متن نور

صفت چراغ داری چو به خانه شب درآیی

همه خانه نور گیرد ز فروغ روشنایی

سایه شکن باش چو نور چراغ

در کنار آنهایی باش که نور می آورند و جادو می کنند، آنها که با چوب جادویی کلام ، گفتار ، نگاه ، رفتار و منشِ ویژه خودشان تو و جهان را متحول می کنند و همه بازی ها را به هم می زنند.

کسانیکه قصه های زیبا می گویند...

این منم... که در اعماق بی انتهای سیاه چاله ی زندگی به انتظار نوری...
نوری که درد چشمان خیس خورده ی مرا کمی با گرمای جان دهنده اش تسکین دهد...
دستم را بلند میکنم
فریاد میزنم
و در عمق وجودم میشکنم
در دریای سیاهی ذهنم دست و پا میزنم
تا...

ولی هیچ چیز زیباتر از این نیست
که پس از دلمردگی ای دراز ...
باری دیگر
نور در وجود تو سربردارد.

- گوشه نشین یونان
- فردریش هولدرلین

امشب از پیش من شیفته دل دور مرو

نور چشم منی، ای چشم مرا نور،مرو

و تو
باریکه ی نوری
که به منشور دلم تابیدی
و من از پرتو مهرت
همه پاییز شدم

و صبح
آغازِ بوسه های شمعدانی
در آغوش نور است
برلب حوض

« سایه ی من »

پنجه در پنجه ی او افکندم
سایه ام بود ولی بازیگوش
گاه او گرگ پلیدی میشد
من کنار تن او چون خرگوش

راه می رفت چو مردی با من
همه جا فکر من و با من بود
مشت بر صورت او کوبیدم
دست من زخمی...

صبح
تکه تکه های آفتاب است
که به در و دیوار شهر
نقاشی شده
نور است که تقلا میکند
از شکاف پنجره میهمان
سفره صبحانه ات باشد
و دست مهربانی که برایت
چای میریزد
دریاب
صبح همین لحظه شیرین کردن چای است

آغشته به نور می آیم باوقار و زیبا
پیراهنم اشعه ی خورشید است
و محافظانم افتابگردانهای به صف کشیده
آغشته به نور می آیم
و آغاز سال را بوسه می زنم بر رویت
تا به نور آغشته شوی
چشمهایت ، قلبهایت ، رگهایت ...
جز برای نور نتپد
آغشته به...

به فال نیک می گیرم ترک های فراوانی
که رنجانده ست روحم را و تو آن قصه می دانی؟

که تاوان رسیدن ها همیشه حاصلش زخم است
و نور از زخم تابیده، به عمق هر چه نادانی

چه راه دور و دشواری، تو محکم باش و این دریاب
سرانجام زمین...

چقدر زیادی و زیبا! نمی دانم اما فکر می کنم خدا وقتی می خواسته نقاشی ات کند با یک مُشت نور تو را انداخته بین ستاره ها یا موقعی که مزرعه می کشیده افتادی لایِ خوشه های گندم، شاید هم رنگدانه پولک ماهی هایی که اینقدر می درخشی یا دانه...

از نور به روشنی، از سایه به تاریکی، از بامداد به سپیده، میرسم
تنها از توست که بازهم به تو میرسم
تو مرکز پرگارِ عالمی و من دایره ای که دیوانه وار به دور تو میگردد

آغشته به نور می آیم با وقار و زیبا
پیراهنم اشعه ی خورشید است
و محافظانم آفتابگردان های به صف کشیده
آغشته به نور می آیم
و آغاز سال را بوسه می زنم بر رویت
تا به نور آغشته شوی
چشمهایت، قلبهایت، رگهایت
جز برای نور نتپد
آغشته به نور...

ای زندگی
تو در نسیمِ معطّرِ بهاری و
در نفسهایم
تویی به رگهایم
تو در درخت و گُل و صخره های آرامی
و جویبار، عطرت را
به مزرعه جاری نموده از سرِ شوق
تو موسیقیِ صبحگاهِ گنجشکی
و کفش دوزکانِ کوچک را
به شادی آوردی
وقتی میانِ جنگلِ تاریک می...

بگذارطلوع کند آفتاب
بگذار نور بتاباند از هر طرف که دلش میخواهد
صبح من زمانی آغاز میشود،
که تو نور بتابانی به من
من صبح را با "تو” آغاز میکنم . . .

طلوع زیباست ولی
باید خورشید را در آغوشِ غروب خفه کرد
نوری که نتوان با آرامش نگاهش کرد
بمیرد بهتر است

دکمه
شعری از رُزا جمالی

چشم هام به نورکم عادت کرده اند
به آن ها دکمه دوختم
در تاریکی لمس ام کن!

بازگشتن تو
پاشویه ی نور بود
در آستانه ی دری به تاریکی

ما در مدرسه یاد گرفتیم که اگر منشوری داشته باشیم و اجازه بدهیم شعاعی از نور از آن عبور کند خواهیم دید که نور به هفت رنگ تجزیه خواهد شد ؛ همان رنگ های رنگین کمان!
عشق هم همینطور است...
اگر عشق را در منشور عقل و خرد بشری بتابانیم،...

یک شب می خوابیم و وقتی چشم باز می کنیم، همه چیز به رویِ خوشش برگشته. یک شب، در تاریکیِ تنهایی مان، قطره های نور را که بر لبه ی سیاهی چکیده، می بینیم.
در یک شبِ طولانی. در یک روزِ بلند.

چون دوستت دارم
راهی پیدا خواهم کرد تا نورِ زندگی تو باشم
حتی اگر در تاریکترین و دلگیرترین حالِ خود باشم

\امید\
-- نوری است\
(هر چند) کم سو؛
اما
برقش به چشم می آید.



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)