خیالِ خوبِ تو ، لبخند می شود به لبم ، وگرنه این منِ دیوانه غصه ها دارد! ️️️
هرشب خیالت که می آید جوانه میزنم سبز میشوم
در سرش رؤیایی ست به فراسوی خیال می تازد پنجره اش...! آریا ابراهیمی
خاطره هایت را آویز کرده ام به دامنِ خیالم؛ تا هر دَم می گردم به دورت... آن هم بگردد و بچرخد به دورم... اما افسوس... که زبانم از غم نمی چرخد و لبی باز نمی شود... آنهم این لبِ مانده از فراقِ لبخند... من با ترکِ دل ، درّه ی...
رویاهای رنگیم را به سقف خیال تو آویخته ام هر بار که دلتنگ می شوم رنگی از سقف خیالت می چینم و به لحظه های خاکستریم می پاشم عجیب عطرآگین می شود خیالهای رنگیم با یاد تو .
عطرتو ... هر" شب" میپیچد در، خیالِ من! چاره یِ من چیست؟ جز ... شب بیداری و تنهایی....
من خیال میکنم تو را ندیده ام تو هم خیال کن مرا نداشتی... این خیال را دقیقه ای فقط به خاطرت گذر بده. نه بیا از خیال بگذریم... درخیال هم تصور نبودنت مرا عذاب می دهد.
بعضی ها خیال می کنند دوست داشتن ساده است خیال می کنند باید همه چیز خوب باشد تا بتوانند کسی را عاشقانه دوست داشته باشند اما من می گویم دوست داشتن درست از زمانی شروع می شود که بی حوصله می شود که بهانه می گیرد که یادش می رود...
خیال دیدنت چه دلپذیر بود، جوانی ام در این امید پیر شد، نیامدی و دیر شد.....
تو آفتابی هر صبح می تابی بر پنجره ی خیالم و نور می پاشی روی سایه یِ تنهایی ام ... امروز را عاشقانه بتاب رؤیای من!
دستانم بوی عشق می دهند بوی انار و خرمالو ... آنقدر که کوچه های پاییز را دست در دست خیالت قدم زدم .
میان تمام آنهایی که نزدیکند اما دور نیستی اما نزدیک ترینی . . گاهی دلم کنج دنجی می خواهد و کمی سکوت تا بنشینم و داشتنت را قطره قطره یاد کنم که چطور تمام قد تکیه گاه ویرانه های دلم بودی و من دخترکی که رها از هر دردی روی...
چنان به هوای تو نفسم گرفته است که خیال میکنم -بغض- نامِ دیگرِ دوست داشتن است.
در سرم بافته ام با تو خیالی که شبی من سر موی تو می بافم و تو شال مرا
جه خومام رو تا چافو چم خاله هَمش خشتی پورده خیاله امرایم شلمانه کاسه کولن از خمام رود/تا چاف و چمخاله/همیشه با خیالِ پلِ خشتی ام/کاس کولی های شلمان
. فکرم به منتهای جمالت نمی رسد کزهر چه در خیال ِ من آمد نکوتری ..
کشتی به ساحل نمیرسد گر ناخدا ، خیال خدایی کند
گونه ی دیوار گرم از بوسه خورشید پاییز حضور صبح را جار می زد برگ کهنسال در اندیشه ی رقص آخر موسیقی ی باد را به انتظار بود غریبه ای غرق تفکر کوچه ها را رج می زد آشنایی پشت قاب پنجره اندوه پروانه را می شست گل داوودی آخرین...
شب بنفش نگاهت به روز روزنه ی من هوای سرد دل تو به روی شاد دل من دلم عجیب گرفته است به وقت مغرب اشراق بود که قطره ی اشکی چکد به روزن این باغ هوا، هوای بهار است در این بنفشه ی الهام زمین، زمین خیال است زمان، زمانه...
پاره کرد تیزی نازک خیال زنجیر اسارت هذیان واگویه ها را بی مخاطب بی سایه برابر آینه ام نیوشایی نیست کجا جا مانده ام باز پسم بده کجاست تمامی من
در شبی مهتابی... نه، مهتاب نبود آسمان تیره تر از موی سیاهم شده بود ابر اندوه چنان روی مرا پوشیده بود که ندانستم من زن محجوب یا دیوانه ی شاعر؟ کدامینم؟ کدامینم؟ هر قدم یاد تو با رنج و عذاب می برید نفسم می درید سینه ام می چکید از...
. نهان شده در نیمه ی تاریک خیال دودو می زنند دیده هایی نگران به دنبال رد پایی شاید در کهنه قبری نو شکافته و انفجار اشک از حدقه ی پریشانی ها می خراشاند گستره ی پیش رو
در بندشان کن خیال می بافند . گیسوان رها د ر ب ا د
گاه باید خشن بود گاه آدم باید به خود سیلی بزند ، تا بیدار شود از خوابِ خوش خیالی... گاه باید بی رحم بود و پای کوبید بر هر آنچه نمی توان دید و داشت . گاه آدمیزاد باید خود را شکنجه دهد ، بپیچاند در پستوی غضه ، تا...
