متن بهار

از فصل های سال،
فقط بهار و زمستان را میشناسم!
که بستگی دارد به؛
--بودنت که چارفصل بهارست وُ،
بی تو،،،
همیشه زمستان!



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

بهاری سبزتر از تو نیست،ای تلنگر باران و شکوفه؛آنسوی مرزهای بودن و نبودنها درکشاکش های لاینتهای اُفق تو دلیل تلاطم های ناآرامم بوده ای .میدانی چه وقت هوای بارانی میگیرد چشمان تَرم آنجا که تو لبخند میزنی وآغوش من بوی شرجی تو میگیرد وبعد تهی میشوم از داشتن ها.ای سنبل...

بهار
به اردیبهشت َش دلرُبایی می کند
تو
به آن طرز نگاهت..

فرشی به زیر ِپای تو از سبزه زار بود
من بودم و تو بودی و فصل ِبهار بود
‎افتاده بود، ماه در آغوش جویبار
خیره، نگاه ما به دل جویبار بود
‎زلفت نمی گذاشت ببینم تو را درست
! من تازه کار بودم و او کهنه کار بود
‎از من...

من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن
از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن
از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار
از تو میخواهم قرار روزهای بیقرار
هیچکس در من جونم را به تو باور نکرد
هیچکس حال من دیوانه را بهتر نکرد...

میدانست
شلاق زمستان چه میکند !
با تن لخت میدانست اما اعتنا نمیکرد ؛
به ناز و ادای نارنجی برگ ها درختی که دل
در گردی شکوفه ی بهار نهاده بود ...

دستم را بگیر
مرا بگیر از خودم
مرا ببر با خودت.
یک جایِ امن ..
من در سر رویایی دارم
تو درخت نارنج شوی ،
من خاک.
در من ریشه بدوانی
به وقتِ بهار.
شکوفه ها مان را
بارور شویم
و خدا
مست شود از عطر باهارنارنجِ ما ..

آید وصال و هجر غم انگیز بگذرد
ساقی بیار باده که این نیز بگذرد

ای دل به سردمهری دوران، صبور باش
کز پی رسد بهار ، چو پائیز بگذرد

گفت: من را که امیدی نیست
به بهار رسان سلامم را
گفتمش مگر بهاری هست ؟
آن زمان که نیست یارم را
گفت من درختِ خشکیده ام
گفتمش خوابیدن مرگ نیست
گفت: این خوابِ زمستانی
هیبتش به قدرِ مردن نیست ؟
گفتمش جوانه هاست در تو
من به چشمِ دل...

اینجا دگر پائیز، رنگِ زردِ خود نیست
اینجا کسی دیگر به فکر دردِ خود نیست.

اینجا بهارش رنگ دیگر دارد انگار
همراه باران هم هوای سردِ خود نیست.

اینجا دگر آتش در اوج فصل سرما
پاسوزِ آن بیخانه ی شبگردِ خود نیست.

آخر چه کردی ای وفا با زندگی ها...

خوب یا بد هر چه که بود گذشت!
دل ها را بتکانید؛مبادا گوشه و کنار قلبتان ناخواه دردی ، غمی ،
غصه ای جا مانده باشد.بگذارید دلتان ، توان هضم خوشبختی را
داشته باشد.اسفند،رخت سفر بسته دلواپسی ها را کنار بزنید.
شکوفه های عشق را، وصله بزنید به چین های...

آرزوهایم را این بار
با روبان قرمز آویختم به دست های این درخت
بهار که بیاید
من نیستم
اما تو هزار دسته آرزو داری
که گل کرده ...

خوشا پاییزی که
تمام مرا برای
پیوستن به بهار تکاند..!

شادا بهار

که دست مرا گرفته نمی دانم به کجا می برد

شادا من

که دست بهار را گرفته به خانه خود می برم.

طبیعت سرد شده بود
بهار او را در آغوش گرفت
تابستان گرمایش بخشید
اما
کمک به طبیعت بهانه بود
این دو نفر او را کشتند!
ملحفه ای به نام پاییز بر سرش کشیدند
و هیچ کس نفهمید که
ملحفه نه! خونِ طبیعت نارنجی بود!
در مهلکه ی فصل ها
زمستان...

دلم برای
زمستان میسوزد
وقتی نگاهت
پاییزم را
بهار میکند!!

وقتی که نیستی؛
دلم،،،
اسیر زمستان ست...
♥
کاش ،
با دست هایت،
-- کمی بهار بیاوری!



لیلا طیبی (رها)

من فکر میکردم تو نباشی سخته همه چی، فکر میکردم اگه بری دنیا میشه تیره و تار، ستاره های آسمون میوفتن زمین و آروم آروم نورشون کم میشه و خاموش میشن..
فکر کردم اگه تو نباشی همیشه قراره زمستون باشه، بهمن آوارشه رو سرمون هرروز، فکر کردم بهار الکیه، انتظار...

بهار به اردیبهشتش دلربایی می کند
تو به آن طرزِ نگاهت

دست هایم را بگیر
تا از تمام پرنده ها کوچ کنیم
و در ارتفاع بوسه های تو
ماه قرص هایش را پشت خنده هایت
دفن کند...
.
تو در سپیدی چشم هایم برقص
تا شوق گردش از سر عقربه ها بیفتد
و من آنقدر از تو بگویم
تا در شعر...

یک بغل
فصل ترانه
در فنجان بهار
ریخته ام !
بر دیابت بی مهرزمستان
پشت پا بزن !
لبی تر کن
بازار عسل
ورشکسته لبانت میشود !

بگذار پاییز بیاید،
ما سالهاست
دل به بهار سپرده ایم.

حواست هست
تو باشی دلم،
هزار پنجره رو به بهار است
و هزار نغمه ی خوش به سر آغاز،
تو باشی بهار دیدنی است..!!.

قلبم گرفت ، حال بدم را تو خوب کن
مثل همیشه باز به قلبم رسوب کن
در اوج غصه ها تورسیدی به دادِ من
با غم بگو که ماه رسیده، غروب کن
اینجا خزان رسیده بیا و بهار باش
حرکت به سوی شهر و دیارِ جنوب کن
باران ببار بر...