متن فرهاد

آزاده باشیم و حقیقت را بگوییم
در وادی اندیشه راه حق بجوییم

گاهی بگوییم از غم و بی‌همنوایی
از سست‌عهدی‌ها و رنج بی‌وفایی


هرچند خوب است از گل و ریحان بگوییم
از شمع از پروانه و هجران بگوییم

هرچند درد عاشقی درد کمی نیست
این درد را غیر صبوری مرهمی...

ای آنکه پیرم کرده ای دل را ببازم حاضری
به دور چشمت کعبه ای دیگر بسازم حاضری

شیرین گهی در پشت نقشی تازه پنهان میشود
فرهاد باشم من به نقشت هی بنازم حاضری

ای که تویی جان و تنم یاد تو هر دم به لبم
آتش گرفته حنجرم می سوزد...

ای آنکه پیرم کرده ای ، دل من ببازم حاضری
به دور چشمت کعبه ای دیگر بسازم حاضری

شیرین خودش را پشت نقشی گاه پنهان میکند
فرهاد باشم تا به نقشت من بنازم حاضری

محکوم به مرگم
در قامت فرهاد
او با لب شیرین
مرا جان به لبم کرد

شیرین که شد لیلا مجنون نمی فهمد
فرهاد به لیلا .......... شیرین نمی خندد

شیرینی فرهاد
مرا
خواهد کشت
از بس
که
لطیفه گو شده
با زن ها .

دست بیدادگر زمان بشکند

که تبر گشت بر تن فرهاد🌾


فیروز سمیعی

بی تو جهان گلهای رنگینی ندارد
خوشحالی پروانه تضمینی ندارد

هر روز، روی دورِ تکرار است دنیا
این زندگی بالا و پایینی ندارد

آن سوغم دریاواین سو زخم صخره ست
درد بزرگ موج، تسکینی ندارد

وقتی اتاق کوچک من خالی از توست
دیگر در و دیوار، تزئینی ندارد

بی تو...

در دوری تو ای بت رنگین کمانم
هر چند بسوزم به تو در حال گمانم
حال شده ام سیر زخود روی به ما کن
تا با طربی دل به سرابی بسپارم
مجنون تو بودن عجبی اوج عقول است
مجنون تر از آنم که به تو دل نسپارم
آری تو بگو...

شیرین کوه را به فرهاد سپرد و
تو
فرسنگ را،
من مانده ام با تیشه ای که صدایش
هیچگاه
به گوش ات نرسید.

چقدر خسته ام رفیق
فرهاد نیستم که کوه کنده باشم
من فقط خودم هستم
که از تو دل کنده ام

شدم مجنون تو
نشدی لیلی من...
شدم فرهاد تو
نشدی شیرین من...
شدم شاملوی قصه هایت
دل ندادی...نشدی آیدای من...
بگو...شاید دلت قصه ی تازه می خواهد؛
پس مینویسم از نو...
تو معشوقه باش و منم عاشق
و به نامِ عشق می نویسم از عشق؛
که هر دَم میگردم به...

او مرا مجنون چشمانش کرد
اما نگاهش رو به فرهاد بود

عشق
در جان سنگ
فرهاد
می تراشد

تو شیرینی به پایان تمام قصه ها من هم
طفیل قصه،فرهادی، ڪه از اسم تو مشهورم

امسال واسه عید شعر فرهاد و باید اینجوری خوند...
بوی ویروس،بوی سوسک
بوی ماسک رنگی
بوی تند آب و الکل
وسط سفره ی نو...

در روزگارانی که شیرین
خواب خسرو شاه میبیند
فرهاد،تیشه،بیستون،پیکار یعنی چه...؟

دوسِت دارم
مَجنون تَر اَز لیِلی،شیرین تَر اَز فَرهاد


️️️

من خداوند بیستون بودم
تو به فکر کدام فرهادی؟! .

فرهادم! اما چند سالی دیر فهمیدم
افتاده دست دشمنانم قصر شیرینم...

عاشقی را شرط تنها ناله و فریاد نیست
تا کَسی از جان شیرین نگذرد فرهاد نیست 

نانوا هم جوش شیرین می زند بیچاره فرهاد

صدای تیشه فرهاد
دوباره میکشد فریاد
‎که ای شیرین‌تر از جانم
چرا بردی مرا از یاد...

ماتم فرهاد کوه بیستون را سرمه داد
من چه بی شرمم که دارم ترزبانی می کنم