متن عشق سوزان

دلم طلب دارد،
ز تو دو چشمانت.

وقتی که نگاهت به دلم داد درود

در کاغذیِ سینه، تو را عشق سرود

امواجِ عطش تا تپشِ مهر رسید

احساسِ تبی بر دلِ من روی نمود

دل‌باخته‌ی چشمِ تو شد، شورشِ قلبم؛

چشمک بزن و مهر بدم، بر تپشِ دل!

مستی می به کنار، چشم سیاهت به کنار.
مستی می بپرد، چشم سیاهت چه کنم.؟

مشتاق دیدار توام.
آن دم که میگیرد ز تن چشمان تو جان را.

پیامِ «عاشقت هستم؛ عزیزم»

برایم حالتی، شورش‌نوا بود

روزها با فکر او دیوانه‌ام، شب بیشتر...
                         هر دو دلتنگ همیم،
                       امّا من اغلب بیشتر...!

دل می‌تپید و شعله به جانم زبانه داشت
آتش به استخوانم و عشقش بهانه داشت

چون باد، رد پای جنونش به دشت‌ها
بر خاک خفته، قصه‌ی خونین ترانه داشت

هر موج در خروش و دل من به بند آب
دریا به سینه، راز هزاران خزانه داشت

چون برق، چشم او...

آن سیه چشمان تو، دل را هوایی میکنند.
در دل دیوانه ام، دارند خدایی میکنند.

خاطرات چشم او آخر مرا کشتن دهد.
ای خدا رحمی بکن طاقت ندارم دوریش.

میکشد آخر مرا،
تاب پریشان زلف او.

امان از زلف مشکینت.
که میگیرد ز تن، جان و دل و دین را.

دلبرا تو دل ربودی از دلم.
با آن رخ زیبای خود.

میدهد بر من سیه چشمان تو.
شوق نفس.

ای عشق بترس از دل دیوانه که روزی
بیرون بزند آن رگ شهریوری ما هم

چنان غرق تو شد قلب و دل و جان،
که از یاران همه دلها بریدم.

بر عـشق تـو ام دچار می فهمی تو

این دل شده بی قرار می فهمی تو

شیدا صـــفتم ولی چـو حلاج مرا

غم می کشدم به دار می فهمی تو

خاطرات چشم تو،
بد قصد جانم کرده اند

زنگار دلم ریخت ز جان گفتنت ای یار
هر بار بگو "جاااان" که کنم جان به فدایت

آنکه پریشان میکند حال مرا با یک نگاه، تویی.

"آتش و پروانه"
تو شُعله‌ای بی‌قرار،
و من پروانه‌ای که هیچ هراسی از سوختن ندارد...

زده آتش تمامِ جانِ شعر و جانِ بی تاب مرا آن کس


که جانم هست و خواهد بود اگر گَردم چو خاکستر

زده آتش تمامِ جانِ شعر و جانِ بی تاب مرا آن کس


که جانم هست و خواهد بود اگر گَردم چو خاکستر

جوری دلتنگ توام که خدا میداند.
خدا که هیچ کل جهان میدانند.