زن باید محکم باشد از پس دلش بر بیاید مغرور باشد و جدی دلتنگی نکند شعر نخواند زن باید ... اصلا مرا چه به این حرفها پس چرا زنگ نمی زنی آقا؟؟
پنجشنبه ها بوی دلتنگی دارد غم دوری مسافران بهشتی...
تو را در کُنجِ قلبم و گوشهٔ دنجِ خیالم جای داده ام آه که چقدر دلم تنگ است و هوایم بارانی بازهم در کنار جای خالی تو زل میزنم به تاریکیِ این شب سیاه و سکوت خاموش این شهر را در آغوش میفشارم من مانده ام تنها با یک دنیا...
شده دلتنگ بشی؟ بغض کنی؟ اشک بشی؟ با خیالِت همه لحظه هامو من بارانم
پاییز... فصل برگ های مرده فصل پیچیدن خاطره در باد فصل عاشقانه ای خاموش فصل دلتنگی کوچه فصل بی تابی سنگ فرش فصل تنهایی یک چتر پاییز... فصل سیلی از باران فصل عریانی یک عشق فصل مرگ شاخه ای سرسبز پاییز... فصل نقطه چین تا تو... .
داشتم در خیابان راه میرفتم که یک ماشین با صدای خیلی بلندِ موزیک اش مرا از کنارِ خیابان گرفت!! و پرت کرد تووی خاطرات یادم آمد چقدر ندارمت ... به گمانم آن ماشین عاشق آزاری داشت! راه می افتاد در خیابان ها و دلتنگی پخش میکرد لعنتی...
تو یک عذرخواهی به بالشِ من بدهکاری! بس که هر شب چنگ میزنم نبودنت را... ️
دلم میخواست می شد مثل اعضا بدن احساس را هم اهدا کرد ! اصلاً هر کسی هر چیز به درد بخوری که دارد را باید اهدا کند وصیت می کردم احساسم را قسمت کنند میان هزار زن هزار زن با دستانی سرد و نگاهی بی روح زنانی که طعم عشق...
شاید باورت نشود گاهی از شدت دلتنگی راضی به هرچه بودن میشوم به جز خودم! مثلاً همین امروز آرزو می کردم شاپرک گرفتاردر تار عنکبوت گوشه ی اتاقت باشم همان قدر نزدیک همان قدر بیچاره...
تو نیستی در میان ازدحام این شهر پنچ شنبه های من رنگ و بوی جمعه را می دهد
بغض هایم میراث دارِ زخم های کهنه اند. با خنده هایی که طعم تلخی گرفته فریادهایی که با سکوت خفه کرده ام ، در میان حنجره ام دق می کنند. واژه هم حال مرا نمی فهمد. و این شب ها قبل از خواب برای آوار این حجم از دلتنگی \وَتَوَاصَوْا...
این گونه بود که آفریده شدند: یک آه در گلوی جهان گیر کرده بود، جهان عطسه کرد و گرد از زمین، دور شد کوه پدید آمد. آسمان خمیازه کشید ابرها آغاز شدند. باران روی زمین راه می رفت و از جیبش گل می چکید. خورشید لباسش را تکاند و درختان...
جمعه ها در قلب من یکباره طوفان می شود بغض می آید کنارِ عنصر دلتنگی ام، ناگهان چشمان ِ من مهمان باران می شود
بغضم می شکند که هر بار باران می بارد وُ منم پشت پنجره به امید گذشتنت از این سو به آن سو (چشم در راهم) ولی هیچگاه ولی هیچگاه تو نیامدی و نیامدی هرگز منم هر بار که باران می بارد منم و دلتنگی به یادت سرمم سیر می شود
من که گنجشکم دلم برگی ست در آغوشِ باد شیر هم باشم دلم میمیرد از دلتنگی ات...
درست همان روزی که بار و بندیل احساست را بستی و کفش های رفتن را به پا کردی! بدون این که ذره ای به حال ناخوش من بیندیشی به منی که لحظات کنار تو بودن را نفس می کشیدم ! شاید از همان اول می دانستم! می دانستم! که این...
عزیزتر از جانم ! پای دوست داشتنم می مانم ؛ به ثانیه هایم سوگند که لحظه هایم مملو است از تو! دلتنگی ات هرروز مرا در آغوش میکشد و رها نمیکند ، و لبخند هایم در گرو رویایت است... نمیدانم روزهای پیش از تو را تنها زنده بودم یا زندگی...
پاییز عجیب است! یک دلتنگی و هیجان عجیبی دارد.. مثلا با اینکه دوست داری سرسبز باشد و درخت ها پربار اما حسی ته دلت می گوید..نه! زرد و نارنجی اش قشنگتر است.. یا مثلا وقتی دوست داری هوا آفتابی و گرم باشد اما ته دلت هوای ابری و بارانی را...
" تقدیم به خانواده شاعر خوب گیلان،زنده یاد سیامک یحیی زاده و خانواده داغدار راحت طلب" ا پائیز للایی جا بهار اگه واخوابا بو تی سرخه گول،تی چومه ور سیایی امرا قابا بو اگه اوپیچسه بشو،بشو تا آسمانه تان تی خون بخورده دیله مئن،واسوخته خون،الابا بو اگه اوخوس اوخوفته...
پاییز گاهی مثل یک شعر تلخ است میچلاند قلبت میریزد برگت میگریاند چشمت گاهی هم چون مشعوقهء دلربایی است از راه که میرسد عشق دوباره جان میگیرد تا زمزمهء نسیم در بزم رنگها عاشقانه به تماشا بکشاند و نوازش کند خستگی هایت دلتنگی هایت شکستگی هایت حتی گاهی با تلخی...
گاهی دلم برایت تنگ میشود . انگار ناگهان یک نخ از دل کشیده شود میان یک کار عادی بیادم می آیی و چند ثانیه از کار دست می کشم . ناگهان احساس میکنم یک بغض میان گلویم رسوخ میکند اما به خودم می آیم و میگویم به کارت برس ...دلت...
پاییز که آمد به قلب من سر بزن شاید برای دلتنگی برگریزان دیگری نباشد.. .
هر چه گشتیم در این شهر نبود اهلِ دلی که بداند غمِ دلتنگی و تنهاییِ ما
جمعه ها شرح دلم یک غزل کوتاه است که ردیفش همه دلتنگ توأم میاید
