متن خورشید

تو خورشید من باش
من در فصل سرد انتظار
آدم برفی می شوم
تو بتاب
تا قطره قطره
برایت بمیرم


مجید رفیع زاد

به چشمام چی بگم
بگم دیدنت ممنوعه؟
دستام رو چیکار کنم
چه جوری بهش بفهمونم که ندارنت؟
آخه یعنی چی
خوابم بدون تو رویا ببینه
طلوع صبح بدون تو پاشم
نه
من به خورشید
قول تو رو داده بودم!
✍مهدیه باریکانی

صبح
آغازِ عشق است ؛

آسمان
خورشید را در آغوش میگیرد

من تو را ،،،

خورشید تویی
بیا ، نورافشانی کن
بی تو من دل زده از
صبح و هوای آنم


مجید رفیع زاد

زحمت دارد!
آدم بودن را می گویم ...

دختر امید


ایستاده در انتظار خورشید
باد...شانه می زند مویش
نگاه میکند و می خندد
خورشید...
خنده میزند رویش...

رخ زیبای تو
هر صبح تماشا دارد
خنده کن تا ز گلستان لبت، گل بارد

باز کن دیده که
خورشید کند جلوه گری
ناز کن تا همه عالم به تو دل بسپارد...

فرقی ندارد
چه ساعت از شبانه روز باشد؛
صدایت را که می شنوم
خورشید در دلم طلوع میکند…!!!

در یکی از نامه هایش نوشته بود :
دوست داشتن را از خدا یاد بگیر
هوا که سرد میشود
پیراهنی از جنس خورشید
برای زمینش می بافد





سحر غزانی

خورشیدمی
و عادت هر روزه ام این است ،
یک پنجره
مبهوت تماشای تو باشم

چون ابرِ بهار اگر که می باریدی
سرسبز ترین دشت،مرا می دیدی

دیدی که دلم کویر لوت است ولی
خورشید شدی و بیشتر تابیدی

به دور دست ها می نگرم🪐🌟 ...
آنجایی که خورشید خود را پشتِ ابرِ سفید مخفی کرده است ⛅️🌪...
آنجایی که رنگِ آبیِ آسمان به نارنجی تبدیل شده 🌼🧡...
آنجایی که پرستو ها نقطه مانند شدند ،🕊🐾...
و با خود می گویم !...
ای کاش انجا بودم ،
همان دور...

هیاهو بود و دود
انگار از دور می آمدی!
خورشید از شوق برق نگاهم،نور قاپید
ابرها تیره و اما
آماده جشن باران بهاری!
بوق های ممتد،موسیقی فالش...
گم ات کردم
چون ستاره ای در دل تاریکی شب
لعنت به این خیابان شلوغ
بی تو اما باز
قدم خواهم زد
با...

تو همانی که ماه با تو معنا یابد
همان آواز خورشید
تو بالاتر از آنی که
روح ، تورا ، دریابد
تو همان پرتو آفتاب بر
سبزه زار منی
تو یاقوتی در ساحل من
قلبی که اقیانوس به آن
لبخندی هدیه میدهد
کیمیای نامت
دلیلی برای پرواز است...

سپیده دم


دم سپیده گرم
که با آمدنش بیدارم کرد
و برای خورشید
چای و صبحانه براه کرد
و گفت
حق من نیست
و رفت
من نمیدانستم
که چرا سپیده عمرش کوتاست...

میتوان زیبا زیست…
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!

لحظه ها میگذرند
گرم باشیم پر از فکر و امید…
عشق باشیم و سراسر خورشید…

غروب از آن هنگام دلگیر شد
که خورشیدی که با آرزوی قدم زدن با ماه طلوع کردن بود
چاره ای نداشت جز اینکه با همان آرزو غروب کند...

-کتایون آتاکیشی زاده

خورشید گر از بام فلک عشق فشاند،
خورشید شما، عشق شما، بام شمایید

خواهی که چو صبح صادق القول شوی

خورشید صفت با همه کس یک رو باش

عشق
دلتنگی، یک دانه است، وقتی در خاک وجود در سیاهی، پنهان است ،اما گاهی با آهی از دل خاک سر بر می دارد وناخودآگاه به دنبال مهر رخشانت می گردد
کاش تو خورشید باشی ومن آفتاب گردان، پس مرا به دور سرت بگردان تا بلا گردان چشمان غزالی ات...

خورشید
برای تو آفتاب است امروز
برای من اما
داغی بر پیشانی ...

دیده ات فروزان از کنج غم و اندوه دلم
تا چه روی نگاه پشت ره توست از تنم
هر آن جا رود خورشید دل آفتابگردان می رود پی اش
امان از لجبازی خورشید می کِشد ریشه از وجود زنده اش
گاه خیره و مبهوت به دل آفتابگردان
گاه آفتابی و...

« سایه ی من »

پنجه در پنجه ی او افکندم
سایه ام بود ولی بازیگوش
گاه او گرگ پلیدی میشد
من کنار تن او چون خرگوش

راه می رفت چو مردی با من
همه جا فکر من و با من بود
مشت بر صورت او کوبیدم
دست من زخمی...

صبح آمده از پنجره با نور و هیاهو
خورشید و گل و معجزه و بوسه وجادو
بگذار که امروز فقط روز "تو" باشد
بگذار گره باز شود از خم ابرو...