متن بهار

خوشا پاییزی که
تمام مرا برای
پیوستن به بهار تکاند..!

شادا بهار

که دست مرا گرفته نمی دانم به کجا می برد

شادا من

که دست بهار را گرفته به خانه خود می برم.

طبیعت سرد شده بود
بهار او را در آغوش گرفت
تابستان گرمایش بخشید
اما
کمک به طبیعت بهانه بود
این دو نفر او را کشتند!
ملحفه ای به نام پاییز بر سرش کشیدند
و هیچ کس نفهمید که
ملحفه نه! خونِ طبیعت نارنجی بود!
در مهلکه ی فصل ها
زمستان...

دلم برای
زمستان میسوزد
وقتی نگاهت
پاییزم را
بهار میکند!!

وقتی که نیستی؛
دلم،،،
اسیر زمستان ست...
♥
کاش ،
با دست هایت،
-- کمی بهار بیاوری!



لیلا طیبی (رها)

من فکر میکردم تو نباشی سخته همه چی، فکر میکردم اگه بری دنیا میشه تیره و تار، ستاره های آسمون میوفتن زمین و آروم آروم نورشون کم میشه و خاموش میشن..
فکر کردم اگه تو نباشی همیشه قراره زمستون باشه، بهمن آوارشه رو سرمون هرروز، فکر کردم بهار الکیه، انتظار...

بهار به اردیبهشتش دلربایی می کند
تو به آن طرزِ نگاهت

دست هایم را بگیر
تا از تمام پرنده ها کوچ کنیم
و در ارتفاع بوسه های تو
ماه قرص هایش را پشت خنده هایت
دفن کند...
.
تو در سپیدی چشم هایم برقص
تا شوق گردش از سر عقربه ها بیفتد
و من آنقدر از تو بگویم
تا در شعر...

یک بغل
فصل ترانه
در فنجان بهار
ریخته ام !
بر دیابت بی مهرزمستان
پشت پا بزن !
لبی تر کن
بازار عسل
ورشکسته لبانت میشود !

بگذار پاییز بیاید،
ما سالهاست
دل به بهار سپرده ایم.

حواست هست
تو باشی دلم،
هزار پنجره رو به بهار است
و هزار نغمه ی خوش به سر آغاز،
تو باشی بهار دیدنی است..!!.

قلبم گرفت ، حال بدم را تو خوب کن
مثل همیشه باز به قلبم رسوب کن
در اوج غصه ها تورسیدی به دادِ من
با غم بگو که ماه رسیده، غروب کن
اینجا خزان رسیده بیا و بهار باش
حرکت به سوی شهر و دیارِ جنوب کن
باران ببار بر...

چشم هایم،،،
بارانی ست.
☆
من،
نامم بهار!

لیلا طیبی

تو بهاری ؟
نه! بهاران از توست؛
از تو می گیرد وام
هر بهار، اینهمه زیبایی را...
هوس باغ و بهارانم نیست؛
ای بِهین باغ و بهارانم تو!

بهارِ ما انگار اشتباه ورق خورد! امسال به جای دروغ سیزده، حقیقت زندگی را چشیدیم! زندگی بالا بلندی دارد درست، ولی ما به نسل های قبل و بعد تاریخ ثابت کردیم با سختی ها هم میشود کنار هم بهتر از بهار ساخت.. از هر فصلی بهتر، فصلی تازه... ایران ای...

گاهی صدای پای تو می آید
با اضطراب به سمت در می آیم
در را که باز میکنم
بهار آمده
و
تلخ ترین حقیقت این است که
سه فصل دیگر نبوده ایی!

دروغ چرا؟!
من هم افتادم
با آخرین برگ های پاییزی
و بعد از تو
زندگی همهمه ی پوچی بود
که در سرم پیچید
و آرام آرام
مرا در قعر زمین فرو بُرد
.

اما
بهار که بیاید
استخوان هایم
شکوفه خواهند داد
و از عطر تنم
دوباره گیج خواهی شد...

بباف بانو
بباف
دلشوره ی حصیر دلت را
بباف بی قوارگی حوصله را
وقتی روبروی صبح می نشینی تمام آینه نفس می کشد
زمین میرقصد
ماه چشمانم کامل میشود
بهار به نیایش تو می آید
ای نسل سبز گیل
ای از تبار آفتاب
میخواهم به تماشایت بنشینم
شعری بباف
تا...

هر کجا هستی خودت را زودتر برسان

این زمستان بدون تو

هیچ بوی بهار نمیدهد...

خواهر همان پرنده ایست که
حتی اگر پاییز باشی...
به روی شاخه های
بی روح و بی رنگ تو
آواز خوش زندگی میخواند،
تا بهار
سمت تو بیاید...

هر فصلی یک نقاشیِ بی نقص است؛
که از رسوماتِ دلبری پیروی می کند.
باید لا به لای خستگی ها
مو به موی طبیعت را با چشم دل نگریست،
و آرامش را درون رگ ها جاری کرد.
باید پا در کفشِ آدم گذاشت و
سیب های ممنوعه ی زندگی را...

تویى بهارِ دلم
با تو احْسَنُ الحالَم
بیا بهار شود
چار فصلِ امسالم

بیا مُقَلّبِ قلبم،
دلیل نوروزم
بیا ڪناره
بگیرد بدی از اقبالم

نویدِ رویِ تو را
مے دهد بمن حافِظ
بیا ڪه فال
گرفتم تو بوده ای فالم ...

پنجره باد می زاید
دیوار، زندان
در، رفتن
تابستان، پاییز
پاییز، جاده را مچاله می کند
زیرِ سر می گذارد
به خوابِ زمستانی فرو می رود؛
در میانِ قدم هایِ آشفته یِ یک مرد
جاده را بهمن دود می کند
بهار، سقط شد
در و پنجره، دیوار
جاده، دود
وَ...

بهار دختریست زیبا
با
چشمانِ رنگی
که دلبری هایش
دل از همه میبرد!!
لبالب از طراوت
می ایستد
در مسیر نسیم عاشقی
تا یک شهر
کوچه به کوچه،خیابان به خیابان
از عطر موهایش
شکوفه دهند...