متن شهر

بیهوده نگردید به تکرار در این شهر
او طرز نگاهش، بخدا شعبه ندارد...

با دوتا چشم، حریف همهٔ شهر شدی
فکر کشور به سرت زد که عینک زده ای؟

دلبندم گاهی با خودم فکر میکنم ای کاش ما دو کولی بیابان گرد بودیم...روزمان با هیاهوی گنجشک های درخت چنار شروع می شد..چایمان را آتشی می نوشیدیم و شالمان را محکم به کمر می بستیم و می زدیم به دل کوه و دشت...کاش ما خوشه چینان ساده ای بودیم که...

شهر در امن و امان است ؟ نگو می دانم
پس چرا در خفقان است ؟ نگو می دانم

مست از حادثه ی عشق زمین در تب و تاب
کو...؟کجا عشق جوان است؟ نگو می دانم

شده ویرانه و استادِ مَثَل حیران است.....
این چه بَلوا به جهان است ؟...

بطور میانگین بچه ها ۲۰۱ بار، زنها ۶۲ بار، و مردها فقط ۸ بار در روز لبخند می زنن.
ما تو وجودمون مجموعه ای از ادمکها و شخصیتهای متفاوتی داریم
بیاین با آدمک خنده رو، عاشق و مهربون درونمون بیشتر بیرون بریم
دست آدمک عاشق درونمون، همونی که عاشق سعدی...

خبرها را دنبال می کنی؟
نبودن تو و اشک های گاه و بی گاهِ من دارد کار دست این شهر می دهد...

شهر جهنمی شده،غرق صدا و خاطره
بی تو چگونه رد کنم همت و یادگار را؟

شهر
باغِ وحشِ بزرگی ست
در هر خانه
تعدادی انسان زندانی اند

ما رفتیم و چه عشق هایی
که در این شهر جا گذاشتیم.

من این شهر را از بَرَم
درست مثل کفِ دستم
و هیچوقت یادم نمی رود در کدام نقطه ی این کفِ دست بود که دیدمت
و شدی یکی از خطوطِ پیشانی ام
عمیق ترین خطَّم
عزیزترین خط... .

گرچه این شهر هراسان شده از بیماری
من پرستارم و عمریست خطر کرده دلم...

برید به اون کسی که دوسش دارید بگید:
دوستت دارم
شهر بوی مرگ میده!

بی رحم ترین حالتِ
یک شهر همین است
باران و خیابان و من و جای تو خالی ...

اسفند ماه ، پیاده روهای شهر پر میشود از دستفروشانی که

کیفیتِ جنسشان مهم نیست،

جنسِ دلشان مهم است...

پیر و جوان

زن و مرد

از تجریش تا چهار راهِ ولیعصر...

آدمهایی که نگاهِ مردم برایشان مهم نیست،

حالِ خوبشان مهم است

و با زبانِ بی زبانی به ما میفهمانند...

تهران تنها شهر دنیاست که 12 میلیون نفر جمعیت داره


و هر 12 میلیون نفر معتقدن«یه مشت دهاتی و غربتی ریختن تو این شهر!»

این شهر به تنگ آمده بود از من و افسوس
آن کودک بی حوصله دیگر خطری نیست

برف بارید به این شهر
کجایی بی من؟
کاش سردت نشود...
دل نگرانم، برگرد.

باران که میگیرد
هوا، عطر تو را می آورد
تو زیر باران میروی
شهری معطر می شود

هنوزم زیبا ترین دختر این شهری تو

‏تو اصن همونی هستی
که شهریار میگه:
بدون وجودش
شهر ارزش دیدن هم ندارد

از خانه بیرون بیا تا زیبا شود این شهر،
تا درخت‌های دودگرفته‌ی خیابانِ پهلوی سابق
دوباره جوانه بزنند
و جوی‌های لب‌ریز بطری‌های خالی آب معدنی
از نو
طعمِ شیرین آبِ قنات را تجربه کنند.
تا آبی شود این آسمانِ خاکستری
و تابلوهای نمایش‌گرِ آلوده‌گی هوا
از خوشی به رقص در...

چال می افتد کنار گونه ات وقتی تبسم میکنی
نا مسلمان شهر را این چاله کافر کرده است

یلدای گیسوان من آغاز می شود
پاییز بی بهار به پایان رسیده است
کاری نکن که شهر خبردارمان شود
خواب از سر تمام کلاغان پریده است

گاهی میان مردم در ازدحام شهر
غیر از تو هرچه هست، فراموش می‌کنم ...!