100 متن کوتاه جوانی ۱۴۰۳ جدید 2024

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند
بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند
همتم تا می رود ساز غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند

می نوش که عمر جاودانی اینست

خود حاصلت از دور جوانی اینست


هنگام گل و باده و یاران سرمست

خوش باش دمی که زندگانی اینست

منتظر میمانم
تا عصایت شوم
سوىِ چشمانَت
یاداورِ قرص هایت
هم بازىِ نوه هایت
من جوانى ام را،
براى پیرى ات کنار گذاشتم...

من اصلا نفهمیدم جوانی یعنی چه؟من یک راست از بچگی به سن کهولت رسیدم.

فصل ها برای درختان
هر سال تکرار میشوند
اما فصل های زندگی انسان
تکرار شدنی نیست !
تولد
کودکی
جوانی
پیری
امروزت را دریاب.....
شاید .فردایی نباشد..

خجل شدم ز جوانی که زندگانی نیست

به زندگانی من فرصت جوانی نیست

من از دو روزه هستی به جان شدم بیزار

خدای شکر که این عمر جاودانی نیست

پیری وجوانی پی هم چون شب وروزند
ماشب شدو روز آمدو بیدارنگشتیم

عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود
نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود

خیال دیدنت چه دلپذیربود...
جوانی ام در این امید پیر شد!
نیامدی و دیر شد...

از زندگانی ام گله دارد جوانی ام!!

شرمنده جوانی ام از این زندگانی ام!!

شرمندتم جوانی
تو را چه سینگلانه میگذرانم

مادر جانم
جوانی ات را با بچگی هایم پیر کردی...
عشقم را تقدیمت می کنم
روزت مبارک مهربان بانو

راحت نوشتیم بابا نان داد!
بی آنکه بدانیم بابا چه سخت،
برای نان همه ی جوانیش را داد.

نقره داغم کرده ماتم در همین اوج جوانی
خسته از عالم و آدم، خسته از این زندگانی

غافلگیرم کردی، درست مثل شعر..!
در دلم نشستی، درست مثل عشق..!
و به من جانی تازه بخشیدی
درست مثل جوانی..!
تعجب می کنم
نکند تو آنی
نکند تو همانی..!



️️️

مسافرت، در جوانی، بخشی از کسب معلومات است؛ در پیری، بخشی از تجربه است.

دریاب که ایام گل و صبح جوانی
چون برق کند جلوه و چون باد گریزد

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را
کنون با بار پیری أرزومندم که برگردم به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

جوانی ات را به پای کسی بریز
که بوی ماندنش
شهر را برداشته باشد.

ما جوانی را میان خاک مدفون کرده ایم
بس که در پایان هر شادی، درآمد پیر ما...

متن۳۹:
در حسرت یک دوستت دارم از او،
جوانی از ما برید!

دل پیش کسی باشد، وصلش نتوانی
لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی...

خیال دیدنت چه دلپذیر بود،
جوانی ام در این امید پیر شد،
نیامدی و دیر شد.....

عشق، زیباست در ایام جوانی اما
پای هم پیر شدن هم چه صفایی دارد!

افسوس که نامه جوانی طی شد / وان تازه بهار زندگانی طی شد / حالی که ورا نام جوانی گفتند / معلوم نشد که او کی آمد کی شد

خیال دیدنت چه دلپذیر بود

جوانی ام در این امید پیر شد

نیامدی و دیر شد

نیامدی و .....

دیر شد....



بخشی از شعر

نشسته ام به پنجره نگاه میکنم
دریچه آه میکشد...
تو از کدام راه میرسی ؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود...
جوانی ام در این امید پیر شد
نیامدی و دیر شد ...
هوشنگ ابتهاج

چه شد صبرو قرارم وایِ بر من
چه بد شد حال زارم وایِ بر من
جوانی رابه پیری هدیه دادم
سیه شد روزگارم وایِ برمن

دگر نه جوانی را خواهم بخشید نه لذتی را از پیری خواهم برد وای از دنیای تباه زندگی جزء غرور و اسراف هیچ است زندگی کام به کام هیچ کس وفا نخواهد داشت لحظه به لحظه خوب میگوییم آخر......

زندگی سرتاسرش عشق است وشور
تا توانی تو جوانی کن ، جوانی ای دلا

جوانی

ورق می خورد
فصل های پیری
جوانی ام کجاست

وای از شور جوانی که به یک پلک زدن
آمد و در گذر حادثه ها گم شد و رفت

ز دامنگیری پیری اگر آگاه می گشتم به دست غم نمی دادم گریبان جوانی را

گذشت این عمر و جوانی
اما بهار را ندیده خزان شد

تمامی زیبایی های جهان و جهانیان ،
نقاشی قشنگی از جانب خدای یکتا ست.

جوانی همچون باد صبا میگذرد ..


نویسنده:المیرا پناهی درین کبود