متن آغوش

می گویند قلبت در هر حالی که باشد، چهره ات به همان حال در می آید.
چه بگویم؟ خودت آشفتگی موهایم را، لبخند پریشانم را و سرگردانی دکمه های پیراهنم را ببین!
حالم تعریفی ندارد؛ حس و حال پرنده ی لاغر و ضعیفی را دارم که از کوچِ مداوم خسته...

هیچ نقطه ای از جهان ،گرم تر ازآغوش پاییزیت، برای برگ برگ خاطره نیست....
حجت اله حبیبی

حس خوبی ست در آغوش خودت پیر شوم

اینکه یک عمر به دستان تو زنجیر شوم

آغوش من با شب و تب تو همراه است

یکی را گرفتم آن یکی بیدار است!

ارس آرامی

لبت خوش نقش تر از برگ های گل پس از باران
تنت یاد آور زیبایِی کابل پس از باران
زمین از خویش شاعر پشت شاعر می دهد بیرون
همین که می خمد بر صورتت کاکل پس از باران
کشیده آسمان زیباترین نقاشِی خود را
...تو در آغوش من،پاییز ، دریا...

اگر کسی را داری که در این درهم ریختگی عاطفه ها به شیوه ای صادقانه دوستت دارد، احساسش را جدی بگیر. وقتی بی حساب و کتاب چشم هایش فقط تو را می بینند و قلبش تو را می جوید، وفاداری اش را قدر بدان. در روزگار عقل های محاسبه گر،...

صبحی که تو باشی و غزل باشد و آغوش
یک صبح پر از خاطره و نیک سرشت است

گویی که در آغوش خودت معجزه داری
آغوش تو چون تکه ای از باغ بهشت است

یک آغوش،
تنها یک آغوش باید
که وقتی باز می شود
تمام زخم ها را می بندد...

کاش ممنوعه نبودی
آن وقت
آنقدر سیر در آغوش میکشیدمت...
که یادم برود دوری ،
که یادم برود نیستی ،
تو نمیدانی اما فاصله میتواند
از هر مخدری کُشنده تر باشد...

بغل پدیده ی عجیبی است...
این که در آغوش یک انسان دیگر
تمام سلول هایت آرام و قرار بگیرند
عجیب است.
در میان دست های یک انسان فارغ از زمان و مکان شوی و در آسمان سرزمین آرامش پرواز کنی ،
در تپش های قلب یک موجود دیگر
گم شوی...

این شب عجب طولانی است!
ساعت ها تا صبح مانده است!
و شاید سالها...!
استخوان هایم از سرمای یخ آلود این هوای آلوده بی حس شده اند.
و دنیا شبیه هیولای قصه ی مادربزگ شده است...
دیگر وقت آن شده که بیایی!
می خواهم برای همیشه و شاید تا ابد...

به داروها نیازی نیست وقتی که تو را دارم
علاج خستگی هایم ،فقط آغوش درمانیست...

دلتنگم...
می خواهم بدانم بهشت چگونه است
پس آغوشت را بگشا...
و مرا به معجزه دعوت کن
مسیح چشمانت به جسم مُرده ام روح می بخشد.
آغوشت را بگشا...
شاید این آخرین فرصت باشد برای دیوانگی...
***
هوای دلم تمامْ وقت ابریست
مرا به شکوه چشمانت مهمان کن
من در...

«زخم عشق»

کاش می شد از یاد برد
کهنه زخم عشق را ...
زخم خنجر دوستت دارم های شیرینی که از پشت در آغوش گرفته است
تن خسته بی روح را ...
نخل بلندی که برای رسیدن خرمایش کمر خم کردیم
اما سهممان چیزی جز تیغ های تیزش نشد
و...

دنیا برایم کوچک اما خدایم بزرگ ...
به وسعت دستانی که مرا در آغوش گرفته بسیار
بر تخت پادشاهی تکیه زده ام
وقتی که قلمرو فرمانروایی دلم
به بزرگی چشمانی است
که هرجا را نظر می کند جز او نمی بیند
باران چه شاعرانه می بارد
بر چمن زار دلم...

هوای سرد و دم نوشی که گرم است
کلاه و شال و تن پوشی که گرم است
بیا و بار دیگر دعوتم کن
به صرف چای و آغوشی که گرم است

برایت دست هایم را
باز نگه می دارم
آنقدر که نزدیک خانه تان
مزرعه ای سبز شود !
پدرت به من افتخار کند
که کلاغ ها را دور می کنم
مادرت از سر لطف
برایم کلاه حصیری ببافد !
و من
به روزی فکر کنم
که تو
در آغوشم بگیری...

دالان بهشت
همان
منظومه آغوش
توست


راضیه سرلک

تو چشمام نگاه کرد ..
سرمو با دستاش اورد جلو
موهای رو صورتمو کنار زد و گوشه ی پیشونیمو بوسید ..
تاحالا از این فاصله ی کم به چشمهاش خیره نشده بودم ..
یه حس عجیبی داشتم ..یه حس ناب ، یه حس کوتاه و گذرا ..
ترسیدم خطایی ازَم...

همیشه کسانی هستند
که در نهایت دلتنگی نمی توانیم آنها را در آغوش بگیریم،
بدترین اتفاق شاید همین باشد....

در آغوشم بگیر
تا "بهار" را
برایت معنی کنم...

کاش این بهار

تو سبز می شدی

در آغوشم ...!!!

آرام نمی گرفت...
چیزی فراتر از این می خواست!
چیزی شبیه امید...
آدمی گاه دلتنگ یک مکان می شود،
گاه دلتنگ یک آدم دیگر!
گاهی هم دلتنگ یک احساس...
او برای زنده ماندن به یک امید نیاز داشت!
امید به اینکه روزی دوباره آن حس را خواهد چشید...
حس در...

جمعه باید
چشم هایت را
در آغوش کشید
غصه ها به اعتبار
بودنت
کم می شوند