمان من را ترکند سردرد من را میکشد،تا کی نمیبینم تو را مرفین چشمت میتواند درد...
ای حُسن یوسف دکمه ی پیراهن تو دل می شکوفد گل به گل از دامن تو جز در هوای تو مرا سیر و سفر نیست گلگشت من دیدار سرو و سوسن تو آغاز فروردینِ چشمت، مشهد من شیرازِ من، اردیبهشت دامن تو هر اصفهان ابرویت نصف جهانم خرمای خوزستانِ من...
تو مثل حاصل کارِ کمال الملکِ نقّاشی ولی من خط خطی های کج یک آدم ناشی تو اقیانوس آرامی، بزرگی، ژرف و بی پایان و من هم برکه ای کوچک و یا یک حوض بی کاشی مخدّر دارد آن چشمت، خمارم می کند گاهی مسکّن دارد آغوشت، مگر محصول خشخاشی؟...
درگیر نگاهت شد این فکر و خیال من چون قطره بیا بنشین بر نرمی بال من سوزنده تر از آتش عشق تو کشد شعله مغرور و چه زیبایی ای خوش خط و خال من شیرینی لبخندت با چای چه می چسبد! قندم چه به کار آید؟ آرامش حال من سرمای...
غالبا در هر تصادف میرود چیزی ز دست لحظه برخورد چشمت با نگاهم، دل برفت
مثلِ هر صبح.. تو خورشیدی و من مشتری ات؛ در مدارِ تو و چشمت،همه دنیاست؛سلام...
آغاز و ختم ماجرا لمس تماشای تو بود دیگر فقط تصویر من در مردمکهای تو بود من عاشق چشمت شدم ...
از همان... صبحی که چشمت... در نگاهم باز شد... پرتویی از چشم تو... در چشم من... جا مانده است...
این خانه غریبی را بیگانه نمی فهمد مانند جنونی که دیوانه نمی فهمد هر همسفر و همراه، همراز و رفیقم نیست درد دل شیدا را، هر شانه نمی فهمد شمعی که تا فردا، حتی اثر از آن نیست اندوه شب او را، پروانه نمی فهمد آنی که چنین جام بی...
... تنها دو چشمت... تنها همین دو دریچه کوچک؛ کافیست برای بودنم.... برای دچار بودن.... برای عاشق بودن... برای اینکه در عشق تو رسوای جهان باشم...!
اگر سهم من از چشمت اسارت بردن دل بود من این حبس و اسیری را به صد جان آرزو کردم.....
ای کاش در حوالی چشمت مینوشتند: خطر برق گرفتگی لطفا نزدیک نشوید
کشف کردم چشمت از هر الکلی گیراتر است راضی ام از این که کشفِ دستِ رازی نیستی... .
آسمان دیباچه ای از رنگ چشم روشنت عندلیبان تا ابد شیدای بزم گلشنت آنقدر بی روسری موی سیاهت دیدنی ست تا رضا خان زنده شد آمد برای دیدنت جزر دریای خزر از صورت ماه شماست عشو های فومنی مشق بهارانِ تنت یک نفر مثل شما خیام را می خواره کرد...
غالبا در هر تصادف می رود چیزی زدست لحظه برخورد چشمت با نگاهم دل برفت ...
شده از درد بخندی که نبارد چشمت؟... من در این خنده ی پر غصه مهارت دارم
مرا به گردش صد قصه میبرد چشمت
صبح یعنی بغلم باشی ومن قبل ازتو بنشینم به تماشای طلوع چشمت ️️️
چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری ست جای گلایه نیست که این رسم دلبری ست
کار تو در چشم ما ابرو گره انداختن کار ما با اینهمه دل را به چشمت باختن
