متن یار

دنیا دُنیا از آرامش چشمان تو لَبریزم عزیزَم
دریا دریا از این عشق پُر آوازه به پای تو بریزَم

تو لب تَر کُنی
مَن شاعر چشمان تو میشَم
فقط یار تو میشَم، گرفتار تو میشَم

خوش به حالَم
که یار اومده، باز اومده ،میخواد محرم و یارم بشه
همه کس...

یک روز در این خانه من بودم و یاری بود
نی بود و نوایی بود یک دلبر و ساقی بود

او بوسه طلب میکرد تشنه به لبم میکرد
هی بوسه به لب میکرد آتش به تبم میکرد

به هوای دیدن تو این دل میره
نکنه نیای بدجوری این دل گیره

تویی سروم و یارم تموم انتظارم
از وقتی که دیدمت چرا آروم ندارم

یارم ای یار یار
دل مارو برده دلدار
ای داد و بی داد از یار
شده شیرین زبونم افتاده بجونم...


_برشی از ترانه

دلم را تو شکستی چه جفایی چه خطایی
بگیر از دلم غم دوری بگو ای یار تو کجایی

من که دلدار تو بودم بگو دلدار تو کیست
نیست وفادارتر از من یار وفادار تو کیست

مقدار یار هم نفس چون من نداند هیچ کس

صبحگاه دیده گشایم ، رویت ببینم
کام من شیرین شودبادیدنت بسیار
کام من شیرین شود بی حبه قندی
قند من هست دیدنت ای یار!
زهرا سلحشور

زیباتری از حور و پری ،خوشگل و حساس
با  ما  تو   کمی   راه   بیا   دلبر   وسواس

مینوی  منی  در  دو   جهان   یار   قشنگم
با عشق  عجین  گشته ای و آخر احساس

سجاد یعقوب پور

تو را تنها به دل من یار خواهم

ز هر کس من تو را غمخوار خواهم

دلم را برده ای ، تا هست جانم

تو را ای مهربان! دلدار خواهم

بادصبا

نیس در فالم به جز دیدار یار

من فدای چشمو آن ابروی یار



فیروزه سمیعی

عصرانه کنار یار طنّاز ، عالی

با چای و غزل، نغمه ی دلباز ، عالی

در ساحل دریای محبت ز صفا

یارم که شود همدل و همراز ، عالی

بادصبا

دارم گله ای از تو که دنیای منی

دل دل نکن ای یار تو زیبای منی

من منتظرم با همه ی خاطره ها

پاییز شده بیا که رویای منی

بادصبا

در کنار یار بودن ، دمی مرا غنیمت است
یکی دوساعت این وسط یک روز برای من بود

وحدت حضرت زاده

از بهر فراق یار است، مشکی برتن کرده ام

ورنه این رنگ مشکی ، از مکروهات دین ماست


وحدت حضرت زاده

بهار من بُوَد آنگه که یار می آید

نمی خواهم بهشتی را، به جز بستانِ دلدارم؛
نمی خواهم سرایی را، به جز گلخانه ی یارم؛ 
زمانی که: دلم لبریزِ احساسات می گردد،
فقط بر سینه ی یارم، لب و، گل بوسه می کارم!

زهرا حکیمی بافقی
کتاب دل گویه های بانوی احساس

بیا بهم برسیم
و گرنه شعرتلخ می شود
ماه بی نور می شود
سهممان از قاصدکها سیاه می شود
مرگ دورمان می چرخد
ستاره ها دور می شوند
و غم به دور دستمان می پیچد
اری،مرا در بازوانت حبس کن
فکر نکن به چیز دیگر
بگذار،سبز رنگی ها بر تنمان...

ستاره درخشان در شب های خوش زندگانی فقط تو هستی
ای یار همیشه زیبا


رحمان شاهسواری کینگ

این کوزه چو من عاشق زاری بوده ست

در بند سر زلف نگاری بوده ست

این دسته که بر گردن او می بینی

دستی ست که بر گردن یاری بوده ست

یاری آن است که زهر از قِبَلش نوش کنی
نه چو رنجی رسدت یار فراموش کنی...

ای ساقیا مستانه رو آن یار را آواز ده
گر او نمی آید بگو آن دل که بردی باز ده...

در این سرما و باران یار خوشتر

تو را تنها به دل من یار خواهم
ز هر کس من تو را غمخوار خواهم

دلم را برده ای ، تا هست جانم
تو را ای مهربان! دلدار خواهم

-بادصبا

آن یار که عهدِ دوستاری بشکست

می رفت و منش گرفته دامان در دست

می گفت دگرباره به خوابم بینی

پنداشت که بعد از آن مرا خوابی هست

دارم گله ای از تو که دنیای منی
دل دل نکن ای یار تو زیبای منی

من منتظرم با همه ی خاطره ها
پاییز شده بیا که رویای منی

-بادصبا