دریا ساده است ...معادله ای سخت ندارد ...واضح و شفاف است ...دریا همیشه من را به یاد آدمهایی می اندازد که سخی و دلپذیرند ...بخشنده و بزرگوارند ...آرام و متین اند... پوششی بر دره ها و صخره ها و زخم های خویشند....عمقشان را نمی بینی ...زخمشان را لمس نمی کنی...
دلتنگ که میشوم با تو قدم میزنم تو سکوت می کنی من لبخند میرنم تو نگاه میکنی من لبخند میزنم تو گریه میکنی من غرق میشوم وناگهان کسی بر شانه هایم می زند
آنقدر دست های یکدیگر را نفشرده ایم آنقدر یکدیگر را در آغوش نگرفته ایم آنقدر به پای اشک ها و لبخندهای هم ننشسته ایم که دیگر تاب نزدیک شدن به یکدیگر را نداریم. آنقدر ترسیده ایم و دروازه های اطمینان را قفل کرده ایم که انسانیت در تاروپود فرسوده ی...
بهتر و زیباتر از لبخند می دانی که چیست؟ گریه های بی ریا و باشکوه آبشار
«درخشان ترین روشنایی» روزها گذشت و شب ها هم آبی، سیاه شد و سیاه، آبی و میان من و تو هنوز فاصله هاست من از نغمه ی خوش آهنگ یک پرنده، از بوی نرم خیس خورده ی چوب درخت آبشار طلایی از لبخند سبز نارنجی برگ ها از قلب تپنده...
نگویید فلانی مغرور است! همه ی آدم های مغرور یک نفر را دارند که در مقابلش سپر بیندازند. نگویید گوشه_گیر و ساکت است. همه ی آدم های به ظاهر ساکت، یک نفر را دارند که می توانند بیست و چهار ساعته با او از همه چیز حرف بزنند و موضوع...
در تابستان جا مانده ام لبخندی بزن و... هدیه کن پاییز را !
قدمگاه . . جهان من اینجا بود پیدا کردن ردپای گنجشک میان هیاهوی پاها آمدنْ نیامدنِ پاییز بود قدمگاه روشنی ... در عصری که رو به اتمام است و هیچ چیز تمامیتِ این تباهی را کاهش نمی دهد جهان من اینجا بود که ناگزیر بودم به پیدا کردن لبخند و...
می توان تو را داشت پکی بر لحظه ها زد قهوه ای تلخ نوشید اشک را مزه مزه کرد و بغض را بلعید . می توان تو را داشت در پشت لبخندهایی که هیچ کس نمی داند چقدر غم گزیده است ! . بمان پشت لبخندهایم جا خوش کن من...
ای کودک در پستوی دلتنگیم خفته ام تا که تصویرت را در ذهنم نقاشی کنم لبخندها زده ام به سرنوشت تلخم و عجباء که تنها لبخند اعجازم تو هستی کودکم تو را من در آیات گلهای شقایق دیده ام تو را من در اذان طلوع ستارگان دیده ام فریادم خموش...
لبخند مرده ام سر راهی بی راه که چه هستم آیا که چه خواهم باشم خسته ام حزن و اندوه رفیقم هستند گریه ام بارانیست کوچه ای خلوت است جویباری پر خشم لب پنجره دل دعایی کردم که بیاید و بماند سر راهم بگیرد و بخواند آن سرود لبخند تا...
صبح باور عشق است در لبخند آسمانی تو وقتی چشم هایت را باز می کنی و عطر نگاهت را بر خورشید می پاشی تا غزل غزل روشنی بسراید
لبخند زدن داریم تا لبخند زدن ! مثلا لبخندِ معمولیِ من کجا و لبخندی که با فکر کردن به تو روی لبم نقش می بندد کجا...
میدونم روزا میشینی گوشه ی حیاطِ خونه، زُل میزنی به درختایی که زمستون تو جونشون رخنه کرده و فکر میکنی به این که کجای زندگی خودت رو گم کردی؟ از فکر کردن خسته میشی و یه آه عمیق، از اون آه ها که تا پوستِ استخونت رو میسوزونه میکشی و...
قدرت واقعى یک مرد به اندازه لبخند زنى هستش که در کنارش نشسته.
اگر می شود به آدم های تلخ دلسوزانه لبخند بزنید شاید آنها شیرینی کلامشان را در نقطه ای از زمان در اتفاقی ناخوشایند یا به آدمی ناخوب باخته اند.
حضرت یار بودنت سرشارم میکند از شور ِزندگی! به هیجانم می آورد دیوانه وار و باشکوه! وباز میکند چشمانم را به روز و به نور با لبخند لبخند عطرِ هل و سُنبل و خنده های از ته دل و من چه خرسند از این احساسم در هرثانیه! همین که با...
به امید رسیدن به مهر تو روزهای شهریور را قدم می زنم پاییز باشد تو باشی باران هم ببارد تصور کن رنگین تر از برگ های درختان به رویم لبخند بپاشی مگر می توانم عاشقت نباشم؟
شیرینی لبخند انار من و توست با خش خش برگ، بیقرار من و توست چون دست به دستم بسپاری با عشق پاییز، سرآغاز بهار من و توست
عسل در کاسه یِ چینی بیاور گُل و انجیر و شیرینی بیاور تعارف کن به من لبخندِ خود را برایم "عشق"، یک سینی بیاور
و از میان تمام شهر این لبخند توست که شعبه دیگری ندارد
انصاف نیست حالا که عاشقت شدم، دیگر از اینجا عبور نکنی... من و خیابان به تو و لبخندهایت عادت کرده ایم... من به جهنم ، بیا که خیابان هم دلتنگت شده است...
اردیبهشت تمام می شود ولی تو نرو بمان .. کنار من کنار، باران های گاه گاه و کنار اشک ها و لبخندها .. این خاصیت اردیبهشت هست که برود ولی عاشقانه هایمان نباید تمام شود .. بمان تا ادامه دهیم راه اردیبهشت را و با هم اردیبهشت دیگری بسازیم .....
جنس تمام دل ها از شیشه است.. از شیشه های لطیفی که پشت نقاب لبخند و غرور و ترس پنهان شده اند... مهم نیست جنس نقاب چیست... مهم این است که تمام آنها شیشه اند... شیشه هایی که اگر بشکنند با خورده های تیز خود میتوانند صاحب تمام زخم هایشان...
