متن رهگذر

خش خش تنهایی
رَهُگذرِ دوره گرد را
کلافه می کند .

رَهگُذر
بسیار است
راه گُذار
باش .
حجت اله حبیبی

هرگز از رفتنت گله مند نمی شدم
اگر از ابتدا می گفتی:
رهگذری هستی...


شاعر: نظیر تنها
مترجم: زانا کوردستانی

در جنگلی زردْفام دو راه از هم جدا می شدند
و افسوس که نمی توانستم هر دو را بپویم؛
چرا که فقط یک رهگذر بودم
ایستادم …
و تا آن جا که می توانستم به یکی خیره شدم،
تا جایی که در میان بوته ها گم شد…
پس بی طرفانه...

برف یعنی طعنه بر تنهاییِ هر رهگذر
خیره ام بر جاده ای همراه با "یک" رد پا

از رهگذرها غیر اندوهی نمی ماند
از خرمن گل های بادآورده جز بویی

خیابانی
خالی از رهگذرم
نیست نشانی از من
شاید آن سایه ی دور
من باشم...!!!

(فروغ گودرزی)

به حال و روزی گرفتارم که باید چکشی بردارم، میخی را با آخرین جان بر دیوار دلم بکوبم و تابلویی رویش نصب کنم، با گچی سپید آرام بنویسم:« از خوردن ضربه های بیشتر معذوریم، لطفا تا اطلاع ثانوی ما را به خال خود رها کنید!»

این که اطلاع ثانوی کی...

باران نم نم می بارد
و نگاه ها در امتداد قدم ها کشیده اند
اینجا آخر زمان نیست
اینجا نفس ها ...
هنوز هم کشیده می شوند

در امتداد این بودن ها
پیاده رو هایی ست
پر از حرف های تنهایی
پر از دلهایی شکسته
پر از سکوت نگرانی ست...

هر رهگذری محرم اسرار نگردد
صحرای نمک زار ، چمن زار نگردد

هرجاکه رسیدی رفاقت مکن ای دوست
هر بی سروپا ، یار وفادار نگردد

قحطی عشق آمده جانم
باید احتکارت کنم
در جغرافیای بن بست دلم
همانجایی که
مدت هاست
خاک می خورد
در ورودی اش هم
تار عنکبوت بسته بود
محبوب من
قبل دیدار شما
کبوتر دلمان به هوای هیچ کسی پرواز نکرده بود
بس که
همه رهگذر بودند و عابر ...
بمان...

رهگذر داشت به لب سیگاری
گفت آتش داری؟
من نگاهی به دلم کردم و گفتم:
آری

نکند بوی تورا
باد به هرجا ببرد...
خوش ندارم
دل هر رهگذری را ببری...!

نکند بوی تو را باد به هر جاببرد
خوش ندارم دل هر رهگذری را ببری

این زندگی نیست که می‌گذرد؛
این ما هستیم که رهگذریم…
” پس با هر طلوع و غروب لبخند بزن ”
“مهربان باش و محبت کن”
“حتی تاریک‌ترین شب نیز پایان خواهد یافت و
خورشید خواهد درخشید”
روزهای خوب خواهد آمد...

رهگذر داشت به لب سیگاری، گفت: آتش داری؟
من اشاره به دلم کردم و گفتم: آری ...

شهری دروغ گو خطرش کمتر است از یک رهگذر که از سر ایمان دروغ گوست

ما فقط رهگذرانی هستیم
بهم که می رسیم
کلاه از سر بر می داریم و
با لبخند می گوییم :
چه روز دل انگیزی ، نیست آقا؟
و بعد
با کوله ی درد بر دوش
در افق گم می شویم !

نکند عطر تو را باد به هر جا ببرد
خوش ندارم دل هر رهگذری را ببری...

غیر از تو بر این دل اثر رهگذری نیست