متن رفتی

عشق تو از بس که ویران کرد رویای مرا

شعر دم شد تا بنوشد خستگی های مرا

رفتی اما من زیر ریزش های باران مانده ام

با خیالم در سرنوشتی خیس جا مانده ام

پاییز بیهوده به فصل هجران بدنام گشته است
توکه در بهار رفتی...

رفتی ..
درو دیوار اتاقم قفسم شد
حس خفگی
بغض گلو..
همنفسم شد

جان خواستی! دادم! گرفتی تا بدانی
من در قمارِ عشق تو، دلداده بودم!
خونم که سرخ از غصه شد، دیدم نماندی
رفتی و فهمیدم نه! من... من ساده بودم!

یک بار دیگر عشق را از دور دیدم
یک بار دیگر با دلم در خود شکستم!
من داغ این تنها شدن...

در آن عصری که رفتی؛ آنچنان گیر کرده ام...
که هر روز صبح، غروب جمعه بیدار می شوم!

موضوع : از دل برود هر آنکه از دیده برفت

همیشه که نباید از خوشی ها ی خود گفت ، بگذار یک بارم از تلخ ترین روز هایمان بگویم . آن روزهایی که کل شهر را با هم قدم می زدیم ، آن روزها که هیچ وقت تصور نمی کردم...

یک قدم برداشتم دور از تو سرگردان شدم
آنقدر باریدم و باریدم و باران شدم

با نسیمی که گذشت از لای موهای سرت
دور خود چرخیدم و چرخیدم و طوفان شدم

بی سر و سامانی امروز این دل را نبین
من همان کوهم که دور از تو چنین لرزان شدم...

باران پاییز بامن
آنقدر بغض گلویم را فشرده است
که دوست دارم مدام ببارم تا پاییزم پر باران ترین پاییز تاریخ شود و غصه هایم را در قصه ها با نم نم بارون بنویسند که وقتی رفتی آسمان دلم ابری ابری شد ....
حجت اله حبیبی

رفتی و با تو رفت مرا شادی و امید
دیگر چگونه عشق ترا آرزو کنم

نشانی، ازت ندارم .
نشان به آن نشانی
که اولین نگاهم به نگاهت
از نیمکتی چوبی آغاز شد و آن نیمکت، و عدگاه عاشقانه ی دو دلداده بود.
اما حیف
چه زود دیر شد
و تو رفتی، بی آن که نشانیت را در قلبم بنشانی.... .............
حجت اله حبیبی

رفتی وآسمان دلم ابری شد
می ترسم باران بگیرد
من و بارون و چتری که دستان گرمت را می طلبد...
حجت اله حبیبی

“تو” با قلب ویرانه من چه کردی؟
ببین عشق دیوانه من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم…
تو با “بال” پروانه ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم…
خمار است میخانه ی من…چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه ی من چه...

درد دارم از خاطرات با تو بودن درد میفهمی که چیست
یک خیابان انتظار در زمستان سرد میفهمی که چیست

جای پای رفتنت در کوچه ها بالا و پایین میکنم
در بیقراری پرسه های تلخ یک شبگرد میفهمی که چیست

مثل ابراهیم اما قصه ام بر عکس اوست
کعبه را...

تو رفتی و نبضِ عشق از پا افتاد
بی جاذبه شد زمین و بالا افتاد
با رفتنِ تو عزیز ِ جانم ، دیگر
باران گذرش به خانه ی ما افتاد !

خوشی از چهره من رو گرفته
تو رفتی مرگ با من خو گرفته
یکی با تو نشسته خنده دارد
یکی در بی کسی ها بو گرفته

من منتظرت بودم ای یوسف کنعانی

با یک غزلی از دل در یک شب بارانی

کنج دل من غوغا دل تنگ نگاه تو

رفتی و پر از غم شد دل عاشق پنهانی

بادصبا

درسته که رفتی!
ولی هنوز این قلب به عشق تو میتپه»؛

رفتی بدون یک خدا حافظی ی دیگر
من ماندم و سیگار و دود و برج خاکستر
من ماندم و این درد جانفرسا و یک گوشه
با خاطراتت می شوم گم توی هر دفتر
تنها درون خانه با خود عالمی دارم
از ابتدای پنجره تا انتهای در
با حس بد هر...

نشانی، ازت ندارم .
نشان به آن نشانی
که اولین نگاهم به نگاهت
از نیمکتی چوبی آغاز شد و آن نیمکت، وعدگاه عاشقانه ی من وتو بود.
اما حیف ،
چه زود دیر شد
و تو رفتی،
بی آن که نشانیت را در قلبم بنشانی....
حجت اله حبیبی

رفتی بدون یک خدا حافظی ی دیگر
من ماندم و سیگار و دود و برج خاکستر

نام تو را در گوش من هر روز می خواند
این عشق کهنه این زبان حال خنیاگر

حالا بدون تو من و این خاطراتی چند
تنهایی و سیگار و شعر و برگی از دفتر...

رفتی بدون یک خدا حافظی ی دیگر
من ماندم و سیگار و دود و برج خاکستر

من ماندم و این درد جانفرسا و یک گوشه
با خاطراتت می شوم گم توی هر دفتر

تنها درون خانه با خود عالمی دارم
از ابتدای پنجره تا انتهای در

با حس بد هر...

روح و جانم !
گرچه رفتی و با رفتنت مرا کُشتی ...
امّا من هنوز هم امیدوارانه
چشم انتظارِ آمدنت هستم
زیرا بارها این را شنیده ام که می گویند:
قاتل همیشه به محل جُرم، باز می گردد !!!
به قلم شریفه محسنی ,شیدا,

من تکه ای از خود را انگار که گُم کردم
حالا دو سه سالی هست دنبال تو میگردم
هرروز برای تو با یاد تو میخوانم
دنبال چه هستم من افسوس نمیدانم
یک حس تب آلوده ،سردرگم و ولگردم
انگار که بعد از تو یک مُرده ی شبگردم
ایکاش که می...

کاش بودی ومی دیدی
شبی که از کنارم رفتی ،تمام خاطرات باتو بودن را به آتش کشیدم
حتی خودم را
باور نداری از قلب سوخته ام بپرس حجت اله حبیبی