متن عشق

تو گفتی مرا دوست داری و من از شوق به خیابان رفتم، درخت ها به من سلام می دادند و باد مرا به آغوش می کشید، «چه شیرین است داشتنِ تو. :)»🧡🔗

انزجار از خیالمان دور است
طالعِ هردوتایمان جور است
"بِسْمِ رَبِ عَیونِکَ حُبۍ"
چشم تو مثݪِ صبحِ پر نور است
[من سراپا توام،،، سراپا عشق...

تو سراپا منی،، سراپا من
ابتدا با من ،،، انتها با من
تن به تن ، ما همیم و ما ازهم
که تویۍ راه طۍ...

عشق من
من یه دونه دل دارم
اونم همه اش گیرتوعه

امشب
میز کافه ای که
دست هایمان را به هم رساند
گل داد.

می خواهم در جهانی برخیزم که عشق به قیمت لبخند باشد.
مردان نمیرند،
زنان نگریند،
و همه کودکان، پدر خود را بشناسند.
عدالت باغی باشد،
که مردم در آن سیب های یکسان بخورند،
و یکسان بمیرند.
می خواهم در جهانی برخیزم،
که هیچ انسانی بیش از یکبار نمیرد...

ای آنکه چشمان قشنگت رنگ دریاست
هم ساحل آرامش و هم دشت رویاست



مغرور زیبایم  غزل جان گیرد از تو
جانا. غزال چشم تو. روح غزلهاست



پیشم بمان و با دل من عاشقی کن
چون بی تو دل افسرده و غمگین وتنهاست



با من بمان و عشق را نجوا کن...

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق
که نامی خوش تر از اینت ندانم

چشمای تودل منوبه زانودرمیارن حتی خودت نمیدونی چه کارمیکنی بامن

به امیدعشقت وهمین رابطه زندم یه روزی این لحظه هامیشن خاطره عشقم

۱۴۰۲/۱/۱۴
ای زیبای من!
ای زیبایی که هنوز نیامده ای
با جوهر قلبم ، عاشقانه برایت مینویسم
دوستت دارم
روزی که بدانم لیاقت قلبم را داری
میخی از جنس عشق
روی دیوار دلم خواهم زد
عکس چشمانت را قاب خواهم کرد
و روی آن میخ ، خواهم آویخت
رنگ نگاه...

شرح حال من و تو
حروف پراکنده ع ش ق بر دفترند....
همان قدر جدا از هم و آشفته

فریب در گوش محبت زمزمه می کند و
محبت راه خنجر را در پیش میگیرد
و زمزمی در گوش عشق میکند عشق هم که گلیم خود را از
این سرزمین برمیدارد و میرود
نفرت در گوشه‌ی نشسته ولبخندی
زهراگینی بر لب دارد
خوش حال است، از این که دوستش
توانسته...

هنوز من یادم نرفته چند سالو چند وقته
دور شدی از دنیام باورشم سخته
این عشق تنها یادگار دیروزو الانه
شاید نفهمی تو تا پیری باهامه
هنوز قلبم برات میره شبام نفس گیره
چاره ای نیست بی تو این زندگی میره...

_برشی از ترانه

دوست داشتن را جار بزنید
عشق را فریاد بکشید
اما منتظر رفتن ناگهانی نیز باشید
آدمها حتی نمی توانند جلوی رفتن خود را بگیرند.

اگر شعرم، تبِ احساس دارد،
شمیمش، شمّه ای، از یاس دارد،
به عشقِ توست؛ آقای فرامِهر!
دمت، آرامشِ ریواس دارد!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

تو که: شعر شررباری سراپا،
پر از حسّی؛ صفا داری سراپا؛
برای وسعت یک آسمان عشق،
شکوهِ مِهررخساری سراپا!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

ز مستی عاشقی باید دردی کشی

تا مطلب عشق منعقد گردد

تو را دوست دارم نه تنها به رسم عشق ، بلکه به رسم قدرشناسی
تورا دوست دارم به رسم مهربانیت
تو را دوست دارم به حرمت تمام لحظه های خوبی که ساختی
تو را دوست دارم به رسم نگاهت که جز عشق در آن ندیدم
تو را دوست دارم به...

لارا تیکال:

تو با خداحافظی ها
تمام نمی شوی!
تویی که به من آموختی
عشق؛
دوام آوردن در غربتِ فاصله هاست.

دو صد روز هر شو از خوابش پریدُم
خدا میدونه روز خوش ندیدُم
دلُم چاک چاک یار بی وفا شد
خدا میدونه از یار چی کشیدُم
نه ایمون داره نه دل داره نه دین داره یارُم
سه تا چیزی که مو از بخت بد هر سه شو دارُم
نه عشق...

امید زیباست، عشق زیباست، طلوع زیباست، شکفتن زیباست،
و زندگی، زندگی با تمام دردهایش، هنوز هم زیباست

از عشق مى نویسم باذوق شاعرانه
با شور یک غزل یا غوغای یک ترانه

از بغضهاى تلخ و از اشکهاى خاموش
از کوچه هاى باران در خلوت شبانه

یا از تبى که امشب بر جان من نشسته
با آتشى که هر دم از دل کشد زبانه

در باغ خاطراتم فصل...

چرا پنهان کنم ؟ عشق است و پیداست

سرخ؛

آبی؛

سرخابی...

زندگی در عشق،

سرخ می تپد؛

سبزتر از آبی،

جریان دارد...

رنگهای زندگی را،

دوست دارم...

زهرا حکیمی بافقی،
شعر سرخابی.