متن خورشید

دختر امید


ایستاده در انتظار خورشید
باد...شانه می زند مویش
نگاه میکند و می خندد
خورشید...
خنده میزند رویش...

رخ زیبای تو
هر صبح تماشا دارد
خنده کن تا ز گلستان لبت، گل بارد

باز کن دیده که
خورشید کند جلوه گری
ناز کن تا همه عالم به تو دل بسپارد...

فرقی ندارد
چه ساعت از شبانه روز باشد؛
صدایت را که می شنوم
خورشید در دلم طلوع میکند…!!!

در یکی از نامه هایش نوشته بود :
دوست داشتن را از خدا یاد بگیر
هوا که سرد میشود
پیراهنی از جنس خورشید
برای زمینش می بافد





سحر غزانی

خورشیدمی
و عادت هر روزه ام این است ،
یک پنجره
مبهوت تماشای تو باشم

چون ابرِ بهار اگر که می باریدی
سرسبز ترین دشت،مرا می دیدی

دیدی که دلم کویر لوت است ولی
خورشید شدی و بیشتر تابیدی

به دور دست ها می نگرم🪐🌟 ...
آنجایی که خورشید خود را پشتِ ابرِ سفید مخفی کرده است ⛅️🌪...
آنجایی که رنگِ آبیِ آسمان به نارنجی تبدیل شده 🌼🧡...
آنجایی که پرستو ها نقطه مانند شدند ،🕊🐾...
و با خود می گویم !...
ای کاش انجا بودم ،
همان دور...

هیاهو بود و دود
انگار از دور می آمدی!
خورشید از شوق برق نگاهم،نور قاپید
ابرها تیره و اما
آماده جشن باران بهاری!
بوق های ممتد،موسیقی فالش...
گم ات کردم
چون ستاره ای در دل تاریکی شب
لعنت به این خیابان شلوغ
بی تو اما باز
قدم خواهم زد
با...

تو همانی که ماه با تو معنا یابد
همان آواز خورشید
تو بالاتر از آنی که
روح ، تورا ، دریابد
تو همان پرتو آفتاب بر
سبزه زار منی
تو یاقوتی در ساحل من
قلبی که اقیانوس به آن
لبخندی هدیه میدهد
کیمیای نامت
دلیلی برای پرواز است...

سپیده دم


دم سپیده گرم
که با آمدنش بیدارم کرد
و برای خورشید
چای و صبحانه براه کرد
و گفت
حق من نیست
و رفت
من نمیدانستم
که چرا سپیده عمرش کوتاست...

میتوان زیبا زیست…
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!

لحظه ها میگذرند
گرم باشیم پر از فکر و امید…
عشق باشیم و سراسر خورشید…

غروب از آن هنگام دلگیر شد
که خورشیدی که با آرزوی قدم زدن با ماه طلوع کردن بود
چاره ای نداشت جز اینکه با همان آرزو غروب کند...

-کتایون آتاکیشی زاده

خورشید گر از بام فلک عشق فشاند،
خورشید شما، عشق شما، بام شمایید

خواهی که چو صبح صادق القول شوی

خورشید صفت با همه کس یک رو باش

عشق
دلتنگی، یک دانه است، وقتی در خاک وجود در سیاهی، پنهان است ،اما گاهی با آهی از دل خاک سر بر می دارد وناخودآگاه به دنبال مهر رخشانت می گردد
کاش تو خورشید باشی ومن آفتاب گردان، پس مرا به دور سرت بگردان تا بلا گردان چشمان غزالی ات...

خورشید
برای تو آفتاب است امروز
برای من اما
داغی بر پیشانی ...

دیده ات فروزان از کنج غم و اندوه دلم
تا چه روی نگاه پشت ره توست از تنم
هر آن جا رود خورشید دل آفتابگردان می رود پی اش
امان از لجبازی خورشید می کِشد ریشه از وجود زنده اش
گاه خیره و مبهوت به دل آفتابگردان
گاه آفتابی و...

« سایه ی من »

پنجه در پنجه ی او افکندم
سایه ام بود ولی بازیگوش
گاه او گرگ پلیدی میشد
من کنار تن او چون خرگوش

راه می رفت چو مردی با من
همه جا فکر من و با من بود
مشت بر صورت او کوبیدم
دست من زخمی...

صبح آمده از پنجره با نور و هیاهو
خورشید و گل و معجزه و بوسه وجادو
بگذار که امروز فقط روز "تو" باشد
بگذار گره باز شود از خم ابرو...

هرچه تا به حال برایت گفته ام را از ذهنت پاک کن...
امروز جور دیگری میگویم!
همچو گیاهی که برای زندگی به آب و آفتاب نیاز دارد..
تو آب و آفتابی..
همچو بلبل... که به صدایش شناخته شده..
با طُ شناخته میشوم!
همچو خورشید که به نور و روشنایی معروف...

خورشید منی بیا و بر من تو بتاب
اندر بغلم بیا و آسوده بخواب

سر را تو بذار بر سر شانه ی من
با نغمه ی خوش بخوان تو یک قصه ناب

«بهزاد غدیری»

خورشید
روسری اش را پهن کرده روی میز
گنجشک ها
سر و صدایی به پا کرده اند که نپرس!
و من مانده ام
چایی اول صبحم را
با شکر خنده ات بخورم
یا
قند لبت...

بامدادانی که خورشید
بر فرازِ کوهساران
با نوازش گام می زد
گاه با لب های زرّین
بر چمن ها بوسه می زد
گاه با جادوی چشمش
آب ها را رنگ می زد
بارها آن ابرهای تیره و سرد
راه بر او می گرفتند
تا که وا دارند او را
غم...

ماه م

خورشید را


به که سپرده ای


صیدنظرلطفی