متن تنها

فرزند نیمدور



بخوان ای بلبل مستان
بخوان بر سنگ کوهستان
منم من
باغبان باغ انگورم
بیا انگور هایم خوشه کردن
به یاد کودکی هایم که میرفتم به زیر تاک
می خوردم
بخور از آب انگورم...
چه شیرین است شراب هم در کنارش یار دیرین است
منم من
باغبان باغ انگورم...

تیر و مرداد نکن من به یقین می دانم

باز پاییز به مهر آید و من تنهایم...!


ارس آرامی

یک عالمه درخت بریده اند،
یک عالمه نیمکت چوبی ساخته اند،
یک عالمه چراغ روشن است
یک عالمه هوا دونفره است
آنوقت من ،
تنها
نشسته ام به انتظار...
اسراف نیست؟!

تنها
آخرین معنایش
باران است و
چتر و
کوچه ای تاریک...

(فروغ گودرزی)

دلم تنهای تن ها شد دوباره

شبیه مرغ مینا شد دوباره


در این دریایِ مواجِ زمانه

اسیرِ موج غمها شد دوباره

خون دل ها خوردم و بازیچه ی دنیا شدم
ای خدا رحمی براین آواره ی تنها بکن

یکیو میخام ک بهش بگم حالم خوب نیست
بگه تنها نیستی
منو داری
الان میام پیشت تا دلت میخاد حرف بزن
باهم غصه بخوریم
تا دلت میخاد تو بغلم گریه کن
دردت بجونم فقط حق نداری تنهایی غصه بخوریا.....!!!!!
فقط ی مشکل ریز وجود داره، اونم اینک من تنها تر...

آخر همان شد که نبایدمیشد آخرهمان رفت که نباید میرفت
امروز همش این اهنگ رو تکراربود امروز لباسای تنم سیاه بود انگارکه لباسامم فهمیدن تو نیستی قلب دردو این بغضای لعنتی رهام نمیکنه مرورخاطراتت کارهرروزمه بی هوا ازخونه زدم بیرون تو دل بهار قدم میزنم گاهی نفسم با این آهنگ...

دردم دوا کن
بر در میخانه من کردم نگاهی
دیدم آنجا عاشقی رو به خدایی
گفت ای معشوق من تا کی جدایی
من که تنها مانده ام بر این دوراهی
خانه و کاشانه را کردم فراموش
آتشم خاکسترم را کن تو خاموش
حال و روزم را ببین دیوانه گشتم
چند...

دلتنگ توأم یار دل آزار، کجایی؟!
مجنون شده ام مرهم بیمار،کجایی

در دام توأم تاکه نفس میکشم انگار
از تو شده ام در تو گرفتار کجایی

ایوان دلم خیره به ماهت شده شبها
مهتاب شبم، مونس و غمخوار، کجایی

فکری که به حال من بیچاره نکردی
یادت شده بر سینه...

من خسته از زمین و زمان هستم حتی من از خودم به خدا سیرم
در یک غروب خسته ی تابستان در یک اتاق ساکت و دلگیرم

مثل کسی که منتظر مرگ است در ساعتی که ساعت اعدام است
دارم به مرگ می رسم انگاری از زندگی ؛ زمین و زمان...

تنها رفیق من نگرانم که روزگار
از من تو را بگیرد و تنهاترم کند

دکتر علی دینی پور (ایلیا)

ای گل خوشبوی من دیدی چه خوش رفتی ز دست

دیدی آن یادی که با من زاده شد بی من گریخت

دیدی آن تیری که من پر دادمش بر سنگ خورد

دیدی آن جامی که من پر کردمش بر خاک ریخت

لاله ی لبخند من پرپر شد و بر باد...

خوش می روی به تنها تن ها فدای جانت

چه رفتن ها که می ارزد به بودن های پوشالی
چه آغوشی، چه امّیدی به این احساس تو خالی؟
کبوتر با کبوتر مانده اما از سر اجبار
در این دنیای تودرتو، تو دیگر از چه مینالی؟
یکی را دوست مى داری که او دنبال غیر از توست
کجا دیدی جهانی...

ابراهیم سلطانی:

آدم هایی که برای مدت خیلی طولانی تنها بوده اند، گاه زودرنج و پرتوقع و گلایه مند می شوند. تنهایی جزیره ای ست که گاه باید به آن سفر کرد، اما نباید به آن مهاجرت کرد، در آن اقامتِ دائم گزید و شهروندش شد.

انسان تنها ؛ خانه باشد یا سفر ؛ تنهاست !

دنیامی تو مثل نفس میمونی
هر جا همرامی میدونی تموم زندگیمی دنیامی
دیگه چی بگم بمونی و نری؟!
شاید شد شاید موندی و دوباره هرچی باید شد
نگو هیچی رو به راه نمیشه شاید شد…
دیگه چی بگم بمونی و نری؟
نگاهم کن یه نگاه تو میتونه زندگیم باشه!
تو...

موضوع : از دل برود هر آنکه از دیده برفت

همیشه که نباید از خوشی ها ی خود گفت ، بگذار یک بارم از تلخ ترین روز هایمان بگویم . آن روزهایی که کل شهر را با هم قدم می زدیم ، آن روزها که هیچ وقت تصور نمی کردم...

نجیب زاده کسی است که هیچوقت فراموش نمیکند تنهاست.

هیچکس در روز سختی در کنار من نماند
سایه هم تا بر زمین خوردم مرا تنها گذاشت

یک زمان تنها بمانی تو ز خلق

در غم و اندیشه مانی تا به حلق

کتابفروشی ها
ارزشمندترین مقصد افراد تنها هستند


آلن دوباتن
تسلی بخشی های فلسفه

اگر تنها نبودی
می توانستم
تنهایی ات را بغل کنم
حیف
تنها تماشاچی شدم