متن شعله

دوستان بعد از تو می پرسند احوال مرا
من تنی در شعله دارم  یک دل از من جدا

روزِ تولّد به کفن دیدنم
قصّه‌ی بی سر به جهان پا گذاشت
سهمِ من از بارشِ باران چه بود؟
کاسه‌ی سوراخ برایم چه داشت؟

پیله‌تنیدن به تنم را نبین
لحظه‌ی پروانه‌شدن مُثله‌ام
عشق اگر شعله‌ی این زندگی‌ست
بیشتر از حدّ ِ خودم شعله‌ام !!

نقشه‌ی چنگیز برایم بِکِش
خنجرِ خود...

در نبود تو
نجوای عشقت
همیشه از خانه ی احساسم
شنیده می شود
ای دلیل تپش های قلبم
بیا با فانوس چشم هایت
شعله بر جانم بزن
و چون ساحلی بی قرار
آغوش باز کن
تا که یک عمر برایت
دریا شوم


مجید رفیع زاد

هر که سبز آمد برون، آباد نیست
شعله می رقصد، ولیکن شاد نیست

درونم شعله ی دل شد فروزان؛

پس از آن این چنین حس کردم آسان:

در احساس دل پروانه ای ام،

تو را من دوست دارم با تب جان!

زهرا حکیمی بافقی
الف احساس

🌿❤️🌿

میان مهلکه ها بدنبال عشق بیابانم
به تو نمی رسدم ولی با تو میمانم

تو شعله ای هستی که هرگز تامین نمی شود
و برقی که همیشه روشن است

خسته ام مست مستم شررم می چرخد
آتشم شعله ور هستم خطرم می چرخد

بی خیال از غم دنیا شده و می خوردم
ساعتی ست پنجره و سقف و درم می چرخد

بس که زخم خوردم از این کوچه و شهرم
دردسری آمد و حالا در سرم می چرخد

کور...

خاکستر

نشسته شعله آتش به پای خاکستر
فقط بخاطر چون و چرای خاکستر

فدای سوز دل پر شراره ای گردم
که خود زبانه کشد از ورای خاکستر

زبان سرخ و سر سبزه می شود روزی
پرند حادثه در ماجرای خاکستر

اجاق سرد زمان تا ابد نخواهد خفت
اگر بنا شده...

کنار شعلهٔ آتش بیا شعله به جانم زن
که هم جانی و هم جانان وهم جانان جانانی

تا چشم به چشم آتش ات دوخته ام
می رقصم و چون شعله ی افروخته ام
شاد است دلم که یک زمان میآیی
هر چند زمانی که دگر سوخته ام

شعر من

از آتش عشق

توست

که روز و شب

شعله میکشد

به جان خسته ام....

به عشقت خو چنان کردم که خواهم از خدا هر دم
که سرکش تر شود این شعله و در جانم آویزد ...

دنبال کلماتی می گردم که بتوانند آتشی را که در جانم شعله می زند برای تو بازگو کنند، اما در همه ی چشم انداز اندیشه و خیال من، جز تصویر چشم های زنده و عاشق خودت هیچی نیست...

️️️

دیشب به خوابم آمدی باز
یا من تو را در خواب دیدم؟
فرقی ندارد.
پس جاده ی بین من و تو
بی نهایت
اما دوسویه است.
پس شعله ای سرگرم کارو بار خود هست
در زیر این خاکستری که سال ها بر باد رفته است.
دیشب به خوابم آمدی باز.

همچون ناگهانی
از هبوط بیت یک غزلم
من همان
شعر ناب پنهان شده
در پس ازلم
چو آتش عشقت
که شعله بر می افروزد
غزل از گل می شکوفد
گل از غزلم

عشق تو
به باد می ماند!
وقتی که بخواهم شعله بکشم
می آید و خاموشم می کند.
عشق تو
به باد می ماند!
همین که شعله کشیدم
می آید و شعله ور ترم می کند.

.


دنبال کلماتی می گردم
که بتوانند آتشی را که در جانم شعله می زند برای تو بازگو کنند،
اما در همه ی چشم انداز اندیشه و خیال من، جز تصویر
چشم های زنده و عاشق خودت هیچی نیست. ….

آن چنان شعله به قلبم زده گفتم انگار
دلبرم متحدِ لشگرِ چنگیز شده

خوبی در انسان مثل شعله ای است که می تواند پنهان باشد ولی هرگز خاموش نمی شود.

در تنور سال‌های دور
تو، آتش
من، هیزم
هر دو، سوختیم
آتش ِ زیر خاکستر شدیم
باد بوزد، شعله می‌گیریم
یکبار دیگر پر می گیریم

گر چه به شعله میکشی قلب مرا به عشوه‌ات
بر دو جهان نمی‌دهم یک سر تار موی تو ...

.
اکثر موجودات، همیشه به خاطر نقطه ضعف‌هایشان، توی دردسر می افتند
مگس ها، چیزهای چسبناک را خیلی دوست دارند
شب پره ها شعله را
و آدمها، عشق را

نگاه‌ کُن‌
جهان‌ چون‌ چهارشبنه‌ سوری‌ ست‌
من‌ شعله‌ می‌ شوم‌
تومی‌‌ پَری‌ شاد‌

چه دلهره های دلکش و اضطراب های غریبی است
این ترانه رویش و این عطش بی امان دانستن
قدر سرگیجه هایت را قدر پرسش هایت را خوب بدان
بگذار آسان و بی کاستی شعله های کوچک اندیشه و احساس در تو شکوفا شود
روز نوجوان مبارک