متن تک بیت

بد عهدی عمر بین، که گل ده روزه
سر بر زد و غنچه گشت و بشکفت و بریخت

گوش اگر داری دراین بستان سرا هر غنچه ای
می کند با صد زبان تلقینِ خاموشی ترا

گرچه من چون غنچه مُهر خاموشی به لب
نکهت گل می کند تفسیر، فریاد مرا

روز اول که سرِ زلفِ تو دیدم گفتم

که پریشانیِ این سلسله را آخر نیست.

من شاعر درباری ام و چشم تو کافیست
تا خیره در ان باشم و انعام بگیرم

دل چو فارغ شد ز حق، فرمان پذیر تن شود
می برد هرجا که خواهد اسب ،خواب آلوده را

مآ برآیِ دیگَران حآلِ قَشنگی سآختیم
قِیمتش رآ بآ دِل تَنهآیِمآن پَردآختیم

ما را تو با گرفتن جان امتحان نکن
از جان خود عزیزتری داشتیم، رفت

مرا از زندگانی چیست روی دلبران دیدن
حیات جاودانی چیست پیش دوستان بودن

برو ای باد بدانسوی که من دانم و تو
خیمه زن بر سر آن کوی که من دانم و تو

آن بهشتی که همه در طلبش معتکف اند
من کافر، همه شب با تو به آغوش کشم

ما جز رضای دوست تمنا نمی کنیم
چون آرزوی ماست همه آرزوی دوست

در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم، تشنه دیدار من است

تو را آن گونه می خواهم که باغی باغبانش را
شبیه مادر پیری که می بوسد جوانش را

نمی گویم به وصل خویش شادم گاه گاهی کن
بلاگردان چشمت کن مرا گاهی نگاهی کن

من ارگ بم و خشت به خشتم متلاشی
تو نقش جهان، هر وجبت ترمه و کاشی

عاشقی را چه نیاز است به توجیه و دلیل
که تو ای عشق همان پرسش بی زیرایی

قیصر امین پور

روی تو خوش می نماید آینهٔ ما
کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا

سعدی

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش
نیست امید که همواره نفس بر گردد

درد روی سینه ی من لحظه ای با درد گفت:
آن که روح درد را در من دمیده رفته است

سید عرفان جوکار جمالی

تو سخت و دیر به دست آمدی مرا و عجب نیست
نمی کنم اگر ای دوست! سهل و زود، رهایت

به سینه می زندم سر، دلی که کرده هوایت
دلی که کرده هوای کرشمه های صدایت

مرگ آن نیست که یکباره بیفتی و بگویند تمام...
زنده باشی و به تکرار تو را هیچ نبینی مرگ است...