متن عاشقانه

پاییز بیهوده به فصل هجران بدنام گشته است
توکه در بهار رفتی...

دیروز تورا در کلیسا دیدم
لاک صورتی به لباست می آمد
خوشحالم که آن روز
قرمزش را نخریده بودم...

اسم تو مرا آرام می کند
وقتی دخترم را صدا میزنم...

من ستاره ها را
درشب ابری دیدم
وقتی تو
چشم باز کردی...

به سحر نرسیده تیره تر گشت
آن شب که تو رفتی...

عاشق بوی بارانم
وقتی
از موهای تو چکه می کند...

پنجره هم به باد وفا نکرد
آن هنگام که
اشتیاق اورا
پشت قفلهای بسته ی دلش حبس می کرد...

„اندر طلب مطلوب„
کتاب به من میگفت شمس در همه زمان ها هست، فقط در کالبد های مختلف، و مکان های مختلف...
به ازای هر شمسی که میمیرد، یک شمس تازه متولد میشود.
امیدوارم یک روز، یک جا در این کره خاکی تو را ملاقات کنم؛ وقتی که منتظرش نیستم،...

یک نفر در خیابان میرقصید....
زنی مدام در خیابان اشک میریخت...
پسری فریآد میزد....
دختری فریآد هایش را خاموش کرد!
همه ی ما به طرزی درگیریم با این دنیای پوچ!
زهرا سراجی:)

غم در آنجا فروکش می کند
آفتابش پرنور تر از همه جاست
برف های زمستانش گرمی شن های ساحلی تابستان را دارد
دیوارهایش بلند و مستحکم
تا زمانی که چراغش روشن است,سفره اش گرم است
جاده اش هموار
دروازه هایش باز
جنگلش سرسبز
و درختانش پربار
قطعا تکه ای از...

پاییز را بعد از "تو" دوست دارم
و نم نمِ باران را پس از "پاییز"...
شاید تمام زندگی ام در همین خلاصه شود
تو...
پاییز...
و باران

عصرانه
دلم یک گوشه ی دنج دریک کافه میخواهد
فقط من و تو.
در ازدحام جمعیت این شهر
فقط تورا ببینم,
تو قهوه تعارف کنی
من غرق در قهوه ای چشمانت
طعم خوش بودنت را
بنوشم

مثل طرح های قاجاری!
مثل سیبِ سرخِ تب داری!
باشکوه مثل یک دریا
هرچه زیباست، تویی! آری!

هرچه چشمِ شور، دخترجان!
از تو دورِ دور! دخترجان!
شعر هرچه هست، تقدیمِ:
خدای غرور! دخترجان!

مثل کوچه های تبریزی!
مثل کوردها دل انگیزی!
ای شمالِ خاطرات سبز
ای جنوبِ زردِ پاییزی!

خنده...

دلتنگت که میشوم
من میمانم و خاطراتی که باهم رقم زدیم...

میدانی؟
تو دلیل تمام خوشی هایی بودی که با من بود...
و این یعنی زیباترین زندگی در کنار کسی که دوستش داری...

با این حال...
دلیل اتفاق خوب زندگیم
اگرچه با رفتنت دلم را لرزاندی

اما، همیشه بهترین آرزوهایم...

خوش به حال زائری که در صحنت
زیر باران اسیر رحمت تو شد

صبح باشد و خورشید پشت ابرها باشد
پاییز بیاید و برگها بریزند
بهار باشد و پرستوهای مهاجر سر برسند
شعله ی گاز را روشن کنم و غذای مورد علاقه ام را بپزم.
چه در موقع شادی یا ناراحتی
فرقی ندارد
فقط باید تو باشی
وهمین مهم است.

هر وقت تو را می بینم ونگاهم به نگاهت گره می خورد
بوسه بر لبان تو می زنم
در آغوش تو آرام می گیرم
و صورتت را چنان زیبا نوازش می کنم
که خیالم راحت می شود
و می خواهم زمان به جایی برسد
که فقط من باشم وتو
وهزاران...

این خدای رب العالمین
از دار و ندار دو دنیایش
عطرش را به تو بخشید،
باور کن
صدای تو بو دارد
نگاهت بو دارد
حتی بوسه هایت بو دارد
از آغوشت نگویم،
که هر کس به من می رسد
آدرس عطر مرا می پرسد!

نیمه شب از خیابان ها سراغم بگیر
روزگار عاشقی یعنی همین

از آمدنت به کنج دل خرسندم
لبریز توام،لبالب از لبخندم
خوب است قدم به چشم من بگذاری
ای عشق !خوش آمدی ،ارادتمندم

پریده خواب از چشمام اما
تو جای اون توی چشمم نشستی
خدا رو شکر تو این روزا عزیزم
هنوزم که هنوزه پیشم هستی

حالا که هیشکی به جز تو به چِشِ من نمیاد
همه میگن که چقدر دوتاییمون به هم میایم

دوستت دارم !
دلیل عاشقانه هایم بود
تو با سکوت خود
شکستی ازدرون مرا
بیا ودوباره غوغا کن
باهجای عین وشین وقاف
شاعر :مهدیه چرم چیان لنگرودی

تو را در واژه چگونه بیان ات کنم ؟
رنگ مهربانیِ چشمانت
عطرِ آشفتگیِ موهایت
تراوشِ مهرِ دستانت
و مخدرِ آوایِ صدایت
ترسم بگویم و شعر هم ، عاشق ات شود

🔹 [سردار ]