متن تک بیت

من ذره و خورشید لقایی تو مرا
بیمار غمم عین دوایی تو مرا

فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی خاک عشق آبی ندارد

گویند به هم مردمِ عالم گله ی خویش
پیشِ که روم من که زِ عالم گله دارم؟

ما را ز تو غیر از تو تمنایی نیست
از دوست به جز دوست، نمی باید خواست

منم ابر و تویی گلبن که می خندی چو می گریم
تویی مهر و منم اختر که می میرم چو می آیی

عقلم به دلم گفت که عاشق نشو ای دل

افسوس که شرمنده ی عقلم شده قلبم

سجاد یعقوب پور

هرکه از ما کند به نیکی یاد
یادش اندر جهان به نیکی باد

پیری و جوانی پی هم چون شب و روزند
ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

خورشید عالمی  و  جهانی  به  انتظار

سر کن شب سیاه جهان را...طلوع کن

سجاد یعقوب پور

دیده از رویش گرفتم تا رود از دل ولی
چشم نابینای من روشن دلست از او هنوز

جز یاد توای دوست کسی خاطر ِ مانیست

تا پاک کند تلخ ترین خاطره ها را

نسرین حسینی

اصلا درست،قصه ی ما اشتباه بود
اما چقدر با تو دلم رو به راه بود

تو را تا وعده ی دیدار بدرود
مرا یاد تو در تکرار بدرود

ز رفتن تو من از عمر بی نصیب شدم
سفر تو کردی و من در جهان غریب شدم

تو نبین ساکت و آرام نشستم کنجی !
درد ناگفته زیاد است، ولی محرم نیست

زهی عمر دراز عاشقان، گر
شب هجران حساب عمر گیرند

شباب عمر عجب با شتاب می گذرد
بدین شتاب خدایا شباب می گذرد

بی تو مثل کشتی بی ناخدا سرگشته ام

خسته ام،حیران شدم.. پایان خود را دیده ام

سجاد یعقوب پور

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

بگذشت بهار و وانشد دل
این غنچه مگر شکُفتنی نیست؟

بر هر کسی که می نگرم در شکایت است
درحیرتم که لذت دنیا به کام کیست؟!

ترک ما کردی برو هم صحبت اغیار باش
یار ما چون نیستی با هرکه خواهی یار باش

اگر این درد خلاصی ندهد این بارم
دار را در وسطِ تختِ خودم میکارم

متلاطم شود هر گاه دل از دهشت و غم
یاد تو باز مرا قرص ترین تسکین است