متن قهوه

نام مرا گذاشتند امیر به معنای واقعی
اما به دست عشق شدم اسیر به معنای واقعی

عالم مرا به نام شاعر تو میشناسدم
با گفتن از شما... شدم شهیر به معنای واقعی

راهم ز راه عشق سوا بوده از ازل
دیدم تو را و عوض شد این مسیر به معنای...

یک جمعه
تنهایی ات را
به قهوه مهمان می کنم
تلخ تلخ
من
با لبخندم
تو
با حرفهایت
شیرینش کنیم

یک عصر غم انگیز
لابلای روزهایی که
حتی غم
از توصیفش عاجز است
با استکانهایی که مرا
در گهواره ی اندوه
بی ملاحظه ی سرریز شدن اشک
تکان می دهند
این تکان دهنده نیست؟
که با دست های یخ زده
جوری استکان را بچسبی
که انگار
می ترسی حرفهایت از...

کنار تو بودن در جایی دنج
پشتِ یک میز
رو به روی یک فنجان قهوه تلخ،
شیرین ترین اتفاق من است

چشمانت
شبیه عصر های پاییزیست
باران می بارد
از چشمانت قهوه ای می نوشم...

آمد کنار میزم
در انتظار قهوه
دست من از غزل پُر
سیگار دست او بود

بیتم غزل نشد ، حیف
کوتاه بود دیدار
لعنت بر اسپرسو
نوشید قهوه را زود

قهوه اگر تلخ است
چه انتظار بیهوده ای ست
شیرین کامی فال را

بوسه ات راباید با قهوه ام به هَم بزنم
بیدار شو! من بدون دوست داشتنت صبحانه که هیچ، صبح هم از گلویم پایین نمی رود...

چشم هایش قهوه ای بود و به حق فهمیده ام
قهوه از سیگار و قلیان اعتیاد آورتر است...

یک کلبه
یک قهوه
یک قلب
روی پیرهنم
می گیرند سراغت را

چشمهایش "قهوه" ای بود و به حق فهمیده ام
"قهوه" از سیگار و قلیان اعتیاد آور تر است

امروز نه چایم دارچین داشت

نه قهوه ام شکر...

نه اینکه نخواهم

حوصله اش را نداشتم...

یعنی می دانی!

امروز نبودم...

نه!

امروز اصلا نبودم...

من که خیلی وقت است

نیستم...

راحت بگویمت:

امروز تو باید می بودی...

همه ی روز ها به کنار!

تو امروز را عجیب به من...

آفتاب...
به مزارع قهوه ی چشم های تو...
که می رسد....
صبح می شود...
چشم وا کن...
که دلم لک زده است...
برای نوشیدنِ فنجان فنجان عشق...

یه ساله رفتی و اسمت هنوز مونده تو این گوشی.
می‌دونم قهوه‌تو مثل قدیما تلخ می‌نوشی

می‌دونم شب‌ها توی تختت کتابِ شعر نمی‌خونی
کنارِ پنجره شادی با یه سیگار پنهونی.

هنوزم وقتی می‌خندی رو گونه‌ت چال می‌افته
هنوزم چشم به راهِ یه سوارِه زیبای خفته...

تویی زیباترین تصویرِ
نقش بسته در فالم
و من با عشق
زیباترین نقش تو
در فنجان
این قهوه را
با بوسه ای
جرعه جرعه نوشیدم

️️️

گاهى باید رفت...
همه چیز را جا گذاشت...
همان جایى که دلت راجا گذاشتى... باید رفت و به همه چیز پشت کرد..
باید انقدر برى که همه چیز محو شود..!
وفقط تو بمانى و تنهاییت!.
در ان لحظه باید قهوه اى نوشید...
تلخ تلخ..
و خیالت را خوش کن...
که...

قهوه خوشمزه است، خوشمزگی‌اش به همان تلخ بودنش است ! وقتی می‌خوریم تلخی‌اش را تحویل نمی‌گیریم، اما می‌گوییم چسبید !
زندگی هم روزهای تلخش بد نیست، مثل قهوه می‌ماند، تلخ است اما لذتبخش، تلخی‌هایش را تحویل نگیر و بخند ...

. گاهی برای خوب شدن حالت
نباید سمت آدما بری
گزینه های امن تر ومطمئن تری نیز هست :
بارون
هوا
موسیقی
قهوه

ورق بزن اون تقویم لعنتیو که همه روزاش مث قهوه تلخه!

یار شیرین زبانم
چراغ خیالم...
ماه زیبای من
آرزوی محالم...
قهوه ی چشمت افتاده
در کنج فالم...

یلدا چه اتفاق قشنگیست خوب من
افتاده توی قهوه‌ ی با تو نشستنم
لب می‌ زنی به تلخی فنجان قهوه‌ ات
لب‌ های گر گرفته‌ ی فنجان منم منم

می شود تنهایی بچگی کرد

تنهایی بزرگ شد

تنهایی زندگی کرد

تنهایی مُرد

ولی

قهوه ی غروب های دلگیر جمعه را که نمی شود تنهایی خورد !

درسته که این روزا حتی شیرین به فرهادش اعتماد ندارد
و در تاریکی و انزوایِ سردِ کافه ها
تلخ ترین قهوه اش را می نوشد
و در پیِ حلِ معمایِ آنچه که باید غرق می‌شود
اما با تمامِ این ها، باز هم فرقی ندارد در چه زمانه ایی ام،
اما...

خستگی را

- چای یا قهوه؟

نه عزیزم

- چشم‌های تو!