متن تنهایی

در سکوت سنگین زمستان، آهوی تنها ایستاده است،
در جنگلی پر از برف، که درختان آن مانند ارواح درهم پیچیده اند.
شاخه هایش مثل شاخه های درختان به سوی آسمان می رسند،
می درخشد با درخششی که هر چشمی را به خود جلب می کند.

گاهی باید پناه برد!
تفکری که هیچ جمعی خواهان پذیرش آن نیست، صاحبش را تنها می کند...

غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه...

_برشی از ترانه قدیمی

هر چه رنگ بر تن کنم بی فایده است
عاقبت رنگ غم رسوایم می کند 💔

تنهای بی سنگ صبور خونه ی سرد و سوت و کور
توی شبات ستاره نیست موندی و راه چاره نیست
اگرچه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد
اما تو کوه درد باش طاقت بیار و مرد باش...

برشی از ترانه

تنهایی ام
نبودنِ کسی نیست
تنهایی ام
نبودنِ خیلی هاست!


_از کتاب کروکی بهشت
_ فرزاد آبادی

من روح خودمو با جسم عزیزترینم
خاک کردم
وای بر جسمم که تنها مونده ...

من در آغوش دلتنگی هایم جا دارم....

تو و عشق و تنهایی...
بسیار شبیه هم هستید!
هر کدامتان
به یک نوع آزار دهنده هستید.


شاعر: بلور هورامی
برگردان: زانا کوردستانی

تنهایی
تنها چیزی است که برایم مهم است
و با وجود این
وقتی که تنها هستم.

نه اینکه از کسی ناراحت باشم،اما دیگه تنهایی راحَت ترم!‏نه اینکه اجتماعی و سرحال نباشم،اما دیگه حوصله آدمای مزخرف رو ندارم!نه اینکه از فضای مجازی بدم بیاد،اما دلم یه فضای واقعیه بدون تظاهر رو میخواد!من نه اینکه حال و حوصله ی حرف زدن نداشته باشم،اما دیگه فقط میخوام چیزای مفید...

فصل تنهایی من کاش به آخر برسد
دل دور از وطنم باز به دلبر برسد

در نبود تو
وسعت تنهایی ام را
در آغوش می گیرم
و بر شانه های شب
تکیه می دهم
تا حرف های نگفته ام
به وقت دلتنگی
از چشم هایم ببارند


مجید رفیع زاد

شرح حال من و تو
حروف پراکنده ع ش ق بر دفترند....
همان قدر جدا از هم و آشفته

چقدر بی تو احساس تنهایی میکنم

این هم تنهایی دلگیر کرد مرا

هر شب تنهایی عاشقان یک شب یلداست

کاش میشد شب یلدا به کنارم باشی

مرحم این دل تنهاو بی قرارم باشی

عمرتون صدشب یلدا

بیتا

و ای یادِ توام مونس در گوشه ی تنهایی

بعضی وقتا که دلم تنگ میشه

وقتایی که از خودم بیزارم

به هوای یکم قدم زدن

چتر تنهاییمو برمیدارم

میزنم دل به دل خیابونا

زیر بارونی که نم نم میزنه

جای خالیه تو هم حس میشه

این هوا هوایه با تو بودنه

یه نفر دلش میخواد تو این هوا

خودشو...

دستهایم را دوست داشتم؛

دستهایم پر از چمن بود؛

بوی سبزینه ی سبز علف می داد؛

امّا افسوس حالا،

در دستهایم تنها،

چند خط زرد نامفهوم،

مانده به جا!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب صدای پای احساس،
ص ۱۶۳.

من،
تنهاتر از تو؛
تو،
تنهاتر از من؛
رسم غریبی است:
عشق و تنهایی؛
دوری و دوستی!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب صدای پای احساس،
ص ۱۹۴.

دیالوگ :

- از تنهایی بدتر هم داریم!؟
+ آره ، اینکه همه فکر کنن تنها نیستی.

من موندمو یه سایه توی خونه ، میترسم اونم حتی رفتنی شه


_برشی از ترانه

.
گرچه این دنیایِ فانی بی وفاست
گرچه رسمش غیرِ تنهایی نخواست

رود باید بود و از متنش گذشت
این گذر، میراث سبز لحظه هاست

مهربانی کن! بخند و شاد باش!
بی خیالی، چاره ی هرروز ماست!

زندگی، دریاست! ما، در کشتی اش
عشق، تنها عشق! آری ناخداست!

عشق ما...

تنهایی آب..
کنار خشت غربت..
قیسی شیرین.

صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من شبیخون حجم تو...