با چشمهایت نمیتوان آدم ماند، نمیتوان یکجا نشست و پرواز را نخواست با چشمهایت نمیتوان گفت که دنیا، هیچ زیبایی دربین نداشت... با چشمهایت چه چیز ها چه وصف ها که نمیتوان گفت
دوست دارم آزاد باشم! همچون پروانه های سرخ و صورتی یک گلستان؛ پرسه زنم میان گل ها سرمست شوم از عطر دل انگیز سنبل و سوسن های باغ جادو و بال بگیرم و پرواز کنم تا خود آسمان. دوست دارم شبیه به یک پروانه به مثال روزهای خوش کودکی، رقص...
در بلندترین جای شهر دوستت دارم را فریاد می زنم جایی که بادها صدای مرا در گوش خیابان ها بپیچانند و پرندگان ادامه دوست داشتن مرا پرواز کنند...
نمی دانم در آسمان نگاهت چه رازی نهفته که از همان نگاه اول برایت تب کردم مرا مبتلا کرده ای به خودت درکویر سوزان قلبم عشق توجاری ست نگاه عاشقانه ات دریای طوفانی دلم را آرام می کند حرف های عاشقانه ات پرنده ی خیالم را به بام خوشبختی پرواز...
باز غم ، آغوشِ تاریکی برایم باز کرد رویِ زانویش نشاند و مویِ من را ناز کرد دست زبرش را به روی نرمیِ قلبم کشید سِحر و جادو کرد و دل را مسکن اعجاز کرد موی من رنگش پرید و کشتی قلبم شکست لنگری شد غم به دل ، شادی...
تو فقط نگام کن من قرنطینه که سهله هفت سال قحطی و خشکسالی رو مثل یه تعطیلات طولانی تو بهشت میگذرونم . . تو فقط نگام کن من همه ی عمری که قراره تو این سیاره قرنطینه باشیم ، بدون نوشیدن حتی یه فنجون چای روی ماه بدون دیدن هیچ...
عزیزِ من حواس آدم هم از همان چندتا چیزی ست که دست خودش نیست ، دست و پا دارد و بزرگترین بال های دنیا را ، هرجا که دلش بخواهد می رود . بخاطر همین معمولا نیست مخصوصا اگر پای آدمی مثل تو در میان باشد این ها را گفتم...
بویِ نگاهت.... نشسته ام؛ کنار جاده یِ پاییز هر برگی که راهیِ زمین می شود؛ دلم را پرواز می دهد؛ به آسمانِ خیالت کاش بیایی تا دوباره انگور ها از مستی لبریز و انارها ترک بردارند.. بویِ نگاهت زیباترین شعرِ پاییز است... زهرا فتح الهی پرشه( ریسن)
پرواز را طاووس ها هرگز نمی فهمند سرگرم خود باشی اسارت شکل می گیرد
در خیالم با تو پرواز میکنم پروازی به فراسوی آسمان نیلگون تا برایت آشیان سازم با دستان خویش منوتو بال زنان فرود میاییم به درون تاکه گیریم سرو سامان دستانت را به دستانم برسان
من از پنجره چشمان تو آسمان آبی را دیدم که پرنده عشق پرواز می کرد در کهکشان دوستت دارم
روی چند آجر که شاید می شد آن را صندلی نامید، نشسته و به ترکیبِ زیبایی که از غروب آفتاب و دسته ای از پرندگانِ مهاجر به وجود آمده بود، چشم دوخته بود. پیرمرد هر روز در همین ساعت، کت و شلوارش را به همراهِ کفشی که آن را برق...
دل روشنی دارم ای عشق! صدایم کن ... از هر کجا می توانی... صدا کن مرا ... از صدف های سرشار باران.. صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن...ِ صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو! بگو پشت پرواز مرغان عاشق ... چه رازی ست؟ بگو با کدامین نفس... می توان...
«ماه را...» گاهی همهء زیبایی های آسمان تنها می شوند و می ترسند اما این ترس را به روی خودشان نمی آورند تا زیبا بمانند! تنهایی شان که فراوان شود آنها با آن همه زیبایی به کجا پناه می برند؟ ماه را می دانم! ماه را هرکجا که تو پناه...
دلم پرواز می خواهد به سوی آشنایی ها به جای دست، جفتی بال به رنگی ناز می خواهد دلم با راز می گرید ولی آواز می خواهد دلم کابوس می بیند ولیکن خواب می خواهد دلم تنگ است دلم پرواز می خواهد نوازش کن دلم را، ناز می خواهد دلم...
گاه دلم پرواز می خواهد... اوج گرفتنی از جنس بی تعلقی نسبت به دنیایی که تنها دورنمایش، چیزی جز خاکستر و گرد و غبار شبه آدمهای دو پهلو نیست!!! آه دلم چه بی انتها پرواز می خواهد...
پاییز... - روحِ عریان شده ای ست در برزخگاه زمین...!!!. مویه گرِ فراقیِ پرواز و رویش... پاییز.... نابالغی ، برهنه پای تا رسیدن به سبز چشم مادرِ بهشت گم..!!! که هیچ از حوضک سینه هایش - شیرآبه ای ننوشیده ست...!!!!.........
اولین تنفس زندگیت، یادت هست؟ اولین فریادت، یادت هست؟ روزهای قشنگ کودکی، الاکلنگ بازی، یادت هست؟ طعم شیرین بستنی، بادکنک بازی، یادت هست؟ عاشقی، نوجوانی شب تا صبح خیال بافی، یادت هست؟ زندگی یعنی؛ پرواز پروانه زندگی یعنی؛ شوق دیدار بهار بوسه بر قامت ماه در تابستان زندگی یعنی؛ نبرد...
عشق به همین همدیگه رو فهمیدنه، به اینکه بدونم تو دلت چه خبره و چی حالتو بهتر میکنه، به اینکه فکر نکنم چی به نفع منه، فقط فکر کنم چی برای تو خوبه، به اینکه اگه عاشقِ توِ پرنده شدم، برات قفس نسازم و بدونم دوست داری پرواز کنی و...
ساعت دیواری خانه، پولک های درخشنده ی نور را بر لباس سیاه شب، می دوخت پروانه خیره به ماه بود و شمع به تنهایی در سایه ی تاریک ماه می سوخت؛ رهایی من من خوب می دانم دنیا را در سکوت دیوانه کرده اند آنکه باید در پود ابریشم تار...
شنیده ام کبوتری از دست های مادرم به آسمان پرواز کرده لالایی هایی مادرم همیشه عاشقانه بود من اما بعضی وقت ها زبانش را نمی فهمیدم ! حتما مادر به زبان فرشته ها با کبوتر حرف می زده که بعد ها " کبوتر صلح "شد
و خدا خودش شاهد است ..... . که چگونه آسمان برای شکستِ پرنده ای در پرواز می گرید که چگونه سکوتی پر وهم گلوی عاشقی را خاموش می کند که چگونه نفس دغدغه ی هوای خانه را دارد که چگونه یک صبحِ زود, فریاد می زنی آی عشق لعنتی در...
همیشه به "عدد یک" فکر کن مثلا: به سربازی که برای نجات جانش فقط یک گلوله دارد به مسافری که برای جانماندن از پروازش فقط یک دقیقه فرصت دارد به بیمار لاعلاجی که برای زندگی کردن فقط یک ماه وقت دارد و به جهانی که فقط و فقط یک خدا...
آلاچیقه درختی جور کالاگلانه پرواز وارشه پسی یازده سپتامبر بالای آلاچیقِ درختی/پرواز غازها بعد ازباران/یازده سپتامبر
