متن طاقت

باورِ مجبورم!
هر قدر هم که ابر بپرورانی
گوشه‌ی گمشده‌ی آسمان، پیداست
با تکان دادنِ فصل‌ها
بیدار نمی‌شود زندگی
با شوک‌های «طاقت بیاور، طاقت بیاور»
قلبِ غمگین
از درد
بر نمی‌گردد
چشم‌بندت را بردار!
آسمان،
همه جا یک رنگ نیست...

شب /
از چشمان گذشته /
به دهان رسیده است: /
دوستت دارم /
دوستت دار...
دوست...
دو...
طاقت بیاورید!
طاقت بیاورید کلماتِ پشتِ دندان!
«آرمان پرناک»

درسته زندگی سخته،درسته که طاقت فرساست،درسته که دیگه توان نداری ادامه بدی اما یه لحظه با خودت فکر کن که روزی میاد که دیگه فرصت نداری دوباره امتحانش کنه اون موقع با خودت فکر می کنی هرچند بده ولی میشه ازش استفاده کرد چون یه بار بیشتر نیس

ناله و زاری من ، طاقت تو نمی برد
خاک به گور من شود ، گر خواب به چشم من رود

خیال گمشده ام!
باز می خواهمت
بیشتر از همیشه
که بی تو طاقت نمی آورم در این سردرگمی و بی قراری،
دغدغه هایم گاه بیش از حد توان است
قابل تعریف نیست اما حتی عشق هم دیگر نمی تواند مرهمی باشد؛ دردی دوا نمی کند آدمیزادی که خودش پر است...

سمتِ دلتنگیِ ما
چند قدم، راهی نیست
حالِ ما خوب؛ فقط
طاقتمان طاق شده...!
.

تمام فانوس های جهان را هم که روشن
کنی شب، شب است ؛..
مرا ببوس آدم دلش
که روشن باشد تمام شبهای
تاریخ را هم طاقت می آورد !!!


️️️

دورم هرچند شلوغ و سرم هرچند که گرم
من در این بین به دنبال تو میگردم باز
اگر از ذهن من خسته نیفتد یادت
تا ابد حسرت رویت به دل من ماند
چه جوابی به دل زخمی من خواهی داد
کاش حرف دل تو پیدا بود
کاش بودی و به...

امشب خودت؛
باید بنشینی کنار دلتنگی هایم،
تا با چشم هایت ببینی که دیگر
چشمانم طاقت دوری ات را ندارد

️️️

درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت وَرنه من ،
داشتم آرام ، تا آرامِ جانی داشتم ...

شب که آرام تر از پلک تو را می بندم
در دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

طاقت دلبری هاتو،اون خندیدناتو،اون چال گونه هاتو
ندارم ندارم

برگرد دیگر طاقت دوری تو
در من اندک شده دلتنگم به تو
به من عادت شده زخم تو
تو دلم چه خوب جامونده اسم تو

بدترین حالت ماجرا این است که
طاقتمان تمام شود و به روی خودمان نیاوریم
و تا زمان مرگ ادامه دهیم ...

مرا که کشت خدایا، دوباره زنده مگردان
که مُرده طاقت جان کندن دوباره ندارد
.

از دیدن رویت دلِ آیینه فرو ریخت
هر شیشه‌دلی طاقت دیدار ندارد

بی تو چگونه میشود آبان بیاید
طاقت ندارم نیستی باران بیاید

قصه ها هست ولی
طاقت ابرازم نیست...!

بی قرام نگارم
تیره شد روزگارم
ابریم همچو باران
کجایی تو ای جان که طاقت ندارم