متن آرامش درونی

خدایا…
از تو نشانه‌ای خواستم،
و تو مرا به تماشای زیبایی‌های خلقتت بردی.

در سکوت دل، فهمیدم
که آرامش، در تغییر نگاه من است،
نه در تغییر جهان.

اکنون می‌دانم
وقتی چشم دلم را باز کنم،
همه‌جا رد پای توست
و در حضور تو، آرام می‌گیرم.

موثرترین راه برای کنار اومدن با درد اینه که در آغوش بگیریش. این طوری هیچ قدرتی روت نداره.

روزهای تعطیل انگار رنگ و بوی دیگر دارد ،جدا شده از روز شمار تقویم، انگار واسه خودشان ولو شده اند به گوشه ای و بی صدا و آرام می خواهند بگذرانند تا کسی نفهمد حس و حالشان را !تا کسی بر هم نزند سکوتشان را!تا با خیالت راحت سپری کنند...

نسیمی دلگشا کن باورت را

نوازش کن رخ دور و برت را

صباحی هم شدی مانند طوفان

مزن بر بام هر مسکین سرت را

وقتی دستت در دستانم است، جهان آرام می‌شود.
نگاهت پنجره‌ای به فردایی روشن است،
و لبخندت مرا به یاد می‌آورد که زندگی ارزش جنگیدن دارد.
با تو، حتی تاریکی هم راهی به سوی نور پیدا می‌کند.

برای بخشیدن همیشه دلایل کافی نیستند؛گاهی اوقات بخشش یک قلب نو میخواهد!

جارویی می‌خواهم
بشورد ببرد
هر آنچه در ذهنم خاطره بسته
جادویی می‌خواهم
آشی بپزد
بسوزاند لب تر شدم را

خوشبختی درونی است نه بیرونی،
از این رو به آن چه هستیم
بستگی دارد،
نه آن چه داریم.

فردا دیر است
امروزت را همین امروز، زندگی کن ، همین امروز لذتش را ببر، و همین امروز برای آرزوهایت تلاش کن
حسرت یعنی در گذشته جا مانده‌ای، و نگرانی یعنی اسیر آینده‌ای شده‌ای که هنوز نرسیده و اتفاقاتی که هنوز نیفتاده!
آینده‌ای که شاید نرسد
و اتفاقاتی که شاید...

از غم گذشتم و درِ تازه‌ای گشود زمان
دری ز جنس حضور و سکوت و لطف نهان
نه قفل داشت، نه دیوار، نه شکایت شب
فقط نگاهی که می‌رفت سمت صبح امان
نه از کلید گشودم، نه با دعای بلند
فقط گذشتم از آن دردهای بی‌ درمان
نه وعده‌ای به...

در هر سکوت، آوازِ من پیدا شد از خاموشی‌ام
در هر نفس، پیداست شوقِ مرگ و باز آمدنم
از خلق بگریخته‌ام، تا با خودم تنها شوم
تا بشنوم در هر صدا، پژواکِ بی‌ راه ساختنم
با هیچ‌کس جز خلوتِ خود، آشتی نتوان کنم
من صلحِ جاویدم درونِ صحنه‌ی بی‌ساز و...

من زنی‌ام که سایه نمی‌شوم برای هیچ نوری،
قدم‌هایم روی زمین نرم است
اما غرورم از جنس کوه
نه برای دیده شدن
برای آن‌که بودنم،
خودش دلیل سکوتِ جهان است.

می خواهی به چیزی که دیگران درباره ات فکر میکنن اهمیت بدی و کسی بشی که خودت نیستی، خیلی احمقانس...
تو همونطور که هستی خوبی، پس خودت باش!

"گاهی بد نیست کمی دل به ندای قلب سپرد، حتی اگر خرد، خلاف آن حکم کند. گویی تمرینی است برای رهایی از بند عادت‌ها و ترس‌های بیهوده. بگذاریم قلبمان مسیر را روشن کند، مهم نیست اگر راه، ناهموار و غریب بنماید. شاید در انتهای همین راهِ پرپیچ‌وخم، گنجی نهفته باشد...

اگر گره ای در زندگی داری
نذرِ رقص کن،برقص
برقص تا حل شود
زیرا جهان،خودش رقاص است

سادگی شخصیت،نتیجه ی پیچیدگی فکر است.

تکیه بر او بکن!
او نیازهایت را بس؛
رازهایت را بس؛
تکیه بر او بکن!

زمانی که در بهت و حیرانی،
خویشتن خویش را،
واله و حیران؛
سرگشته و سرگردان،
به هر سو می‌کشانی؛
آرام باش؛ آرام!
یک نفر هست نزدیک به تو؛
تکیه بر او بکن!

تکیه بر او بکن؛
و او را،
در تمام لحظه‌های بی‌کسی؛
دلواپسی،
با تمام توان؛
با بیان ایمان؛
و زبان جان،
فریاد کن!

✍ پارگی‌های دلم💔
کانال تلگرام:
bzahakimi@

پارگی‌های دلم را خسته‌ام؛
بهرِ دل، بار سفر را بسته‌ام؛

یک عصا و، چند دستی هم، لباس؛
کوزه‌ی آبی و قدری، اسکناس؛

در زمین و آسمان، پر زد دلم؛
تا بیابانِ عطش، سرزد دلم؛

باز هم، غم با دلم، هم‌صحبت است؛
«در بیابان، لنگه...

ناامید می‌شوم
ولی به‌جای خشم و تنفر
سکوت می‌کنم
لبخند می‌زنم
و به درون قلبم پناه می‌برم
شجاع می‌شوم و بی تعلقی پرواز می‌کنم
می‌روم و دیگر بازنمیگردم
به آنجا که روح من در سادگی خویش
بی شکل، درخشان و بی انتهاست
چون شمع خواهم افروخت
تاریکی‌ها را خواهم نواخت...

تنهایی‌ام آیینه‌ی آرامشم شد
خلوت‌نشینی، قبله‌ی مهر و غمم شد
من با منم، بی‌دغدغه، بی‌واهمه‌ من
این آشناتر از همه، شد همدمم شد
ثانیه‌هام، آکنده از رنگ سکوت‌اند
لبخند آن لحظه، پناهِ شبنمم شد
جمع های غوغا را نمی‌خواهم خریدن
هر جمع بی‌لبخند، دور از عالَمم شد
از خویش گفتن،...

بنفشه‌ها گواهند،
که من از جنس آرامشم
نه بهار لازم دارم، نه معجزه؛
کافی‌ست دلم با لبخندم یکی باشد،
و یک دسته گل،
برای یادآوریِ تمام چیزهایی که هنوز
زیبا هستند.

مگر دلتنگی از نام او آغاز می‌شود
که جان به گریه می‌رسد و راز می‌شود
شب از فراق او دل آسمان ترک برداشت
قلم شکست و گیتار سکوت، ساز می‌شود
دعا که می‌کنم، غمم پایان نمی‌رسد ز او
خاطرات دور است و دل، پر آواز می‌شود
دوباره بی‌ او باغ...