متن تو

فکر کردن به تو توی این دنیا...
برام حکم داشتنِ یه لیوان آب زلال،
توی شهریِ که به داشتنِ آبِ لجن مشهوره!

جاویدی چنل من در روبیکا : @Faryad Ghalb

9 نهمین روز بهارم
نصیبم شد برایم :
نوازش گیسوی مشکی تو...

متروک و خرابم،
چنان منزل عارف!
کویی؟!
کجایی؟!
که آبادم کنی تو...



لیلا طیبی(رها)

از فالگیر شهر خبرت را بگیرم
یا از همان کافه ای که می رفتیم
نمی دانم ، از شال گردن مورد علاقه ات
و از ماه تولدت
حتی از ماه شب
فکرکنم ابرها بدانند
شاید هم،از بستنی نسکافه ای که دوست داشتی
سراغت را از کجا بگیرم؟!
من بی تو...

تو از کدام قبیله ای ؟
که جز مهر نداری توشه ای ؟

✍ سردار

(غبار خاطرات)

تو همان غم فنجانِ فراموش شدهٔ جهیزیه مادربزرگ هستی که حالا با لبانی لب پر شده در صندوقچهٔ گلوی روزگار گیر افتاده و از حشمت دوران یگانگی اش می گوید،

تو همان شمدانی باشکوه و شاهانه ای هستی که لب گَنجهٔ صدسالهٔ پُر نقش نگار در گوشهٔ متروک...

بیماری عشق گرفتم
تنها راه درمان تو بودی
بودنت را برایم تجویز کردند،
و دوریت را قدغن
پس بمان برایم تا ابد
و داروی نایابی نشو
که با کم آوردنت مردنم حتمیست...

😍تو😍
انگار تمام عشق جمع شده تُ وجودت
که من همش دوس دارم بگم بت دوست دارم دوووستتت دارمم

در این غربت
و این تاریکی اندوه
بگو عطر کدامین یاد...
جز تو...
دلم زنده می دارد؟

خیلی قبل تر ها ؛

وقتی آدم ها با هم آشنا می شدند؛

همدیگر را شما خطاب میکردند...

و بعد از مدتی برای هم می شدند تو ...!
گاهی وقت ها که خوب فکر میکنم ،

میبینم که...
این روزها خیلی راحت تبدیل به تو می شوی!!!
و شاید زودتر...

تو ،،،
شبیه آن باران و
ابرِ بهاری که آنی
می آید و میبارد و میگذرد ،
اما ،،،
خاطره اش همچون شبنم
بر تن گل همچنان باقیست !

عشق
بی گمان عطر نفس های توست
وسط این همه ویرانی و درد
که تو تسکین غم ودرمانی

تو زیبایی؛
مثل پنجره ای
در بهشت
مُشرِف
به خانه ی
پیامبر

هیچکس مرا خوب نفهمد جز تو ،
ای من به فدای تو این قلب و لب و چشم و دهانت...

پاییز را بعد از "تو" دوست دارم
و نم نمِ باران را پس از "پاییز"...
شاید تمام زندگی ام در همین خلاصه شود
تو...
پاییز...
و باران

خلاصه ی
همه ی بهانه ها
این است:
تو
از یادم نمی روی

گاهی...
به زانوی غم
هم حسادت می کنم
هنگامی که تو
بقل ش می کنی.!

سه چیز تمامی ندارد
تو
و عشق
و مرگ

محمود درویش
مترجم : احمد دریس

یادت باشد
تو...

یادگار بهترین روزهایی هستی

که نه فراموش می شوند

و نه تکرار

بُگذار زمانه از حِسادت بترکد
انگشتان ِ من
چه به انگشتان ِ \ تو \ می آیند . . .

دیگری از نظرم گر برود باکی نیست

تو، که معشوقی و محبوبی و منظور، مرو

دستهایم پیچک می شود دور تنت
موهایم مثل بافه های ابریشم
آبشار میشود روی مخملیه صورتت
_تو
و اما _تو
باران می شوی و
میباری.

“تو” با قلب ویرانه من چه کردی؟
ببین عشق دیوانه من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم…
تو با “بال” پروانه ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم…
خمار است میخانه ی من…چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه ی من چه...

از من
تا حال خوب
یک "تو" فاصله اسٺ ...