متن نور

و صبح
آغازِ بوسه های شمعدانی
در آغوش نور است
برلب حوض

« سایه ی من »

پنجه در پنجه ی او افکندم
سایه ام بود ولی بازیگوش
گاه او گرگ پلیدی میشد
من کنار تن او چون خرگوش

راه می رفت چو مردی با من
همه جا فکر من و با من بود
مشت بر صورت او کوبیدم
دست من زخمی...

صبح
تکه تکه های آفتاب است
که به در و دیوار شهر
نقاشی شده
نور است که تقلا میکند
از شکاف پنجره میهمان
سفره صبحانه ات باشد
و دست مهربانی که برایت
چای میریزد
دریاب
صبح همین لحظه شیرین کردن چای است

آغشته به نور می آیم باوقار و زیبا
پیراهنم اشعه ی خورشید است
و محافظانم افتابگردانهای به صف کشیده
آغشته به نور می آیم
و آغاز سال را بوسه می زنم بر رویت
تا به نور آغشته شوی
چشمهایت ، قلبهایت ، رگهایت ...
جز برای نور نتپد
آغشته به...

به فال نیک می گیرم ترک های فراوانی
که رنجانده ست روحم را و تو آن قصه می دانی؟

که تاوان رسیدن ها همیشه حاصلش زخم است
و نور از زخم تابیده، به عمق هر چه نادانی

چه راه دور و دشواری، تو محکم باش و این دریاب
سرانجام زمین...

چقدر زیادی و زیبا! نمی دانم اما فکر می کنم خدا وقتی می خواسته نقاشی ات کند با یک مُشت نور تو را انداخته بین ستاره ها یا موقعی که مزرعه می کشیده افتادی لایِ خوشه های گندم، شاید هم رنگدانه پولک ماهی هایی که اینقدر می درخشی یا دانه...

از نور به روشنی، از سایه به تاریکی، از بامداد به سپیده، میرسم
تنها از توست که بازهم به تو میرسم
تو مرکز پرگارِ عالمی و من دایره ای که دیوانه وار به دور تو میگردد

آغشته به نور می آیم با وقار و زیبا
پیراهنم اشعه ی خورشید است
و محافظانم آفتابگردان های به صف کشیده
آغشته به نور می آیم
و آغاز سال را بوسه می زنم بر رویت
تا به نور آغشته شوی
چشمهایت، قلبهایت، رگهایت
جز برای نور نتپد
آغشته به نور...

ای زندگی
تو در نسیمِ معطّرِ بهاری و
در نفسهایم
تویی به رگهایم
تو در درخت و گُل و صخره های آرامی
و جویبار، عطرت را
به مزرعه جاری نموده از سرِ شوق
تو موسیقیِ صبحگاهِ گنجشکی
و کفش دوزکانِ کوچک را
به شادی آوردی
وقتی میانِ جنگلِ تاریک می...

بگذارطلوع کند آفتاب
بگذار نور بتاباند از هر طرف که دلش میخواهد
صبح من زمانی آغاز میشود،
که تو نور بتابانی به من
من صبح را با "تو” آغاز میکنم . . .

طلوع زیباست ولی
باید خورشید را در آغوشِ غروب خفه کرد
نوری که نتوان با آرامش نگاهش کرد
بمیرد بهتر است

دکمه
شعری از رُزا جمالی

چشم هام به نورکم عادت کرده اند
به آن ها دکمه دوختم
در تاریکی لمس ام کن!

بازگشتن تو
پاشویه ی نور بود
در آستانه ی دری به تاریکی

ما در مدرسه یاد گرفتیم که اگر منشوری داشته باشیم و اجازه بدهیم شعاعی از نور از آن عبور کند خواهیم دید که نور به هفت رنگ تجزیه خواهد شد ؛ همان رنگ های رنگین کمان!
عشق هم همینطور است...
اگر عشق را در منشور عقل و خرد بشری بتابانیم،...

یک شب می خوابیم و وقتی چشم باز می کنیم، همه چیز به رویِ خوشش برگشته. یک شب، در تاریکیِ تنهایی مان، قطره های نور را که بر لبه ی سیاهی چکیده، می بینیم.
در یک شبِ طولانی. در یک روزِ بلند.

چون دوستت دارم
راهی پیدا خواهم کرد تا نورِ زندگی تو باشم
حتی اگر در تاریکترین و دلگیرترین حالِ خود باشم

\امید\
-- نوری است\
(هر چند) کم سو؛
اما
برقش به چشم می آید.



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

یا نور
نور شدی تا ظلمت از دل های اسیر خاک برگیری
عشق شدی تا سردی از دل های پژمرده ؛ بازستانی
جااان شدی تا جسم های خسته مان را ؛ امان باشی
مهر شدی تا ماه بی نور نماند
عدل شدی ؛ تا ظلم از حفره ی دل ددمنشان...

حالا که نیست...
همه - با چشم خود - دیده اند
نور ی در چهره اش

پیش از آن اما
چشم نداشتند
دیدنش را


.

‍ مسیر رسیدن به نور، از این تاریکی است

آنگاه که ذهن متوقف شود، به تاریکی مسحورکننده وارد می شوی. این تاریکی ارزشمندتر از هر نور تصنعی است. زیرا دگر خبری از خودآگاهی های فریبنده نیست.

اگر طاقت بیاوری، با منطق تاریکی آشنا می شوی و زبانش را در می...

خورشید
برای زنهایی
با رویاهای شکافته
چگونه از نور
قصه خواهد بافت٬

همانها
که تمام شب را
با رازهایی سربه مهر
در قلبشان٬
به خاموشی گره زده اند

بنظرم نور از بهترین هدایای الهی به آدمهاست .سبک ست ملایم ست آرام مثل یک جریان آهسته ی باد وارد اتاقت می شود و مثل یک حریر جادویی روی همه چیز می نشیند.
کافیست گاهی بروی کنار پنجره روی زمین دراز بکشی از آسمان نور بگیری و به زمین پسش...

.من همیشه
روئیایی می بینم
در آیبنه ی این خاک
رنگی
پُر از نور و
هیاهو ی پیچیده در افلاک
تک به تک می شمارم
ستاره هایم را
شاید بیاید
تا تکیه کند تن خسته ام بر آن دیوار.

شراره های نور خواهد درخشید
غم کوله بارش را خواهد بست
زخمها بهبود می یابند
در دستان بهار سبز خواهیم شد...

آریا ابراهیمی