متن احساسی

قورباغه ای غرق در سکوت ژرف برکه ی زندگی،
خیره در آینه ی یک دانه انگور بر خاک افتاده،
می نگرد به گذر تند فصل ها در سپیده دم خمار زندگی...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

در گذر فصل ها،
همین جویبار جاری،
که اینک اسب های وحشی با شیهه ای می نوشند از آن،
کمی پایین تر در سایه سار درخت های مهتاب زده،
دهان آتشین گرگی خنک می شود از آن،
در فصلی دیگر...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

در هر زمستان،
لحظه به لحظه می شکند آینه ی جویبار،
با گریستن برف بر شانه های بید،
در زیر تابش آفتاب تموز...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

چشم های سبز و گونه های سپید و لب های سرخ تو،
پرچم جمهوری اهورایی غم زده گان جهان است...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

با سوزوگدازت غزلی تازه بگو

کاشانه به آتش بکش و هیچ مگو

دم کرده دلت مثل هوای اهواز

عاشق شده ای باز، به من راست بگو

شهناز یکتا

چشم انتظاری های من پر کرده است این شهر را

با هر صدای زنگ در پر می کشد این چشم ها

شهناز یکتا

همین که پلک می گذارم بر هم ،
مدام می تراود از ذهنم ،
رویای دل انگیز تو...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

یاد تو،
پیوسته در گذر و تکرار،
از سرزمین من است،
چون گذر شب و روز،
یا چون گذر پاییز و زمستان و بهار و تابستان...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

یاد تو،
گاه چون رویش گلی زیباست،
بر خاک وجود من،
و گاه چون زخمی جانکاه است،
بر تن رنجور من...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

از غصّه ها آزرده ام؛

از گریه ها پژمرده ام؛

از دستِ غم بر گُرده ام،

صد زخمِ کاری خورده ام؛

امّا هنوز احساس را،

دستِ جفا نسپرده ام!

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (کوتاه سروده ها)

بکش دست از سرم یارا؛ بکش یا بر سرم دستی
لبالب کن مرا از باده یا خالی کن از مستی

نوازش کن مرا با مِهر؛ یا... درگیرِ غم ها کن
هر آن گونه، که می خواهی، تو با حسّ دلم تا کن

دلم رقصد به هر سازی، که می سازی...

یاد تو،
گاه چون پروانه ای است،
نشسته بر گلبرگ آرامش من،
و گاه چون بارش تگرگ است،
بر دشت دلتنگی من...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

یاد عشق تو،
چون زوزه ی گرگی ست،
در سکوت برفی خیال من،
و یا چون آتشی شعله ور است،
در سرمای تنهایی و تاریک من...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

به یاد انسان های عصر پارینه سنگی،
آتشی می افروزم در دهانه ی غاری،
در دریاچه ی خیالم،
زنی سوار بر پاره تخته ای،
به کشف جزیره های دور دست می رود،
در پی آزادی...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

حسّ مردادِ عطش:

جوششِ موجِ تپش، تکرار شد
حسّ مردادِ عطش، تبدار شد

دخترِ احساسِ رویای دلم
از ازل، با مِهرِ تو، بیدار شد

من به دنیا آمدم؛ تا بشنوم
گرمیِ مهری که با دل، یار شد

هُرمِ سینه، آتشی شد پُرشرار
سوزشِ نبضِ دلم، بسیار شد

لحظه های گرمِ...

در قمارِ زندگانی شد خُمار/
چشمِ احساسی که در ره، تار شد...

زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

🌷🌷🌷


کجا رفتی کجا ای یار جانی

که رو گردانی و نامهربانی

مگر ابروی من محراب تو نیست

چرا سویم نمازت را نخوانی

شهناز یکتا

در جنگ نامه ای برایت می نویسم
اگر به دستت برسد
رد اشکم را وقتی به اسمت رسیدی می بینی
که اگر این نامه خاک بود
کلماتم بذر میشد و اشکم باران
جوانه ای می رویید و تا چشم هایت قد می کشید و بوسه ای بر آنها می نهاد...

کاش میشد غم هایت را
با دست هایم بشورم
دور کنم خزان را
از خانه ای که هستی
و بدوزم به نگاه هایت شادی را
تثبیت کنم
خنده هایی بی پایان!
بخوانم به گوش هایت
از خوشبختی های زمان
و تو همچنان گم شوی
گم شوی میان عطر و شمیم...

در هر بهار، جهان پر از حسرت آزادی می شود، در لحظه ی خیره شدن کرم خاکی، به جرقه ی پرواز پروانه در آسمان صاف. مهدی بابایی( سوشیانت)

چقدر زجر می کشند شعرهایم
وقتی اجبار دارم ،
کوچکترین حرفهای ساده را ،
با لکنت ، در هزار پرده بگویم ..
کاش میشد یک سر سوزن از
احساس شعرهایم را بغل می کردی...

بهزادغدیری

یه جایی از زندگی دلت میخواد روبه روی آدما قرار بگیری و فریاد بزنی که توان شنیدنشونو نداری،یه جایی خسته میشی از تکیه گاه شدن،دلت میخواد خودت تکیه گاهی داشته باشی تا بهش پناه ببری .
یه جایی از زندگی باید بری تا ببینی کی برای برگشتت منتظره؟!کی میتونه منتظرت...

زیباست گلی که: دلِ «تو» هدیه نمود؛

هر برگِ گلت، آیه ی عشقی بِسُرود؛

یک دفترِ صد برگِ پُر از مهر و وفاست؛

کز هر طرفش می شود احساس درود!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

🌿❤️🌿

پُررنگ ترین رنگِ وفا هست دلت؛

بی رنگ تر از، آبِ صفا هست دلت؛

از جنبه ی احساس و گلِ خوبی و مهر،

همواره چه بی رنگ و ریا هست دلت!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

🌿❤️🌿