متن نگاه

ثانیه های نبودنت
چقدر تلخ می گذرند
وقتی که هیچ رد پایی از چشم هایت را
میان شعرهایم نمی بینم
ای کاش نگاهت
از عاشقانه هایی که برایت می سرودم
پنهان نمی ماند
تا اینگونه میان واژه ها
به دنبالت نمی گشتم


مجید رفیع زاد

نمیدونم عشق دل چی داری تونگاهت ضربان قلب من میره بالاکنارت

هر صبح
دل انگیزترین واژه هایم را
به اشتیاق طلوع نگاهت
کنار هم می چینم
تا سبزترین غزلم را
با چشم های تو
بسرایم


مجید رفیع زاد

تو از کنار چشم هایم می روی
اما من با نگاهی خیس
در کوچه های تلخ این شهر
به دنبال صدای نفس هایت می دوم
ای کاش بودنت تمام نمی شد
و هوای رابطه ی مان
همیشه آفتابی بود
تا به جای رقصیدن ابرهای سیاه
پرواز تو را
میان آسمان...

شبیه حرف هایت نبودی
اما من
همیشه پای حرفم ماندم
و چه سخت است
افتادن از چشم های کسی
که یک عمر نگاهت
به دنبالش می دوید

مجید رفیع زاد

سکوت و نگاه..
والا نت خاموشی..
نیایشگری.

رنگین کمانی است با مرکز ِنگاه تو
نامش
زندگی
دوری می زنم
- بی سرگیجه -
در گذارِ عمر

در زندانِ نَفس،
با کدامین لهجه بخوانم
ترانه یِ بی تکلّفِ عشق را ؟
با نگاهِ خیس
از پشتِ هیس
آه می کشم
هوایِ نَفَس
راه راه می شود چرا؟

تو
از آتش گذر کردی
اما
جرقه ی نگاهت
خاکسترمان کرد
سیاوش.

نگاه می کنم به دَر
بهار
قد کشیده
روبروی پنجره .
حجت اله حبیبی

با تو
تنها
در نگاهی
همسفر بودم
ولی
آتشی
بر خرمن جانم نشانده
آن نگاه.
حجت اله حبیبی

بیمار توییم و از تو دور افتادیم
گاهی نظری بر دل بیمار انداز

شب است و شمع و چراغی و چشم مشکینت
شوم دوباره اسیر نگاه شیرینت

نگاه های تو از هر تبر برنده تر است
کمی بپوش که دل زخمی و زیان دیده است

جهنم میکند دل قطب را در حسرت چشمت
نگاهی کن که عالم گردد از دست من آسوده

شب است و آغاز دلتنگی
حجم نبودنت
از چشم هایم پیداست
و مژه هایم
سرشار از باران خاطرات توست
اما چه غم شیرینی است
که به امید نفس کشیدنم
کنار چشم هایت
در انتظار مهر نگاه تو باشم

مجید رفیع زاد

سکوت ، زیبا ترین کلام عاشقانه ، که با نگاه بیان می شود . حجت اله حبیبی

و چه فرقی می کرد؛ واژه در چَشمِ تو باشد
یا؛ نگاهِ پنجره؟!
آن دَمی که؛ کوچه شعرِ بی کسی بود.
شیما رحمانی

مدام دلهره ام ،بس که شهر اشوب است
نگاه ها همه اش پر ز زهر مسطور است

جهانی زیر نگاه هایم منتظر است
زیر چشم هایم ...
که وسعت دنیایی گمشده
به خود گرفته است
جهانی در نگاهم گم شده است
جهانی سردرگم
جهانی سرد

رعنا ابراهیمی فرد

گناه تو نگاهی است که ایمانِ قلبم را فرو می ریزد🌱🌊...

پاگُشایِ سپیده دمان است؛ شورِ نگاهت!
شیما رحمانی

قسم به روشنی ناب چهره ی قمرت
ربوده است دلم را نگاه معتبرت

رسیده برق نگاهت به استخوان هایم
چگونه دل نسپارم به جلوه ی نظرت

میان لذت و حیرت مرا معلق کرد
رسید تا به نگاهم نگاهِ مختصرت

بکش به بند مرا در حریم آغوشت
روا ندار نباشم اسیر...

بخواندم از نگاهت آخرم را
به آتش میکشیدی پیکرم را

قرار این بود بدست باد نیفتد
نگه داری فقط خاکسترم را