متن بانوی کاشانی

الهی شرمگینم روسیاهم
همانم که بدونت بی پناهم

بگو یارب که بخشیدی مرا باز
خودت گفتی که میبخشی گناهم

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

ویرانه شدم خانه ات آباد کجایی
کمتر بزن آهنگ غم انگیز جدایی

فریاد سکوت من دلخسته بلند است
اما نرسیده است به گوش تو صدایی

در می زنم آنقدر که دل را بگشایی
شاید که تو هم دل بسپاری به گدایی

شاهی و دلم مهره شطرنج دل توست
تنها تو...

یک قدم لطفا بیا نزدیک تر تا جان دهم
جان چه دارد ارزشی در پای جانان ریختن
اعظم کلیابی بانوی کاشانی

باید کنم تمرین من این شاد بودن را
بانو فقط باشم فقط بانوی شادی ها
اعظم کلیابی بانوی کاشانی

ماه محرم تکیه تا آماده می شد
شور و شعوری در دل من زاده می شد


نامت که می بردم دلم آرام میگشت
با بیرق سرخت مرادم داده می شد


خانه سراپا تکیه بود و مادر من
آماده با چادر سیاهی ساده می شد

چادر سیاهی که برایم دوخت انروز...

من که شاعر نیستم اما نمیدانم چرا
تا تو را میبینمت انگار حافظ میشوم

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

از ذهن همه ترانه را دزدیدند
شور و شر عاشقانه را دزدیدند

شادی و نشاط و عشق و ایمان و امید
آن معنی جاودانه را دزدیدند

-اعظم کلیابی
-بانوی کاشانی

هرگز تو را هرگز گناهت را نمیبخشم
توبی وفا تر از همه بودی نفهمیدم
لعنت به انها که وفا را یاد من دادند
من هرچه دیدم از دل خوش باورم دیدم
-اعظم کلیابی
-بانوی کاشانی

و شاعرها همه حساس هستند
پر از حس وپر از عشق و پر ازشور

کمی تا قسمتی شاید بهاری
ز احساس خزان و غصه ها دور

وبعضی وقت ها گویا خزانند
به بغضی ماندگار وکهنه مجبور

زمستان میشوند از بی وفایی
ولی چون اینه غرقند در نور


اعظم کلیابی
بانوی...