متن رها

در این جنگل پر از شور و عشق و جنون
بشنو نغمه ی دل، نغمه ی عشق و
رها

رها در این تاریکی، به دنبالِ تو می گردد تا در پرتوِ نورِ تو، رستگاریِ خویش را بجوید

می خواهم رها بشوم
از این پیله ای که
هیچ امیدی به پروانه شدنش نیست...

بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

بچه هایش را
به دریای اعتماد رها کرد

ماهی

این شب عجب طولانی است!
ساعت ها تا صبح مانده است!
و شاید سالها...!
استخوان هایم از سرمای یخ آلود این هوای آلوده بی حس شده اند.
و دنیا شبیه هیولای قصه ی مادربزگ شده است...
دیگر وقت آن شده که بیایی!
می خواهم برای همیشه و شاید تا ابد...

ندانستی دَهَن لقّ است و مویت را رها کردی
به هر سمتی که ممکن شد رسانده باد ، بویت را

رهایم کن..
بگذار ب همان حال بی حس همیشگی ام برسم..

کمی در بی خیالی ام سفر کنم...

و با خونسردی از کنارت بگذرم...

مرا رها کن...

بگذار همان همیشگی باشم...

نویسنده: vafa \وفا\

و من
آن رهای سرکشم
که جادوی لبخندت
ماندنی ام کرد...!

همانند برگ های پاییز
رها شو و خود را به باد زمانه بسپر ...

مینشینم و به هرآنچه که پشت سرم میگذرد لبخند میزنم!
برای هیچکدام از فکر ها و حرف های پوچ و بیهوده ای که دیگران راجبم تصور میکنند و میگویند تره ای خرد نمیکنم!
خودم را از این جهان و روزمرگی های مضحکش دور میکنم و مانند نخل هایی که باد...

گیسوانت
همانند تار های گیتار
شهری را به ساز خود میرقصاند
چشمانِ گیرایت
همانند خنجری تیز
قلب
شکسته ام را
میشکافد
من عاشقی گناهکارم
بیا و مرا از این قفس کهنه
آزاد کن
تا رها شوم

بودن های نصفه و نیمه ادمها به هیچ دردتان نمیخورد!
خودتان را گرفتار همچین افرادی نکنید!
همانها که نه میشود گفت دارینشان و نه میشود گفت ندارینشان!
همان ها که تنها شما را از کسانی که واقعا دوستتان دارند دور میکنند!
و در اخر با یک جمله ی "لیاقت تو...

حالِ خوبت را
به هیچ چیز
به هیچ کس
به هیچ اتفاقی
به هیچ آمدنی
گره نزن...
نگذار آدمها درگیرت کنند
نگذار هر اتفاقی پابندت کند به آن چیزی که سهم تو نیست و برای تو نبوده...
رها باش
حال خوبت را به بند بندِ وجودت وصل کن
بگذار جایی...

رهایت کردم جانم...
می شنوی؟؟
رهای رها...
در میان ِ تمامِ خیالاتی که با تو تجربه کردم
تو را رها کردم...
حال با روحی آزاد
به رویاهایم باز می گردم
آنها همیشه با آغوش باز پذیرایم بودند...
این آزادی را با جان و دل دوست تر می دارم از انتظار...

رفت،
به گمانم کسی منتظرش بود
که اینگونه مرا زود رها کرد

چیزی نمی شود با رفتنت...
فکر کن دست بچه ای ناگهان؛
از چادر مادرش رها شود...
گم می شوم،
همین!

زن موسیقی ست...
نُت به نُت عشق...
سمفونی آرامی که
همه ی تو را می بَرد ...
تا مرز بوسه و آغوش...
جایی که با هر دوستت دارم...
مست می شوی...
رها...
میان زمین و آسمان ها...

ماهی را رها کن
این نوازش بی آب
یعنی مرگ

علی گلشاهی (ورژیرا)

.
گر سَر برود فدای پایَت
دست از تو نمی کنم رَها من...️

.
گر سر برود فدای پایت
دست از تو نمی کنم رها من


️️️

راستش به این باور رسیده ام که تصمیم هایی است برای نگرفتن!
گاهی باید خود را رها کرد از همه دلهره ها،
و بی هیچ تعللی خود راسپرد به دست آنکه هیچ گاه رهایت نکرده است،
هیچ گاه رهایت نمی کند!

میخواهم دختری داشته باشم تا برایش دنیایی بدون ترس ترسیم کنم...میخواهم دنیای او و نسل دخترانگی اش،هیچ دلهره ای نداشته باشد برای دوست داشته نشدن و قضاوت شدن...می خواهم روحی آزاد و رها داشته باشد و آب در دلِ لحظه های شادش تکان نخورد.دوست دارم دختری داشته باشم تا آبی...

کاش ..
آنقدر سبک بودم
تا همسفرِ باد
رها شوم
به سویِ تو ...

گر سر برود فدای پایت
دست از تو نمی کنم رها من!



️️️