میخواستم که بدانی با تو، همیشه هر روز برایم بهار بود وقتی تو هستی، تو لبخند میزنی مرا چه حاجت به انتظار فصل ها .. با تو هرلحظه بهار است هرشب پُر از عطر بهارنارنج .. می خواستم که بدانی تو حس زیبای بهارگونه ای برایم همان قدر لطیف، مهربان...
گاهی بهار دیدن و گاهی، ندیدن است اردیبهشت، خسته از آلالهِ چیدن است آن باغ آرزو، که تو دیدی! تمام شد باد بهار، خسته ی در خود، وزیدن است دلخوش به آن کبوترِ بی آشیان مباش هر گوشه ای نشست ،به فکر پریدن است با چشمِ خود خیانتِ معشوق دیده...
دخترکی بازیگوش انگار هوس آب بازی کرده می خندد و گهگاهی باران از برگهای سبز توت می چکد بهار فصل ابرهای گهگاهیست ولی تو همیشگی هستی چه در کنارم چه در یادم
اسفند رسوب زمستان گلویش را زخمی کرده و سوزِ خشک سال، لبانش را ترک انداخته! . اما قلبش... قلبش به بهار وصل است و دامانش به گلستان! . رویش به نوروز است و پشتش به غم های این یازده ماه گذشته! . این فرزندِ کوچکِ زمستان، آرام و بی منت،...
صدای رد پاهایش بود که نغمه رسیدنش را سرمیداد مسیری طویل را آرام آرام طی میکرد اهسته اهسته گام بر میداشت نزدیک و نزدیک تر میشدهمگان مست عطرش شدند و ازجمالش درحیرت رفتند آن قدر مقتدرانه گام برمیداشت و راه می پیمود که درختان به احترامش از خواب زمستانی برخاستند...
وقتی که بهار می گشاید آغوش غنچه به کنار می گشاید آغوش دستم برسد برای هر کودکِ کار این سینه قطار می گشاید آغوش معصومه ساجدی
جا مانده فصل من در زمستان، بیا ورقی بزن و این فصل را بهار کن ارس آرامی
همیشه آخرایِ سال، یه جور عجیبی دلگیره! مخصوصا اگه یه عزیزی رو نداشته باشی، تا کنارش به استقبالِ سالِ نو بری، دلگیرتر هم میشه! . هرچی به اسفند و آخرای زمستون نزدیک تر شی، گلوت پر بغض تر صدات گرفته تر و چشمات نمناک تر از قبل میشن! . این...
من احتیاجی به بهار ندارم! برای نو شدن برای تازه شدن تنها کافی ست... تبِ داغِ آغوشِ تو را لحظه ای داشته باشم؛ تا بغل بغل، شکوفه شکوفه، جوانه بزنم...
هر سال می گوید: "حتما این بهار جوانه میزنم." نیمکت چوبی پارک!
دانشمندی نوشته است هیچ محبتی از بین نمی رود تنها از شکلی به شکل دیگر تغییر می کند شاید این گلدان بنفشه ی پشت پنجره دلتنگی های یک روز مادرم باشد شاید آن اذان دور نفس پاک صاحبدلی همین نزدیک... و شاید همه چشم هایی که برایت گریسته اند شاخه...
لبخند که می زنی، فرقی نمی کند چارفصل، بهار می شودوُ، شکوفه می دهد آنگاه گلدانِ تبسمِ دهانت! ❤️ آکنده ست فضای خانه، از عِطرِ سیب و، گلابِ قمصرِ کاشان! سعید فلاحی (زانا کوردستانی)
از فصل های سال، فقط بهار و زمستان را میشناسم! که بستگی دارد به؛ --بودنت که چارفصل بهارست وُ، بی تو،،، همیشه زمستان! سعید فلاحی(زانا کوردستانی)
بهاری سبزتر از تو نیست،ای تلنگر باران و شکوفه؛آنسوی مرزهای بودن و نبودنها درکشاکش های لاینتهای اُفق تو دلیل تلاطم های ناآرامم بوده ای .میدانی چه وقت هوای بارانی میگیرد چشمان تَرم آنجا که تو لبخند میزنی وآغوش من بوی شرجی تو میگیرد وبعد تهی میشوم از داشتن ها.ای سنبل...
بهار به اردیبهشت َش دلرُبایی می کند تو به آن طرز نگاهت..
فرشی به زیر ِپای تو از سبزه زار بود من بودم و تو بودی و فصل ِبهار بود افتاده بود، ماه در آغوش جویبار خیره، نگاه ما به دل جویبار بود زلفت نمی گذاشت ببینم تو را درست ! من تازه کار بودم و او کهنه کار بود از من...
من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار از تو میخواهم قرار روزهای بیقرار هیچکس در من جونم را به تو باور نکرد هیچکس حال من دیوانه را بهتر نکرد...
میدانست شلاق زمستان چه میکند ! با تن لخت میدانست اما اعتنا نمیکرد ؛ به ناز و ادای نارنجی برگ ها درختی که دل در گردی شکوفه ی بهار نهاده بود ...
دستم را بگیر مرا بگیر از خودم مرا ببر با خودت. یک جایِ امن .. من در سر رویایی دارم تو درخت نارنج شوی ، من خاک. در من ریشه بدوانی به وقتِ بهار. شکوفه ها مان را بارور شویم و خدا مست شود از عطر باهارنارنجِ ما ..
آید وصال و هجر غم انگیز بگذرد ساقی بیار باده که این نیز بگذرد ای دل به سردمهری دوران، صبور باش کز پی رسد بهار ، چو پائیز بگذرد
گفت: من را که امیدی نیست به بهار رسان سلامم را گفتمش مگر بهاری هست ؟ آن زمان که نیست یارم را گفت من درختِ خشکیده ام گفتمش خوابیدن مرگ نیست گفت: این خوابِ زمستانی هیبتش به قدرِ مردن نیست ؟ گفتمش جوانه هاست در تو من به چشمِ دل...
اینجا دگر پائیز، رنگِ زردِ خود نیست اینجا کسی دیگر به فکر دردِ خود نیست. اینجا بهارش رنگ دیگر دارد انگار همراه باران هم هوای سردِ خود نیست. اینجا دگر آتش در اوج فصل سرما پاسوزِ آن بیخانه ی شبگردِ خود نیست. آخر چه کردی ای وفا با زندگی ها...
خوب یا بد هر چه که بود گذشت! دل ها را بتکانید؛مبادا گوشه و کنار قلبتان ناخواه دردی ، غمی ، غصه ای جا مانده باشد.بگذارید دلتان ، توان هضم خوشبختی را داشته باشد.اسفند،رخت سفر بسته دلواپسی ها را کنار بزنید. شکوفه های عشق را، وصله بزنید به چین های...
آرزوهایم را این بار با روبان قرمز آویختم به دست های این درخت بهار که بیاید من نیستم اما تو هزار دسته آرزو داری که گل کرده ...
