متن شاعر: زهرا حکیمی بافقی

پاییزِ دل انگیز و گُلِ حسّ صفا؛

بی تابی و بی خوابیِ نبضِ دلِ ما؛

من، منتظرِ بوسه ی بارانیِ تو؛

تو، منقلب از، رویشِ رویای وفا!

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
پاییزانه
🍂🍁🍂

دلم بود از، نهالِ غم، چنان پاییز؛
محبّت، چشمکی زد؛ غصّه شد ناچیز؛
بیا، در باغِ قلبم؛ تا ببینی که:
دل از، سبزینه ی احساس شد لبریز!
زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

بستری کو تا دلم، احساسِ زیبایی کند،
هر دم از، حسّ ترِ آرامشِ سرریزِ مهر؟!

گر بهارِ بوسه ات، دل را شکوفا کرده بود،
غنچه ی قلبم نمی شد خشک در پاییزِ مهر!

زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل، کتاب نوای احساس.

پیراهنِ زردِ شوق را پوشیدم؛

پُرشور، برای دیدنت، کوشیدم؛

با دیدنِ تو، قرمزِ قلبم حس کرد:

از دامنِ سبزِ عاطفه، جوشیدم!

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
پاییزانه
🍂🍁🍂

پاییز برایم تپشِ خاطره هاست؛

هر رنگِ قشنگش، جهشِ مهر و وفاست؛

دنیای دلم، حسّ غریبی دارد؛

انگار در این فصل، دل از غصّه رهاست!

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
🍁🍂

🍂🍁🍂
صفا دارد گلی، پُرحسّ و خوشبو؛

که می روید به یکرنگی، زِ هر سو!

زمین می افتد آخر، برگِ پاییز؛

زِ بس رنگی شده، سرتاسرِ او!

زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
🍁پاییزانه🍁
🍂🍁🍂

همین مهری، که دل را برده از دست،
به سانِ برگِ پاییزی که زردست،
نهانِ دفترِ دل، پاره کرده ست؛
قسم بر محوِ احساسات خورده ست!
زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

شد کارِ دل از، هجرِ رخت، خوردنِ غم؛
از این همه غم، سروِ قدم هم، شده خم؛
گردیده خزان، حسّ نهان از غمِ مهر؛
مهری به دلم بازبدم؛ ماهرخم!

زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
🍁 پاییزانه
🍂

🍂🍁🍂
میانِ برگ، برگ مهربانی،

نوشتم حسّ دل؛ تا تو، بخوانی؛

نوشتم که دلم، فصل انار است؛

تو پاییزی؛ که آن را، می تکانی!

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
🍁پاییزانه ها
🍂🍁🍂

شکوه عشق در چشمت عیان است

سرور مهر در حسّت نهان است

تو را نور است و زیبایی ست ماوا

درونت آیه ی دل نغمه خوان است

زهرا حکیمی بافقی
الف احساس
🌿❤️🌿

درونم شعله ی دل شد فروزان؛

پس از آن این چنین حس کردم آسان:

در احساس دل پروانه ای ام،

تو را من دوست دارم با تب جان!

زهرا حکیمی بافقی
الف احساس

🌿❤️🌿

آری اگر غم نبود،
تنهاترین بود دل!
زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

تا خدا هست میان دلمان/
فارغیم از غم آب و غم نان/
زیرِ بارِ نگهِ شب نرویم /
واژه سازِ تبِ ظلمت نشویم/
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

در احساسم نهفته هُرمِ مِهری/

که می سوزاند اندامِ نهان را/

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

از غصّه ها آزرده ام؛

از گریه ها پژمرده ام؛

از دستِ غم بر گُرده ام،

صد زخمِ کاری خورده ام؛

امّا هنوز احساس را،

دستِ جفا نسپرده ام!

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (کوتاه سروده ها)

درکم کن و، ترکم نکن؛ یار/

تر کم نشد چشمم برایت/

بنگر چه سان با جان نشسته/

سرتاسرِ حسّم به پایت/

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (بندی از یک چهارپاره)

بکش دست از سرم یارا؛ بکش یا بر سرم دستی
لبالب کن مرا از باده یا خالی کن از مستی

نوازش کن مرا با مِهر؛ یا... درگیرِ غم ها کن
هر آن گونه، که می خواهی، تو با حسّ دلم تا کن

دلم رقصد به هر سازی، که می سازی...

گرمای نفَس، خفته در احساسِ ترِ توست/

گرمایشِ جان از گُلِ قند و، شکرِ توست/

از عاطفه ی پُرتبِ «تو»، من چه بگویم/

در سنبله جای تپشِ شهرِورِ توست/

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

شهریورِ شورشگرِ احساسِ تو دریاست/

پیوسته پُر از، صد تپشِ خاطره افزاست/

نارنجیِ رویای دلت، جنسِ گُلِ هور/

خورشیدصفت، نقش گرفته ست و چه زیباست/

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

امردادی:

می شود گفت، با صفای جان
هر کجا، از سرور، بنیادی ست؟
می شود با هوای دل، حس کرد
سینه سرشارِ آبِ آزادی ست؟

کاش می شد؛ نمی شود؛ امّا
وقتی احساسِ جانِ شورش زا
مملو است از، سرایشِ غم ها
بی قرار از، جفای بیدادی ست

ظلمِ بی...

حسّ مردادِ عطش:

جوششِ موجِ تپش، تکرار شد
حسّ مردادِ عطش، تبدار شد

دخترِ احساسِ رویای دلم
از ازل، با مِهرِ تو، بیدار شد

من به دنیا آمدم؛ تا بشنوم
گرمیِ مهری که با دل، یار شد

هُرمِ سینه، آتشی شد پُرشرار
سوزشِ نبضِ دلم، بسیار شد

لحظه های گرمِ...

من به دنیا آمدم؛ تا بشنوم/
گرمیِ مهری که با دل، یار شد/

زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

لحظه های گرمِ احساساتِ من/
داغ تر، از بوسه های یار شد/

در انارستانِ داغ بوسه ها/
سینه از سرخی، چنان گلنار شد/

زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)

وقتی از دل می نوشت این سرنوشت/
نقطه ی دل، خارج از پرگار شد/

زهرا حکیمی بافقی (کتاب نوای احساس)