بیو

پیچش ِ زلف ِ تو اینگونه مرا رسوا کرد
دل ِ رنجور ِ مرا خسته از این دنیا کرد
ای تو که آمدنت همچو عسل شیرین است
چشم بر هم زدمو یار مرا تنها کرد



سیده فاطمه حسینی

آرامش است؛عاقبت اضطراب ها

آنکه خود را نفسی شاد ندیدست ، منم

یک دانه سیگار دارم و هزار معمای لاینحل...

این دیوونه دیوونته دیوونه:)!

بسیار سخن بود، نگفتیم و گذشتیم...

هر که را نیست ادب، لایق صحبت نبود!

بر یاد بناگوش تو بر باد دهم جان

اگر قلب می توانست فکر کند از تپیدن باز می ایستاد.

سقوط، تاوان پریدن با بعضی هاست...

ظاهر تکمیل، از درون پوچ
حکایت خیلی هاست...

تو همونی هستی
که همیشه آرزویش را داشتم

من چرا دل به تو دادم که دلم می شکنی

هر آنکه عاشق شد معلم می شود

حق داشتی ترکم کنی!
تورو چه بودن با یه آدم؟

دنیا شامل بعضیا نمیشه
بعضیا خودشون یه دنیان

سال ها سوختیم و دود نداشت .

خوبتر از تو نقشبند ازل
هیچ نقشی نبست در اول

قرار دل مارا غمت نیست دلبر؟

دلا رام شو ب این زندان طوفانی

قلم از عشق بشکند چو نویسد نشان تو

اسرار دلم جمله خیال یار است

آنقده خوشگلی که،مشکل من خوشگلیته

شاخه تا آمد به برگش خو کند پاییز شد