فقط ... فقط تاریکی می داند ماه چقدر روشن است فقط خاک می داند دستهای آب چقدر مهربان ! معنی دقیق نان را فقط آدم گرسنه می داند فقط من میدانم تو چقدر زیبایی !...
قسم به فقر که حلّالِ رنگِ ایمان است! قسم به "نان" که میانِ حروفِ انسان است!
چه کیفی میداد اگر من شاگرد نانوا بودم و تو نزدیک افطار با لباس های رنگی در صف نان می ایستادی. هرچند که صف بر هم میریخت دست و بالم را میسوزاندم و از اوستای نانوا بدو بیراه میشنیدم اما همه ی اینها ارزش آن لحظه را داشت که در...
به سال ها بعد فکر می کنم! به زیبایی سپیدی موهایمان. میدانستی؟ پیر شدن کنار تو چقدر می چسبد!؟ اینکه دستانم بلرزند، پاهایم توان راه رفتن نداشته باشند، و کنارت بنشینم و بی اختیار سنگینیِ سرم را روی شانه هایت رها کنم! خوابم ببرد. و رویای آن روزی را ببینم...
و عشق چشمان پدری بود.... و عشق نانی بود.. . عشق دستان ترک خورده مردیست عشق سفره خالی بود در پس کوچه های شهر در خانه ای که باران بر سقفش چنگ میزد
حلال، فقط نان روی سفره نیست....! عشق هم حلال اگر نباشد برکت می رود از تمام آغوشها و بوسه ها و دوستت دارمها.....!!!!
دوست داشتنت... بوی خوب نان بِرشته می دهد... مزه ی خامه و عسل... و من همیشه جانم در می رود ... برای بوسیدنت... برای بوییدنت... خوشمزه ی دلخواه من !
تیغ بران گر به دستت، داد چرخ روزگار هر چه می خواهی ببر،اما مبر نان کسی
با آنکه نان برکت است تو اما برایم ، شراب باش .. بگذار با تو مست شوم تا از تو سیر .
کم و زیاد همین قدر قانعیم ای دوست که نان سفره ی ما نان خودفروشی نیست
من به چشمان تو محتاج تر از نان شبم عشق بر سفره بریزان،غم عاشق نان نیست
من دلهره ی افتادن یک بندباز از بلندای یک لقمه ی نان بر سنگفرش خیابانم ...!
من زبان سکوت ها را میفهمم آنها به من گفته اند،دنیا بیش از صلح و نان به قدر یک تاب خوردن زمین به دور خودش به سکوت نیاز دارد... و من رویا میسازم با آن بیست و چهار ساعت مقدس که هیچکس در جهان چیزى نمیگوید...رویامیسازم از آن دقایقى که...
وقتی مردهای همسایه آن قدر دیر به خانه می روند تا طفل ها بخوابند که نان از دستِ خالیِ پدر نخواهند چه جای عشرت؟!
. از تنورِ داغِ صبحِ بوسه ات دوستت دارم چه نانی میدهد.! ️️️
نان و شراب در لب های تو است مرا با بوسه ای تقدیس کن ...
بوی دستان پراز تاول و نان می آید چه قشنگ است پدر خنده کنان می آید به نگاه پدرم خنده همیشه جاری است با حضورش به خدا خانه به جان می آید
پدر جان .... درد هایت را با هیچ کس نگفتی از غصه هایت حرفی نزدی از تمام چیز هایی که در دلت بود و به دست نیاوردی. چه روز ها گره زدی به شب و چه گره ها که باز کردی از فردای ما پاهایت خسته از جست و جوی...
راحت نوشتیم بابا نان داد! بی آنکه بدانیم بابا چه سخت، برای نان همه ی جوانیش را داد.
سفره ام از گرسنگی سبز است نان به نرخ شما نخواهم خورد
نبودنِ تو فقط نبودنِ تو نیست نبودنِ خیلی چیزهاست… کلاه روی سَرمان نمی ایستد! شعر نمی‌چسبد… پول در جیب‌مان دوام نمی‌آورد! نمک از نان رفته!!! خنکی از آب…………. ” ما بی‌تو فقیر شده‌ایم ” مادر….
چه کسی می‌گوید که گرانی شده است ؟ تن عریان ارزان ! آبرو قیمت یک تکه‌ی نان ! و چه تخفیف بزرگی خورده است ؛ قیمت هر انسان !
گل گندم خوب است گل خوبی زیباست ای دریغا که همه مزرعه ی دلها را علف هرزه ی کین پوشانده ست هیچکس فکر نکرد که در آبادی ویران شده دیگر نان نیست و همه مردم شهر بانگ برداشته اند که چرا سیمان نیست! و کسی فکر نکرد که چرا «ایمان»...
ما بی سلیقه ایم تو حاجات ما بخواه ورنه گدا مطالبه ی آب و نان کند
