متن درد جدایی

نبودنت را به دوش کشیدم، چقدر سنگین بود.

بدجور به رخ میکشد ثانیه ها، لحظه های نبودنت را.

سیمین دانشور :

بهای سنگینی دادم تا فهمیدم
کسی را که قصد ماندن ندارد
باید راهی کرد...!

نیستی و دلم در غم تو میسوزد.

هست طومارِ دلِ من به درازیِ ابد
برنوشته ز سرش تا سویِ پایان، تو مرو

نگران دست هایت هستم
که بعد از،
از دست دادن من ، به که ، دست خواهد داد.

من پزشک نیستم، اما درد خود میدانم.

دوری از آغوش گرم توست، که سخت بیمارم.

یک شهر شده آشوب و دل ما شده ویران...

از دست دو چشمون سیاهت...

هر چه کردم تا رهانم دیده را از

موج چشمانت نشد.

این چه طوفان بود که ویران کرده

مژگان مرا

از فرط نبود عشق، پر کینه شدیم
چون بغض فروخورده ی در سینه شدیم
درمانده ی این تسلسل رنجیم و ...
عمریست که با درد قرنطینه شدیم!

کاش یهویی نرید؛
نیاید یکیو وابسته کنید و یهو برید!
این ته حروم زادگیه )):

بعد از غیبتی می آیند، احساساتمان را در هم می ریزند و سپس می روند!

اَلَکی بِش نَگو دوسِت دآرَم..
اَلَکی آرومِش نَکُن..
اَلَکی بَغَلِش نَکُن...
اَلَکی وآبَستَش نَکُن...
لَعْنَتی اونْ بَعْد از تو دآغْونْ میشْه...

اینکه دوستم نداری
اشکالی ندارد
اما
اینکه بروی
اشکال که نه
درد دارد ...

دلم بی آن سیه چشمان مستت...


مثال تن بدون جان میماند...

میدانم که اولین عشقت بود
تا همیشه هم در قلبت میماند
اما ...او حالا رفته
مدتهاست که نیست
مرا ببین
که دوستت دارم
و حتی با نگاه های نافذم نوازشت میکنم
برای تو از جان هم دریغ ندارم
اولین عشقِ من؟؟
دلت می آید من از همان سمِّ تلخی بنوشم...

بگذار
نقش هایمان را
جا به جا کنیم
تو منتظر بمان
من بر نمی گردم...!

یـــارم نمیداند
مـــرا یادش
ویـــران میکند.

پدربزرگ عزیزم با رفتنت؛

ساز زندگیمان غم انگیز و تکراری شده،

تبسم از رویِ لبهایمان رَخت بربست و دلخوشی هایمان خاکستر شد،

غم رفتنت،اندوه را به قلب هایمان روانه کرده،

بعد از تو جهان سازِ ناسازگاری برداشته و زندگی را به کاممان تلخ و دشوار کرده است...

روحت شاد 🖤

ندانی ای نگارم بی وفایی

که مردم بی تو از درد جدایی

تو بردی این دلم را بی قرارم

ندارم از غمت یک دم رهایی

بادصبا