متن روسری

رها کردی دوباره روسری را
گرفتی راه و رسم دلبری را
به کوچه آمدی بازاریانش
نمی دادند جواب مُشتری را

مثل یک منشور در برخورد با نور سفید
روسری، رویِ سرِ تو رنگ پیدا می کند..

سبز، قرمز، سرمه ای، فرقی ندارد رنگ ها
صورت ِ تو روسری ها را چه زیبا می کند!

دستی
گلهای روسری ام را
گره می زند
به سر شاخه ی بهار
پایان می گیرد
فصل ریزش موهام

بیا همراه گلها دسته ام کن!
جدا از مردمان خسته ام کن
مرا با خود ببر تا زیر زلفت
به چِنگ روسری ات بسته ام کن

روسری ات را کنار بزن!
این مرز پارچه ای،
دیواری مرگبار ست
مقابل عاشقانه های من...
♥
اینجا،،،
سربازی جان بر کف متوقف ست،
پشت خاکریزی پارچه ای !


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

بیقرارت شده ام باز قراری بگذار
سبدی بوسه برایم به کناری بگذار
این منم سر به هوا دلشده انگشت نما
روی دوشِ دلم ای یار تو باری بگذار
دمِ آخر تو بیا در سبدِ خاطره هام
با یکی شاخه گلِ سرخ... اناری بگذار
روبرویِ منِ پاییزِ به یغما رفته
از...

بی روسری بیا که دقیقا ببینمت
اما به گونه ای که فقط من ببینمت

با تو نمی شود که سر جنگ وکینه داشت
حتی اگر که در صف دشمن ببینمت

نزدیک تر شدی به من از من به من که من
حس کردنی تر از رگ گردن ببینمت

مثل لزوم...

دوست داشتنِ تو!
ریشه در کتاب های کهن دارد.
پیامبر مهربانم!
آیه های نبوتت را خوب می فهمم!
همین که نگاهم می کنی
رسالتت تمام شده ست.
 
دوست داشتنت،
دریایی است ژرف !
یعنی می توانم
غرق تو باشم!
خوشدلم وُ،
--چه خوشحال!

دوست داشتنت،،،
شبگردی های دو نفره است...

روسری ای که در باد می رقصد
رویای رنگ پریده ی... زنی است
که از فرسنگ ها فاصله
تو
را
به.... ««نام »»می خواند

گیسوان بیقراری ام
در هوای مهربانی ...شانه هایت
سفید
خواهد شد
در شبی که ابر دلتنگی
بغض های نباریده ی "دوستت دارم" را
بر تنت می...

بسم رنگ آن دو چشمت شعر من آغاز شد
اولش گفتم، بگویم شعر مایل بر کجاست
تا که رویت هست از چیز دگر گفتن؟... نخیر
شعر من امشب تمام و تام راجع به شماست
شعر من با روی زیبایت عجین گردیده است
حقُ وَالاِنصاف رویت اَحسَنُ الخلقِ خداست

شعر من...

در خانه ى ویران شده ام چشم ترى بود
تا در پى ابروى تو صاحبنظرى بود

صد بار شکستى دل من را و ندیدى
در قلب فرو ریخته جز تو نفرى بود ؟

هیهات که درد دلم از راه شفا رفت
چشمان تو معشوق حریف قَدَرى بود

تا چشم من...

نسیمی آمد و برداشت از سر روسری ها را
مگر پاییز رنگی تر کند خاکستری ها را

گل های روسری ات را
کجای این شهر تکانده ای؟
که در تمام خیابان هایش،
" بهار" را به حراج گذاشته اند

تو از هر شاهکار اصفهانی اصفهانی تر
ولی من بی تو از پل های تاریخی کمانی تر

تب و تاب پریدن را قفس ها خوب می فهمند
کبوتر هستم و رویای عشقت آسمانی تر

پریشانی موهایت هزاران خون دل دارد
که با پیچیدگی این داستان ها داستانی تر

زمان بوسه...

باد
با هزاران نغمه ی معطر
آمده است ... روسری ات را
برداشته ای مگر ؟؟!!

در حسرت موهای تو جانم به لب آمد
بر مخترع روسری صد لعنت و نفرین

بدون شک جهان را به عشق کسی افریده اند ، و بهار را به عشق ترانه !
چه بهارقشنگی وقتی
باد میوزد و روسری یار را با خودش میبرد
چشم هایم محو زلف هایش میشود
انگار زلف هایش
از جنس آسمان شب بود وقتی در سیاهی چشمانش غرق میشودم یک...

سرباز،سرباز است
و کاری جز کشتن ندارد
حالا یکی تفنگ بر می دارد
یکی هم مثل تو
روسری

زلف او از روسری گاهی که بیرون می زند
می طپد قلبم چو آهویی که می گردد شکار

باد اگر بودم
از میان گندم زار ها و چنارها
از میان شاخ و برگ ها و چمن زارها ،
سراغ موهایت می رفتم
سراغِ دامنت ، روسرے ات ،
چادرِ گلدارت .

آقا جان خدا بیامرز راست میگفت
کار این زنها بر عکس است
می گویند دوستت نداریم و
روسری گلگلی هدیه ات را سر می کنند

روسری ام
آبرودارترین پرچمی ست
که لذت پریشان کردن گیسوانم را
از باد میگیرد...

آخرین خاطره ی بوسه هایت را
سالهاست از حافظه ی لب هایم پاک کرده ام...
اما گردوهای این درخت
هنوز عطر موهای تو را می دهد...
کاش روسری جامانده ات را
در باغچه چال نمی کردم...!