متن باران

سگها کنار استخوانت خودکشی کردند
بعد از تو حتی دشمنانت خودکشی کردند


بوی تن تو مست کرده لاشخورها را
زنبورها دور دهانت خودکشی کردند


رفتی و مرگ آهنگ می زد پیش پاهایت
تصنیف ها روی لبانت خودکشی کردند


پیغمبر تاریکی! ای ارواح شیطانی
پشت سر تو پیروانت خود کشی کردند...

وقتی از لابه لای افق سرک کشیدی تمام غم هایم پرکشید ....
وآوای شادی ،کوچه ی دلم را پر از ترنم باران نمود ،اما حیف، با رفتنت،
فقط چشمان من بارانی نبود ،تمام شهر پر از ترانه ی دلتنگی...

حجت اله حبیبی

رفتی وآسمان دلم ابری شد
می ترسم ،باران بگیرد
من و بارون....
و چتری که دستان گرمت را می طلبد...

حجت اله حبیبی

رفتی وآسمان دلم ابری شد
می ترسم .....
می ترسم ،باران بگیرد...
من و بارون و چتری که دستان گرمت را می طلبد...
حجت اله حبیبی

آسمان ابری است
و ؛
هوا کمی خنک تر از حد معمول .
انگار بهار و پاییز
در یک کوچه بن بست به هم رسیده اند
و دلتنگی پایان یافته ,
سخت هم را در آغوش کشیده اند
و ؛
عنقریب است که بغض گلویشان بشکند
و ؛
باران بی...

نشستن در کنارت زیر باران تر شدن دارد
چقدر این عشق در ما وسعت باور شدن دارد

غزل از چشم هایت ناگهان سرچشمه می گیرد
ولی در دست هایت حس و حالِ سر شدن دارد

به حدی دلبری را خوب می دانی که حتا گل
به زیر کفش هایت حسرت...

دلتنگ که می شوم
شیشه های پنجره هم
در مهی بغض آلود
پنهان می شوند
شاید پنجره هم
می داند، دنیا
بدون تو دیدنی نیست
دل تنگ که میشوم،
برف، جای باران را می گیرد
طوفان، جای نسیم
تو چه میشناسی؟ دلتنگی را
دلتنگی، رنگ نیست که ببینی
دلتنگی گاه...

در خیالم خاطرات آن زمستان مانده است
جای پای رفتنت در آن خیابان مانده است

بسکه دستان جدایی دست سردم را فشرد
دستم از لمس دگر دستی، هراسان مانده است

هیچ گنجشکی نمی فهمد زمان پرزدن
از چه ترسی شاخه ام این گونه لرزان مانده است

بار دیگر اشک هایم...

فصل قشنگ زندگی است
لحظه ای که آرام آرام
ماه
نمایان می شود
و ستاره ها چشمک پرانی می کنند
تا نم نم باران
با بوی خوش گلهای بهاری
بر بالهای رنگین پروانه ها
نغمهء وصال بسراید

و بهار
می آید تا که قلبها را
به آغوش عشق
بسپارد
و...

چک چک
می چکد باران،
جای خالی لباس هایت را
بند رخت هم فهمید.

پاییزی ست تلخ...
میان سمفونی باران وُ،
--غروبی دردمند!
که رقص برگریزانش حتا؛
حسِ دلگیرم را
به وجد نمی آورد!
وَ در این شب ها
مهتابی سراغم را نمی گیرد
***
آه، پاییز!
اندوهم بی پایان ست!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

پاییز آمدست که خود را ببارمت
پاییز لفظ دیگر"من دوست دارمت"

بر باد می دهم همه ی بود خویش را

یعنی تو را به دست خودت می سپارمت

باران بشو ، ببار به کاغذ ،سخن بگو

وقتی که در میان خودم می فشارمت

پایان تو رسیده گل کاغذی من

حتی...

باران که می بارد
انگار کسی بر کلونِ دل
تق تق می کوبد

هوای اوست که بی تابانه
بر دروازه ی قلبم می کوبد

و چه مشتاقانه دل را
به هوایش باز می کنم !

آتریسا

در خانه
مانده ایم
باران
می شویم
خیابانی را
که از پشت ِ پنجره
نگاهمان می کند.





ائوده قالمیشیق
یاغیشا دوشموش خیاوان
بیزه باخیر
پنجره نین آرخاسیندان.
1399/1/24
شعر
مهرداد پیله ور

مترجم
کامیل قهرمان اوغلو

▪︎خەیاڵ:

خەیاڵەکانت
ئەوندە باڵا کردونە کە
ڕۆژێ چەن جار دێنە سەر دانم،
باران هەتا شەو دەبارێ و بەدوایی
-با- دایکی پیرم هەموو بەیانی
کۆلانە خوولینەکەمان گزک ئەدا
بەڵکەم کە بیت و سەرێکم لێ بدەی و
ئەم زامە کۆنە لەژێر چاومدا لابدەی و بیفڕێنی.
دڵم، شیشەیکی ناسکه بەڵام
دڵگیریەکانم و دڵگیریەکانت...

آسمان را ببین!
با آنکه همه جهان ،در آغوشش هستند برایشان اشک می ریزد.
آسمان اشک میریزد ؛
تا گلی دوباره متولد شود
تا درختی،شکوفه دهد
تا انسانها با دلی غمگین،زیر باران قدم بزنند

پنجره را باز کن
و از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر
خوشبختانه باران، ارث پدر هیچ کس نیست

میچسبد در این بهار
کنارِ این شکوفه ها
کنارِ باران های بی قرار و ناگهانی اش
یک فنجان چای "بهار نارنج"
که کنارش آدمی از جنس عطرِ اردیبهشت نشسته باشد...

پاییزی شد دلم
با برگ های عشقت
باران آمد
برگ های عشقمان جدا نشدند
زندگی ،خود را تکان داد
من پنهان شدم در سایه عشقت
تو پنهان شدی در سایه عشقم
اما زمستان آمد
جدا کرد ما را از هم
گویا او خبر ندارد
هیچکس نمی تواند جدا کند برگ...

چشمانم را به آسمان دوختم،گویی آسمان هم آرام و قرار ندارد.
،دلش میخواهد ببارد اما غرورش اجازه نمی دهد.
همانند من
این روز ها هرچیزی هرچند کوچک مرا یاد تو. می اندازد تمام حرفهایم را برایت میزنم عکس العمل های همیشگی ات جلوی چشمانم نقش میبندد
بالاخره غرور اسمان هم...

خاستم فراموش کنم
خاطراتت را
ولی پاییز و نم خیابان

امان از باران
امان از باران...


ارس آرامی

بیا قدم بزنیم امشب این خیابان را
دوباره حس بکنیم احتمالِ باران را

چه زود می گذرد مهر و از همین حالا
گرفته ایم به خود، رنگ و بوی آبان را

غمی میانِ نفس های سرد پاییز است
که می بَرَد به تناسُخ روانِ انسان را

بیا به یاد هزاران...

عبور می کنم از کوچه های دلتنگی
به گوش می رسد امشب صدای دلتنگی

دوباره شرشر ِ باران ؛ بدون چتر و کلاه
زدم به کوچه فقط در هوای دلتنگی

به جز تو حال مرا هیچ کس نمی فهمد
ببین رسیده ام آخر کجای دلتنگی

گذشت عمر من اما چه...

بر مزارم بنویسید: پریشان بودم
دوره گردی که در این قافله مهمان بودم

در هجوم شب و شوریدگی و شیدایی
ظاهرا رام ترین گونه ی انسان بودم

درمیان همه ی رایحه های دنیا
عاشق عطر نجیب نم باران بودم

در دل ماه بهشت آمدم و بعد بهار
مدتی ساکن شب...