متن شاعران معاصر

نمانده زیر و بمی در صدای او ،انگار
دل و دماغ ندارد سه تارِ من دیگر.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

وَ شاخه شاخه پُر از میوه ی غروب شده ست
درختِ پنجره ی انتظارِ من دیگر




رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

ورق ورق شده در دستهای کولیِ باد
شناسنامه ی ایل و تبارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

کشیده چادرِ اندوه بر سرش تقویم
گرفته رنگِ عزا  روزگارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

شده ست خالی از آوازِ دخترِخورشید
گلوی آینه ی بی غبارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

وَ نیستی تو و خمیازه می کشد یک ریز
دهانِ ساعتِ شماطه دارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

شبیه دسته گُلی بر مزارِ من دیگر
گرفته  دست به زانو ، بهارِ من دیگر
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۵/۱۵

پروانه ی خورشید هم دور تو می گردد
شاید که آورده ست،  رو به مذهبی تازه.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

تا می کنم هر بار چشمت را مرور، انگار
گل می کند روی لبانم، مطلبی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

از دفتر آتشفشانِ حرفهای تو
جاریست در رگهای شعر من، تبی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

تا کی عطش می نوشی از دستِ کویرِ آه
باید کُنی از چشمه ی باران، لبی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

افتاد تا گیسوی تو در دستهای باد
دل ماند و اوضاعِ قمر در  عقربی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

هرچند در من ریشه کرده یأس ، امّا باز
لبریزم از اعجاز یارب یاربی تازه
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

در دامن صحرا شکفته،  کوکبی تازه
بیرون زده از خانه، مهتابِ شبی تازه
رضا حدادیان ۱۴۰۳/۴/۲۰

باید که بسپاری به دستِ کولی باد
ای تک درخت سوخته! خاکسترت را.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۴/۱

تا کِی به آتش می کشانی دفترت را؟ 
گلبرگهای کوچه باغِ باورت را
رضاحدادیان

این بار
رها کن بادبادک را در باد!
تا نامم تکثیر شود در انگشتانِ درخت
و پیاده روهای شکسته
بر نقطه های رنگی باغ
مریم گمار

غصه کم کن

که جهان کشتی سرگردان است.

موج دریا می برد هرجا که خواند ساحلش

آمدیم تا عاشقانه دل به دلدار دهیم امّا

نَشُد
همچو حلاج بی بهانه سر به آن دار دهیم

امّا نَشُد........

حسن سهرابی

دائم پراست از چمدان، ایستگاهِ باد
انگار خانه کرده سفر، در نگاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

..وقتی که پرده پرده دلم را نواختم
از ناله ی سه تار خودم گریه ام گرفت

یک تکّه آفتاب برایم بیاورید!
از آسمان تار خودم گریه ام گرفت
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

کبریت زدی تا به شبِ فاصله ها
تکلیفِ خطوط تیره ام روشن شد.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

پُر شد  تقویمِ باغ،از ردّ بهار
پاییز، به قدرِ یک سَرِسوزن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

شعری که در رگانِ من می جوشید
دریا دریا شرابِ مرد اَفکن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰