متن پرواز

من بی تو می میرم اگر با من نباشی باز !
این زندگی بی تو ندارد نقطه ی آغاز !

چون غنچه ای پژمرده می مانم بدون تو
باران عشقت می کند در قلب من اعجاز !

مثل پرستو در قفس ، غمگین و زندانی
در آرزوی آسمان و حسرت...

من راه رسیدن

به چشمهایت را خوب بلدم

فقط از بوسه هایت

دوبال

به من بده

و یک آسمان آبی

برای پرواز ...

شب
اشک زهره می چکد
برگونه های ماه
تلخند خاطره ای خوش
که خوش نماند
افیون خواب را به کامم چکانده است
تصویر سرد دیوار روبرو
رویای کودکانه پرواز را
خمیازه می کشد
تا انجماد خواب
و رهایی
زین آه بی پناه
یک پلک فاصله است
هرچند یاد تو
بیداری...

دلتنگت که می شوم،
حسِ پرواز--
به سرم می زند...
افسوس!
من پرنده ای محبوسم
[زخمی ی میله ها]!



لیلا طیبی (رها)

عقاب و کلاغ و درخت پیر

فصل، فصل زرد پاییز است
آسمان دلگیر و خاموش و زمین سرد و غم انگیز است
روی عمر سبز جنگل، گوئیا پاشیده بذر مرگ
همچو اشک آن سان که انسانی به حسرت
روز تلخ احتضار خویش
می چکد از چشم جنگل، دانه های برگ...

پسر که باشی
دلت هم که گرفته باشه
بی اختیار دلت یه جاده میخواد
سواره یا پیاده اش فرقی نمیکنه
مسیری خلوت و ساکت و دور از آدمای این دنیا
پسر که باشی دلت هم که گرفته باشه
دلت سیگار میخواد تا دود شی و از این شهر پرواز کنی...

قلبی که به من
سپرده ای پس ندهم !

دل در گرو توست
به هرکس ندهم !

پرواز در آسمان
قشنگ است ولی

من جای عقاب را
به کرکس ندهم !

پرنده نیستم
که بگویی: دوستت دارم، پرواز کنم!
آدمم،
بیشتر عمر میکنم...

لااقل پیش بیا تا غزلی ساز کنیم
قصه و شعر و سَر راز دلی باز کنیم

دفتر بغض و عداوت بگشاییم به عشق
تا که از معجزه ی عاشقی اعجاز کنیم

بنوازیم به صد شور و شعف دل ها را
به شب خلوت مان همهمه ابراز کنیم

با نشستن به...

زندگی ملغمه ایه از تناقض های جورواجور. مثل خنده ی وسط گریه کردن و اشکی که وسط قهقهه زدن درمیاد. مثل اشکی که از بزرگترین غصه ها میخشکه و بغضی با کوچیک ترین بهانه ها می ترکه.
میدونی رفیق؟ عاشق که میشی، تمام وجودت میشه آرزوی رسیدن بهش اما دلت...

ویرانه کردی، هر چه آباد بود را...
من به باد سپردم تمام غصه هایم را...
و خنده های زیبایت را که فقط به حالم خندیدی.....
سنگدل چه کردی با من که حیرانم، می دانم روزی باز خواهی گشت، ای هر چه محال.....
من خنثی نمی شوم حتی با خنده های...

قناری در قفس
آواز نمی خواند
دانه نمی خورد
آب نمی نوشید
قناری غمگین بود
گفتشم: اگر این چنین ادامه دهی زنده نخواهی بود
گفت :فرق نمی کند
گفتم:زندگی عزیز است
گفت : این زندگی برای تو عزیزِ
من خسته شدم
قفس را باز کردم گفتم:پرواز کن تو آزادی...
اشک...

دلم یک حوض، ماهی قرمز
یک آسمان ،گنجشک
دلم پرواز می خواهد
دلم یک باغ ،شمعدانی
یک قابِ کوچک از فردا
دلم انگیزه می خواهد
دلم یک عشقِ بی پایان
یک رؤیای پر تکرار
دلم یک "تو" می خواهد

من دلم پرواز میخواهد....
کنار این نبودنها، دلم یک عاشق دیوانه میخواهد....
شبیه دردهای پشت لبخندم...
شبیه بغضهای خیره در قلبم....
شبیه حجم یک آشفته بازارِ حسودان جهان ..
دلم یک عاشق دیوانه ی دیوانه می خواهد....
عجب هجران جانکاهی ، مرا تا عمق یک آتش کشاندی و شدم غرقت.......

شنیدم پروانه شده ای. شاید برای تسکین دل مادرت. گفتند تو را دیده اند که نشسته بودی روی مبل مورد علاقه ات، بالهایت را آهسته باز و بسته می کردی. اولین بار مادرشوهرت تو را دیده، به مادرت گفته، مادرت فکر کرده مادرشوهرت برای آرام کردن دل خودش این داستان...

وقتی می گویی شب بخیر....
تمام دردهایم رازیر بالشم می گذارم
و با خیال راحت آماده ی پرواز
در رویای تو می شوم...

️


️

آنقدر به خودم بد کرده ام
که از دیدن خودم در آینه شرمگینم
چقدر چشمهایم غریب نگاهم میکنند
صورتم را ببین چقدر شکسته است
این لب ها چرا لبخند نمی زنند..؟
این زبان چرا روزه ی سکوت گرفته است؟
نه این من نیستم...!
من میخندیدم ؛ حرف میزدم ؛ شاد...

می گویم: دوستت دارم!
می توانی به حرفم بخندی،
آن را نادیده بگیری و انکار کنی!
و یا به همراه من
پرواز کنی...

همانا آن چه عمیقاً آشکار است را،
جرأت کتمان نیست!
و چقدر عشق ات تار و پود محکمی ست؛
در سر تا پایِ وجودِ من!
در میانِ واژه های گنگی که در ذهن درمانده ام
جای دارند، تنها \تو\ قابل فهمی!
بقیه اش هذیان زاده شده،
و از لب هایم...

محبوبِ من!
بیا شعر شویم و قافیه هایش را از خوشبختی بدزدیم.
بیا به آغوش هم بپیوندیم تا به دریا ریخته و تسکین یابیم.
بیا روزها پرواز را یاد بگیریم و
شب ها از همیشه مطمئن تر شویم که تمرین مان تا ابد ادامه خواهد یافت ...
بیا زیرِ نور...

بیا و بی بهانه بند آغوشم شو
گره بزن چشمانم را در مسیر
اتفاقات ارغوانیه تبسم
عبورم ده بی تکلف و ساده

از صداقت نیلوفرها تا عشوه گری نازها
عاشق ترم کن میان دلبستگی ها و وارستگیهای قرمزو بلوطی مردمک دیدگانت!

پروازم ده در ساقه های نازک نیاز
از واماندگی...

مچاله می شود
قلبی که به شوقِ پرواز،
در دستانت بال گشوده است!
دلشکستگی،
شناسنامه ی عاشقان
است و بس!

مونس آهنگری

ربنا که می گویی
ماه حلول می کند
پرنده خاموش
گوش به هوش می شود
هر واژه که
حنجره می خواند
دَم به عطش می نوشد
روحِ تشنه
افطار می کند
پر پرواز می گیرد جان
ای صدایت
شبیه آب روان
تو
تنها تو
ربنا بخوان...

می گی: اینجا پاییز نیست. شبیه خوابه. پرواز نمی کنم، ولی سبک شدم

می گم: خوابم ... دارم خواب می بینم. تو رو می بینم. اون دور وایستادی. خودت دوری، ولی.... ولی صدات نزدیکه .... انگار کنارم نشستی ....

می گی: آره. منتظرم. منتظرم یکی بیاد از دورتر حالمو ببره...