متن بغض

بغضیم که تویِ سینه ها پنهانیم
خاکسترِ زیرِ آتشِ دورانیم

در باور بی کرانه ای از اندوه
ابریم که در تدارک بارانیم

ولی من میگم تن فروشی رو خودتون بهمون یاد دادین¡ همونجایی ک آرایشگره برگشت گفت موهات هم بلنده هم خوش رنگ اگه بخوای می تونی از ته بزنیش اون وقت با قیمت خوب برات می فروشمش
و این تازه اول ماجرا بود...

خسته ام کاش کسی حال مرا میفهمید
یا که دل با غم و اندوه جهان میجنگید
خسته ام کاش که این بغض گران سر برسد
عمر دنیای من ای کاش به اخر برسد
نه به غربت دل من شاد و نه در خانه دوست
زخودی خوردم و از دوست رسد...

«سکوت بغض»

چه سکوتی گرفته بغضم را
انگار که مرده است بیخ گلو
می فشارد حنجره حرف را
تا صدای سینه را خاموش کند ...
و آرام در خود فرو بریزد
تنهایی پر هیاهوی خیال را ...
کز کرده در کنج زندان سینه
و شوق آزادی را در خود کشته...

دوباره ابر سیاه و هوای بارانی
هجوم بغض گلوگیر و اشک طوفانی

دوباره فکر و خیالت احاطه کرده مرا
به انتظار نشستم زمان طولانی

عجیب پای دلم را هوای خاطره ها
کشیده سمت مسیری به سوی ویرانی

وبال کوچه ی سر در گمی شدم انگار
دوباره یاد نگاهی به سینه...

ایستاده ام ...
کنارم کسی نیست
خودم با خودم ، برای خودم ، تا رسیدن به خودم
به دور دست ها خیره ام ...
بغض ، لای حنجره ام خانه کرده
قورت داده ام حسرت را
با یک لیوان بیخیالی
تا پایین ببرد طعم تلخ خستگی را
به کوتاهی دیوارم...

«اشک آسمان»

می خورد بر شیشه ی دود گرفته ی دنیا
قطره قطره اشک آسمان ...
تا بشورد کهنه زخم زمین را
و بشکند بغض غمباد گرفته در عمق گلو
باران ...
چه تعبیری ، چه تقدیری...
لمس دستان زمین بین نگاه آسمان
می بارد از دلتنگی
می بارد از...

از سنگسار دردهای بی شمارم
دیگر به پایان آمد آرام و قرارم

بغض قلم لبریز شد از حسرتی که
شد عاقبت گل واژه بر سنگ مزارم

«بهزاد غدیری»

گوشه ای دنج در این حادثه ی تلخِ غروب
می روم دل به خیالت بِسِپارم من باز
در میانِ نفسِ زرد و نارنجی پاییزِ پر از تنهایی
چشمِ چون شب سیَهَت، می کند ویرانم
جان فرو می ریزد، دل تورا می طلبد...
قطره اشکی که به سانِ باروت، رها گشته...

و مرا از خاطرت برد یک نفر شبیه آلزایمر توی سرت
می برم خاطرات رابطه را که نپیچم دوباره دور وبرت...

تو چمدان غرور می بندی من دو بعد خسته دیدم
با کوله باری از نگفته ها که کاش بشکند با درد کمرت..

می روی بغض گلو می شکند ،...

بغض کبود آسمان ترکید،
و تو خوش شانس ترین ستاره ی دنباله دار شدی ...

غم انگیز بود
انگیزِ حمل بُغضی چند تنی روی گلو

روز مرگی،،،
دوری از توست که
هر شب در گلویم گیر می کند،
--بغض می شود وُ
با قطره های اشک،
فرو می ریزد!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

پناه می برم از بغض در گلو مانده
به دشت دامن گلدار مادرم گاهی

در من زنی ست خیاط ...
که دلتنگی را می دوزد...
با بغض به اشڪ...
در من زنی ست بافنده...
که می بافد در خیال خویش...
امید را به آرزو...
در من زنی ست آشپز!
که حواسش هست ترخون غذا
چشمت را تر نڪند ...
و دلت را خون!
و...

مرا همرهی کن

به گوشم شب بیقراری
سخن های مستانه گفتی و رفتی
در آلونک سوت و کورم
دمی قصه ام را شنفتی و رفتی

چه می دانی از روزگاری
که باخود دمادم به جنگ و ستیزم
و دستان خود را به دستم
ندادی که از جای خود برنخیزم

همان...

سیگارش خیس،
--بر لب
چترش زیر بغل
یکریز می بارد
باران
نه،
شعر
از گلوی بغض گرفته اش...



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

باز امشب در گلو یک بغض مهمان من است
این گریه های لعنتی آهنگ چشمان من است

یک روز میکشد مرا این زخم ها افتادن ها
از بس که زنده ام ببین سر در گریبان من است

عمری عزیز مصر می مانی ، ولی ای نازنین !
مردی که در...

دلتنگى داریم تا دلتنگى
عمیق که شود
مى شوى یک آدم آهنى متحرک
هیچ بغلى بغضت را باز نمى کند
-امیر وجود

پنج شنبه ابری ست با بغض
روی دشت خاطرات...

پنج شنبه پنج نم باران است بر یادها، آرزوها، خاطره ها...

پنج شنبه نسیمی است که رها
در دالان هزارتوی گذشته ها می گذرد
و بر خاطرها گرد یادآوری می پاشد..!!

ارس آرامی

پنج شنبه چون پرنده ای ست که بر فراز مسلخ خاطره ها پرواز می کند
بر هر آنچه گذشت
تا به یاد آورد آخرین خاطره ها، دیدارها و لبخندها را...

پنج شنبه همان بغض آرزوهاست که در پیچ و خم هزارتوی بایدها و نبایدها غرق شده است...

ارس آرامی

دلبر میاد که بره نمیاد که بمونه
از اسمش معلومه دل+ بر

مال خوده من باش
دلتو بسپار به دلم
قلبمو میدم جاش
بدجوری میخوامت
غیرمن هرکی
که گفت دوستدارم
گوش نده
به حرفاش
مال خوده من باش!!!

ڪاش تنهایے هایم در سڪوت شبانگاہ پایان مے یافت تا اینڪه غم دلٺنگی هم آواره ٺرم کند