متن درد

درد مثل مونو اکسید کربن می مونه
ابراز کردنش به آدمی که بهت صدمه زده
مثل باز کردن یه دریچه می مونه
اما حبس کردنش آدم را مسموم میکنه

_تد لاسو

من خیلی از اینجا بودن خسته شدم

همه ی ترسهای بچه گانم سرکوبم کردن

و اگه مجبوری اینجا رو ترک کنی

آرزو میکنم ای کاش زودتر اینکارو بکنی و بری

چون هنوز ( روحت ) اینجا حضور داره

و منو تنها نمیذاره

به نظر نمیاد این زخم ها درمان بشن...

هجوم سکوت
از مردمک می چکد
باران نمی شوید
جاده ی دلتنگی را
چاره ی درد فریاد است

و دراین عمر که تنها سر ناکامی داشت
با همه درد نجیبیم خدا می داند

تو می خوابی و من بیدارم هر شب...
شبیه ابرها می بارم هر شب...

کسی اینجا پر از بغض و جنون است
سکوتم ضجه ای با رنگ خون است

پر و بال مرا این زخم بسته
دلم از دست آدم ها شکسته...

شکستند اعتماد و باورم را
در آغوشت بگیر...

دردهای تازه
عصای فرسوده را
به تمسخر گرفته اند
که مدت هاست
بامن دست به دست می کند
دردهای کهنسالم را

یکی آن دوردست ها
پشت آن درد ها
آرام خوابیده است
به دور از تمام زخم ها
خود را به خواب سپرده است

ای دست نیافتنی!!!
دوست دارم وقتی بعد سالها میبینمت
روی بوم نقاشی ماندنت درلحظه رنگ عشق بزنم؛ بگذار لااقل دلخوش باشم به تصویری ماندگار از کور سوی امید..!
وقتی تصویرت را مقابلم دارم بگذار دوست داشتنت را نقاشی کنم...
چون با تصویر ذهنی م نقاشی نبودنت را خوب بلد بکشم...

خواستم مانع شوم تا چاقوی زبانت از غلاف دهانت خارج شود؛خواستم تیزی کلمات را دستت ندهم تا سلاخی کنی دلم را !؟... اما دیدم فقط درد است که تورا به یادم می آورد...
این بود که با لب ترک خورده افکارم، تشنه بدون آب رو به قبله عشق دراز کشیدم......

تو که اهل ماندن نبودی چرا خلوت مرا به هم زدی....
آمدی چه چیزی را یاد آوری کنی!؟
عشق را ! یا درد را ؟؟؟

✍️ رضا کهنسال آستانی

من هیچوقت تنها نیستم...
همه جا یادت ازگذشته بامن است با درد ودردی که تا آینده بامن است از یادت.
من هیچوقت تنها نیستم...

✍️ رضا کهنسال آستانی

دلم گرفته...
صدامو میشنوید؟

اینجا، من تنها هستم.
اینجا ، از آرامش خبری نیست.
اینجا، همه در خوابی عمیق هستند ، یا اگر بیدارند خود را به خواب زده اند.
اینجا ، تنهایی فرمانرواییست که حکم صادر می کند.
اینجا ، سکوت دردیست که درمان ندارد.
اینجا، جاییست که معشوق وجود ندارد.
و باز...

پسر کُش بوده ای دنیا از اول،
آخر قصه اشاره میکُنم:
رستم مو سهرابُم... نمی گیره!

نِفهمید و نمیفهمن مُنو درد مونه اینجا
مو خط دکترُم خالو کسی قابُم نمی گیره

تو جانم را بغل کردی
و درد از جسم ِ من پَر زد
عجب شوری به پا کردی
سراسر شعرِ نابی که!
شیما رحمانی

همه چیز به شتابانی عمر می گذرد جز درد

ارس آرامی

و درد
به مویرگ هایمان رسیده بود
اما هنوز
لبخند می زدیم:)

و تو از میان دردهایم
به استخوان رسیده ای
به عمق جان رسیده ای
عجیب میسوزانی مرا

خودش را به آتش کشید
کسی که نیمه پر لیوانش بنزین بود!

درد روی سینه ی من لحظه ای با درد گفت:
آن که روح درد را در من دمیده رفته است

سید عرفان جوکار جمالی

درد و رنجوری ما را داروی غیر تو نیست
ای تو جالینوس جان و بوعلی سینای من

درد ما را در جهان درمان مبادا بی شما
مرگ بادا بی شما و جان مبادا بی شما

خاطراتت پیله کرده اند به جانم
هر روز می شِکُفد دردی...

دست بردم به دعا تا غم دل ناله کنم
غم دل داد سخن درد تو را چاره کنم


فیروزه سمیعی