متن تلخ

چه شب هایی که به امیدِ روزهای بهتر صبح شدند،
و چقدر ناعادلانه! آن روزهای روشن هرگز نیامدند…

پریا دلشب

صدای زوزه ی باد درگوش دره می پیچد و تو انگار هنوز باور نداری رفتی، دورشدی دستت دیگر به مانمی رسد فریادت برای چیست ؟
خواسته خودت بود یادت رفت هرشب دعا می کردی مرگم رابرسان تلخ است دختر قصه های تاریکی تونیستی اماببین زمین چه به مردمانش می خندد

تو هم تلخ بودی
تلخ درست مثل قطره های فلج اطفالی
که در کودکی به خوردم می دانند
غافل از اینکه این بار تلخی تو دلم را فلج کرد

تلخ نه الکل است،نه سیگار و نه قهوه..
میدانی چیست!؟ تلخ به یاد آوردن قول و قرارهای اولین روز دلدادگی بود، که به خیالمان قرار بود ابدی شود..

همه وقتی حالشون خوب نیس با یاد بچیگیشون لبخند بع لبشون میاد اما منی ک بچیگمم تلخ بود چی؟

بیا
به سویم بازآیا
محبوبم
که بیش از این عطر تلخ وگس همچون قهوه
برای چهارفصلم به خدا که برایم زیاد است!
✍️مهدیه باریکانی

بعد از چشمانت
نه دگر سیگار به کار می آید نه دگر گریه که دوای درد عاشقی فقط مرگ است و مرگ....!

آنی

ما زن ها ...

نه عشقمان را با ملاک ثروت انتخاب می کنیم

نه بدنی ورزیده و قد رشید
و ته ریش و عطر تلخ ...
در رویاهای پانزده سالگی مان مرد رویاهایمان این چنین بوده

ولی ...
ما عاشق کسی می شویم که بوی ماندن بدهد

کسی که بفهمد...

پشت چشمام دو فنجون قهوه و چند تا کتاب شعر گذاشتم
شاید یه روزی از همین کوچه های شهر بی خبر
بیای
بخوای برام شعر بخونی
و من سرتاپا ،با عشق گوش بدمش
آره چرا میگم چشمام
میدونم رفتیا
ولی خب هنوز پشت چشمام که جاموندی!!!
✍مهدیه باریکانی

«رَنجیده مَشو از غم اَیام ،که دوران به کام همه تلخ است...»



جیران.ز.ا

|□هستی اما .......کمرنگ
|◇حرف میزنی اما ......تلخ
|♡محبت میکنی اما ....سرد
|^چه اجباریست در دوست داشتن من ؟!

طعم تلخ عشق تو
و طعم تلخ قهوه عصر جمعه عجب ترکیب غم انگیزی است...!

نگاهش
از دهان افتاد
شیرینی ندارد
دلم
اما هنوز
تلخی نگاهش را خریدار است...

(فروغ گودرزی)

میدانی
هنوز هم هر شب در سکوت و تنهایی هایم خاطراتمان را مرور میکنم
دلم برای صدایت،خنده هایت تنگ شده است
کاش میشد
پناه ابدی قلبت باشم
کاش برای یکبار هم شده طعم آغوشت را میچشیدم
گویا سرنوشت با ما یار نبوده است که اینطور ما را از هم جدا...

تلخ شد این زندگی بعد از تو ای شیرین من!
تا همیشه “بی” ستون کردی تن این مرد را

دارد به سفر می رود امشب چمدانم
با خاطره ای تلخ که من خالق آنم

انگار قهوه تلخ بر روی تقویم ریخته شده
که اینگونه روزهایم تلخ شده است...

شقایق باباعلی

می کشم تو را نفس
اما،چه تلخ است
دم و بازدم
یادت

مرگ !
سرت را بالا بگیر
اینجا
زندگی بیش از تو جان می گیرد

کامبیز حامدی

وقتی که روح تلخ می شود تلخ می ماند . کاری نمی توانی کردو تلخی انگ است . داغ است و مهر و نشانه است. می ماند . می شود هویت انسان.مانند رنگ چشم . هر رنگ چشم دنیا را رنگی نمی کند. ولی تلخی ... تلخی . تصویر های...

شب که می شد دست دلم را می گرفتم و آسمان را به نظاره می نشستم .
ستاره هارا یک به یک کنار میزدم تا به روی ماهت برسم
قهوه شیرین ترک می نوشیدم و تورا نگاه میکردم ،
تا زمانی که خورشید بتابد و بازهم تورا از من بگیرند...

کاش هیچ وقت به اون نقطه نرسین که با تموم وجود بپذیرین، واقعا اوضاع همینه که هست و من هیچ غلطی برای تغییرش نمی تونم بکنم¡

نَقل قهوه ی تلخ است وُ
کام تلخ
کاری از نُقل مشکل گشا بر نمی آید

تلخ ترین حادثه قرن این است
انسان از خودش فرار کند
از زادگاهش، از پدر مادرش
از مکانی که زندگی میکند
از چهره اش، از زبان مادری اش

گریز کند از هرچه که مربوط به خودش است و نقابی برچهره بگذارد که هیچ گاه \خودش\ نبوده