بیقرارت شده ام باز قراری بگذار سبدی بوسه برایم به کناری بگذار این منم سر به هوا دلشده انگشت نما روی دوشِ دلم ای یار تو باری بگذار دمِ آخر تو بیا در سبدِ خاطره هام با یکی شاخه گلِ سرخ... اناری بگذار روبرویِ منِ پاییزِ به یغما رفته از...
شب یلدا هم گذشت جانم ... با انارهای دون شده و چایِ دارچین و باسلوق و بقیه ملزوماتِ شبه چلّه . به گمانم شب یلدای خوبی بود ... پر بود از صدایِ خنده و گل گفتن و گل شنُفتن و خلاصه عطرِ خوشِ صمیمیّت ! ولی از خدا که پنهون...
پاییز که میگفتند همین بود؟! پادشاه فصل ها ... فصل عاشقان، رنگ ها و برگ ها؟ فصل انارها، خرمالو و نارنگی ها؟ همین که از تمام محاسن اش تنها سردی مهر و بنفشی شلغم اش نصیبمان شد !!!
پاییز آمد انارها رسیده اند تو کی می رسی...؟!
چه غبار سنگینی روی اینه نشسته است!! چگونه است... نمیدانم چندی پیش گردگیری کرده ام!؟ آه ... ببین شوق جوانی ام کجا رفته؟! دخترکی که مدام مقابل اینه سرخی انار را بر لبانش طراحی میکرد... چه زود گذشت!! نمیدانم شوق جوانی ام را از دست داده ام یا موی سیاه...
یلدا یلدا دخترم حالت چطور است؟ سرای بخت و اقبالت چطور است؟ بگو جیبت پراز پول است یا نه؟ بگو کبکت خروس خون است یا نه؟ به محفل تو بگو آجیل داری؟ انار قرمزی چون سیب داری؟ هنوز بازار خانه سرد کور است؟ هنوز شوق رسیدن بی عبور است؟ درون...
یلدا نام دختری است که آهسته میان چله چلچله ها با گیسوانی پریشان شب های سرد را کنار کرسی خاطره ها انتظار میکشد، و گونه های سرخش میان نفس های آخر پاییز انار دانه دانه میکند...
یلدا تو از عمق شب می آیی تاریکی از تو جدا نیست امشب چگونه آغاز می شود ؟ با غروب آفتاب و ظهور تو ؟ یا ظهور تو و غروب آفتاب ؟ تو ستاره ای بر شب تار زلف سیاه تو شعر بلندی است رها بر همه سو یلدا تو...
دلتنگی تو انار چاک چاکِ شب یلداست ، خون می چکد از دانه هایش. دلتنگی تو مربای شاه توت است، شیرین است و ترش، بلاتکلیف است. دلتنگی تو....کیک تولد است، که شمعهایِ کودکی رویِ آن آب شده است ، میلی به خوردنش نیست. دلتنگی تو چیز عجیبی ست... شبیه ستاره...
بی تو یلدا چقدر طولانی ست ! شب دلتنگی و پریشانی ست ! خون جگر شد انار قلبم باز ابر چشمم همیشه بارانی ست !
نشسته ام که برای تو از زمانه بگویم منی که زاده شدم شعر عاشقانه بگویم عزا گرفته ام از اینکه باید آخر شعرم از آن دمی که تو هم می شوی روانه بگویم به غم نشسته چنان باورم که باید از این پس به خنده های خودم بغض شادمانه بگویم...
یلدا قشنگ ترین لحظه تنهایی یک آدم تنهاست حتی اگر دل ِ تمام انار ها خون و تمام زندگی... قدر همون یک ثانیه ی اضافی باشد تو باید باشی ، بودن ِ تو باور تمام واژه هاست ار لمس شیرینِ حقیقت و معنای تفاوتِ بین تنهایی و زندگی ولاغیر! یداله...
هوای خانه غرق از بوی یلدا صمیمانه خوشامدگوی یلدا بکِش با پنجه ی سرخِ انارت دوباره شانه ای بر موی یلدا
انار سرخ قلبم را دانه دانه می کنم تا پاییزم شادمانه بدرقه شود و زمستان سپید مرا بیاراید..!
چشمانت غزل های ناب حافظ لبهایت انار موهایت به درازای یلدا و اجاق آغوشت گرما بخش قلب همیشه عاشقم بی شک یلدای من تویی...
به حضرت حافظ به سرخی دانه های انار به بوی خوش خرمالو و به نرگس های نشسته در گلدان سوگند تو را طولانی تر ازهمه یلداهای عمرم دوست دارم.
امشب چه کنم که یار می خواهد ، دل ! یک باغ پر از انار می خواهد ، دل ! یلدا شد و از پسته ی خندان لبت یک بوسه ی آبدار می خواهد ، دل !
سر آمده انتظار ... برمیگردد ! فال آمده مهرِ یار ... برمیگردد ! هر سال دم غروب زنبیل به دست یلداست که با انار برمی گردد !
پای حرف را به دلتنگی بکش، به شعر، به انار، به یلدا...بعد یلدا را به صبح برسان... به آفتاب دوست داشتنت
هلا ای آنکه سرگردان درون کوچه های سرد و جانسوز و گدازِ شهر بی مهر و وفا آواره میگردی ؛ شب یلدای درویشان بدور سفره ی عشق است خیاری نیست اناری نیست نه توت است و نه انجیری نه مشتی گندم و آجیل نه مشتی پسته و گردو ولیکن استکان...
دستیش انار و دست دیگر شانه ست بر روی لبانش غزلی مستانه ست حالا که میاید از سفر یلدا، حیف پاییز به فکر رفتن از این خانه ست
سرخی به انار بازگشت سیاهی به شب نارون ها سبز شدند و دریاها آبی یک زن رو به آینه ایستاد و جهان را با رنگ آشتی داد ..
انارهای دلخون را چیده اند نارنگی ها، نارنجی شده اند انگشت های تنها، به جیب های تنگ تاریک پناه می برند چترهای پژمرده و خشک دوباره جان می گیرند و شعرهای خاک خورده دوباره به خط می شوند: غروب به این سو، زل زده است اشک آسمان دم مشک است...
تنهایی مثل اناری ست شکفته بر شاخه دستی اگر نچیندش چه در آسمان بماند، چه بر خاک بی افتد!
