متن افسوس

سپید کردم خرمن موهایم را برای روزگاری که به آغوش مرگ برد مرا …

افسوس


المیرا پناهی درین کبود .

بی تو مهتاب شبی... نه ..... شب بارانی بود

رشت، آبستن یک گریه ی طو لانی بود

راه می رفتم و هی خون جگر میخوردم

در سرم فکر و خیالی که نمیدانی بود

لشکر چادر تو خانه خرابی ها کرد

چادرت چشمه ای از دوره ی ساسانی بود

آه دریاب...

شاید باید میرفتم...
شاید نباید فکر میکردم...
شاید رفتنم باعث اتفاقای خوبی میشد...
ولی واستادم فقط به دور دست خیره شدم...

چرا نرفتم؟؟
باور کن خودمم نمیدونم چرا؟؟
خشکم زده بود و حال عجیب غریبی داشتم...

ولی دوباره تصمیم گرفتم برم..
شاید الانم دیر نشده باشه...
باید آماده بشم..
باید...

هنوزم چشمای تو مثل شبای پرستارس
هنوزم دیدن تو؛ برام مثل عمر دوباره اس
هنوزم وقتی میخندی دلم از شادی میلرزه
هنوزم با تو نشستن به همه دنیا می ارزه
اما افسوس تورو خواستن دیگه دیره دیگه دیره
اما افسوس که نخواستن دلم آروم نمیگیره

برشی از ترانه

گفتی که:
چو خورشید٬ زنم سوی تو پر٬
چون ماه٬ شبی می کشم از پنجره سر!

اندوه٬ که خورشید شدی٬
تنگ غروب !

افسوس که مهتاب شدی٬
وقت سحر! 

دل به دریا زدنی سخت دلم می خواهد

نیست دریا دلی از جنس نگاهم افسوس

ارس آرامی

این روزها ، خیابانها را که قدم میزنم ، میفهمم که دیگر هیچ دلی به دل راه ندارد ! افسوس ! که این روزها برای باهم بودن ، باید جیبت پُر باشد و خانه ات خالی !!!

تا من بودم نیامدی، افسوس!
وانگه که تو آمدی، نبودم من

هر چه صدایت کردم
نشنیدی
چه حرف هایی که در گلویم جا ماند
و چه لحظه هایی
که بی تفاوت از کنارشان گذشتی
میان ازدحام این همه حرف
دست به دامان سکوت شدم
که خواندنش
سواد عشق می خواست
اما افسوس
تو آن را هم نداشتی


مجید رفیع زاد

غرورم را بپای عشق تو دادم ولی افسوس

بدام درد و غم هایت گرفتار امدم هردم

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

افسوس

افسوس به هر کس که وفا کردم و

دل دادم و از عشق برایش

سرودم غزلها.

از این دفتر دلها

بجز بی مهری و دلسردی و انکار

ندیدم که ندیدم.

شاعر:حسن سهرابی

گابریل گارسیا مارکز :

تنها در صورتی در لحظه مرگ افسوس خواهم خورد که مرگم به خاطر عشق نباشد

کرونا که تمام شد، تا چند هفته و چند ماه، بیشتر از همیشه قدر زندگی را خواهیم دانست، کمتر بهانه خواهیم آورد و بیشتر لبخندخواهیم زد.

کرونا که تمام شد، کافه ها و پیاده روها مملو از آدم های شادی خواهد شد که به جای ماسک، لبخند به لب دارند...

افسوس بر جانی که هلاکش کردی..
بر عشقی که تمامش کردی...
افسوس بر حال منی که رهایش کردی..
بر بهاری که خزانش کردی...
افسوس بر افسوس هایم که دلت را نرم نکرد..💔
مبینا سایه وند

“شما که سواد داری ، لیسانس داری ،روزنامه خونی
با بزرگون می شینی،حرف میزنی،همه چی می دونی
شما که کله ت پره،معلّم مردم گنگی
واسه هر چی که می گن جواب داری ، در نمیمونی
بگو از چیه که من،دلم گرفته؟
راه میرم دلم گرفته، میشینم دلم گرفته
گریه می...

دلم می خواهد ، خودم را بدوزم به آغوشت
ولی افسوس!!
شده ام همان وصله ای که به تو
نمی چسبد ...

اوریانا فالاچی:

نکته در اینجاست که آدم هرگز به موقع نمی فهمد چه چیزی مهم است و چه چیزی مهم نیست ؛ افسوس جراحتی است علاج ناپذیر ...

افسوس که عشق ، ویران شده دیگر
عاشق از معشوق گریزان شده دیگر

آرزوهایی به سر پرورده بودیم
همه به دست غم ها مدفون شده دیگر

گرگ و شغال آمده از کوه ها به شهر
آهو سوی بیابان فراری شده دیگر

معشوق عشق عاشق ، همه ثروتش بود
تاراج گشته...

اینجا خبر از مهرو وفانیست،سفر کن
امید به تاثیر دعا نیست،سفر کن
اینجا همه از عشق به انکار رسیدند
این عشق به جز خبط و خطا نیست،سفر کن
تقدیر گریبان همه گیرد و افسوس
مقصود به جز درد و بلا نیست،سفر کن
یک عمر به غیر از غم و اندوه...

عشق به دل یار که نازل شدنی نیست
یک آیه بگویید دلم ، دل شدنی نیست

بیهوده نکن بحث، چنین است و چنان است
این عاشق دیوانه ات عاقل شدنی نیست

باید بپذیرم که اسیرم بپذیرم
زندان پدر سوخته منزل شدنی نیست

من با غم دوریت، مگر می شود ای...

من تکه ای از خود را انگار که گُم کردم
حالا دو سه سالی هست دنبال تو میگردم
هرروز برای تو با یاد تو میخوانم
دنبال چه هستم من افسوس نمیدانم
یک حس تب آلوده ،سردرگم و ولگردم
انگار که بعد از تو یک مُرده ی شبگردم
ایکاش که می...

چه کنم با غم خویش؟
که گهی بغض دلم می ترکد،
دل تنگم زِ عطش می سوزد،
شانه ای می خواهم که
گذارم سر خود بر رویش
و کنم گریه که شاید کمی آرام شوم
ولی افسوس که نیست !

آیه آمدنت

آغوش که با فاصله نازل شدنی نیست
یک آیه بیارید، دلم، دل شدنی نیست

بیهوده نکن بحث، چنین است و چنان است
این عاشق دیوانه ات عاقل شدنی نیست

باید بپذیرم که اسیرم بپذیرم
زندان پدر سوخته منزل شدنی نیست

من با غم دوریت، مگر می شود ای...

یادِ تو،،،
دردی ست مچاله!
میان قفسه ی سینه ام
آغشته با یک تنهایی ی بی پایان!
حالا،،،
تمام روز
کارِ من شانه کردنِ
موهای سیاهِ تنهایی ست...
و لاک زدن،
به ناخن های کبودش تا،،،
فراموشم شود
کابوسِ تنهایی.
افسوس!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)