متن گریه

خنده
یا
گریه
مهم نیست ،
مهم
عروسکی ست
که
کوک می شود .
حجت اله حبیبی

گریه
داغی است
بر دل
و
خنده مِهری بر لب .
حجت اله حبیبی

گاه ،
گریه
تقاص
ثانیه هایی را می دهد
که
نخندیده است.
حجت اله حبیبی

گاه
گریه
تقاص
ثانیه ای
خنده است .
حجت اله حبیبی

از فراقت شد پریشان گریه می کرد
از دل ابری چون باران گریه می کرد

دلش در آتش عشق تو می سوخت
که او بی حد بی پایان گریه می کرد

می شود چشمان من با دیدنت گریان شود؟
لحظه ای سیراب و روزی بر شما مهمان شود؟

ابر بی تابم که عمری حسرتت در سینه است
می شود بغض دلم در کربلا باران شود؟

بهزادغدیری

اما شبی هست که هممون قراره از ته دل گریه کنیم.
تاریخ اون شبو فراموش نکنید.
نه برای اون شب؛ بلکه برای صبحش!
برای اون آدم دیگه ای که روز بعد، بهش تبدیل شدید...

چشمات رویای منه و من رویای بارونی دوست ندارم پس انقدر گریه نکن دنیای من…

گریه
یعنی ....
سکوتی
که
شکستنی
نیست.

فرشته آسایش
@fereshte asayesh

باز امشب مثل هر شب زیر باران مرده ام
در پشت پنجره ای رو به خیابان مرده ام

گریه دارم شانه هایت در کنار دیگری ست
بودنت با دیگری بر جانم نیش دیگری ست

مثل هر شب در کنار آن خیابانی که نیست
میشوم خیس در خیال زیر بارانی که...

باز امشب مثل هر شب زیر باران مرده ام
پشت یک پنجره ای رو به خیابان مرده ام

گریه دارم شانه هایت در کنار دیگری ست
بودنت با دیگری بر جانم نیش دیگری ست

مثل هر شب در کنار آن خیابانی که نیست
شده ام خیس در خیال زیر بارانی...

دردا به هدر دادیم این عمر جوانی را
ما خوش ندانستیم آن ذات گرامی را

نه غزل برای گفتن نه تاب سخن داریم
نه صدای گریه مانده به هوای آن بباربم

در میان گله ها گرگ شده مهمان سگ ها
ای عروس خون برقص در کنار مترسک ها

ای که...

دردا به حدر دادیم این عمر جوانی را
ما خوش ندانستیم آن ذات گرامی را

نه غزل برای گفتن نه تاب سخن داریم
نه صدای گریه مانده به هوای آن بباربم

تو بیا طبیب دردم لبی تر کن از لبانم
فواره از دلم زد شعر از تو شد کلام ام

تا صبح گریه می کنم و غنچه می دهند گل های ریز صورتی روی بالشم !

رنج،میراث گرانمایه ی آبادی ماست
گریه،دیریست که ساز و دهل شادی ماست

چرا دیگه بعد رفتن اون عاشق نشدی؟
نمیدونم والا هیچ دلیلی نداره
آخه بدونه دلیل که نمیشه همه چی یه علت داره
مثلا خدایی نکرده اگه قلبت نزنه ،خب تو مردی
آره،نمی دونم حقیقتش
پس چرا دیگه کسی رو به قلبت راه ندادی؟
خب، وقتی دیگه لبخندش رو نمی بینم،...

از غربت مزار خودم گریه ام گرفت
از ابر اَشکبار خودم گریه ام گرفت

پاییز می وزد و تو لبریز خنده ای
امّا من از بهار خودم گریه ام گرفت

سیاره وار، هرشب وهر روز، های های
در حلقه ی مدار خودم گریه ام گرفت

وقتی که پرده پرده  دلم...

هر شب اسیر سکوت می شوم
و ناگفته هایم
از چشم هایم چکه می کنند
تو نیستی
و من با هق هق گریه هایم
نبودنت را فریاد می زنم
تمام شهر را بی خواب می کنم
و در تب خواستنت
می سوزم


مجید رفیع زاد

بعد عمری که به خواب منِ بیدل آمد
گریه آبی به رخم ریخت که بیدار شدم

شعرهایم بوی دلتنگی گرفتند
گیسوانم در باد.
وخود شانه برشانه نسیم
نه دلسرد از زمانه ی  پردرد وآه م، ونه آنچنان دلخوش ،
در این زمانه ی سرد ودلگیر که بال پروانه هارا میبندند
ومن محکومم به شکستن شاخه ها ومجبور به شنیدن صدای گریه ی پرندگان وشاپرک ها ......

میانِ گریه می خندم، که چون شمع اندر این مجلس

زبانِ آتشینم هست، لیکن در نمی گیرد

روزگارِ لعنتی آرام جانم را گرفت
کوچ ناهنگام او از دل امانم را گرفت

برفِ عمرش آتشی زد این دلِ دیوانه سوخت
شعله های سرکشش باغِ خزانم را گرفت

ماه تابانم به یک شب ناگهان خاموش شد
ابرهای تیره بختی آسمانم را گرفت

رفتنش چون حلقه ی داری گریبان را...

بزن باران
ببار از چشم من
بزن باران بزن باران بزن
بزن باران که شاید گریه ام پنهان بماند
بزن باران که من هم ابریم بزن باران پر از بی صبریم
بزن باران که این دیوانه سرگردان بماند
بهانه ای بده به ابر کوچک نگاه من
در اوج گریه ها...

نمی چکد

امشب خیال گریه دارم و اشکم نمی چکد
دل را به ناله می سپارم و اشکم نمی چکد

آواره گشته لابه لای دو بازوی خسته ام
زانو به سینه می فشارم و اشکم نمی چکد

سر بر سر دلم نهادی و من سر به شوق تو
بر خاک...