مگر می شود ما به هم دل نبازیم مگر می شود خانه در دل نسازیم فراموش کن هرچه بد بود اینجا که ما عازم راه دور و درازیم من و تو برای رسیدن به این عشق به هم متکی و به هم هم نیازیم نداریم از هم نهانی و سرّی...
شبها به پهلو میشوم هردم از فکرتو دیوانه می گردم فکرت مرتب میبَرَد دل را آخر چرا از قلب تو طَردم؟ با این سوالم فکر ها پر زد این بار پهلو را عوض کردم یکبار دیگر یاد تو پَر زد آمد نمک پاشید بر دردم دل را دوباره با خودش...
غم عشق را سرودم ، همه را به آب دادم و برای دیدن تو ، تنِ خود به خواب دادم دل من اگرچه رنجید و دلِ تو هم نفهمید من از این قمار عشقی به خودم عذاب دادم همه خاطرات بد را به کنار میزنم من که به این دلِ...
دیدی که سرِ زلف تو من را به کجا برد؟ یک جامِ بلا داد، ولی قلب مرا برد آن موی پریشانِ تو و صورت زیبا از خَلق جدا کرده مرا ، سوی بلا برد وصف سر زلفت همه ی خلق شنیدند آنقدر که یک تار از آن، بادِصبا برد پیری...
فصل پاییزی که ما داریم هم دیرینه است مثل کفشی نو که در پا هست اما پینه است ما از این پائیزها خیری ندیدیم و هنوز داغ یک معشوق تابستان درون سینه است یا مثال یک شتر در قلب دارد کینه ای هرکجا می گردد آخر در پی آن کینه...
مثل پرستوها مرا درگیر هجران میکنی من را به ناز و قهر خود شیدا و حیران میکنی با موج گیسویت مرو ، رحمی بکن برغیرتم این شانه ی مردانه را آخر تو ویران میکنی یک شهر گر کافر بوَد مومن شود با خنده ات هر کافری را ای صنم آخر...
دلم ز شوق تو ای گل بهانه می گیرد بهانه های تک و عاشقانه می گیرد چرا حواس تو جمعِ دلِ خرابم نیست ز کوچه ها وخیابان نشانه می گیرد کمی که دلخوش و فارغ ز عاشقی گردد بهانه دو سه بیتِ ترانه میگیرد خبر اگر بدهی عازمم که باز...
هر لبت نیمه ی سیبی ست جدا افتاده با لبم طعم لب سرخ تو چیدن دارد غزل تازه ی من از تن سبزت جوشید غزلم از لب سرخ تو شنیدن دارد همه ی سوژه ی نقاشی دنیا هیچ است تو تمام من و ناز تو کشیدن دارد راه سخت است...
غزل بهانه می شود ، که تا تو را صدا کنم ! به نام عاشقی دلم ، برای تو فدا کنم ! جواب شعر من فقط ، سکوت تلخ انتظار نمانده حرف دیگری ، که من به تو ادا کنم ! گناه من در عاشقی به جرم دل سپردنم که...
رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد آنگاه همان زخم، همان کوره...
اول قصه دلم خواست کنارم باشی مرهم حال من و صبر و قرارم باشی رنگ و رخسار دلم رفت در این سختی ها دل به تو داده که تا نقش و نگارم باشی قلب من وسط پاییز همین طوفان بود گفتم ای کاش بمانی و بهارم باشی پشت هم شعر...
باید از اول این شعر تو اینجا باشی اعتبار غزل و صاحب امضا باشی رو برویم بنیشین، حرف بزن ،قهوه بنوش قسمت این است که هم فال و تماشا باشی آمدی تا که جهان خانه تکانی بکند و تو آن نقشه ی جغرافی زیبا باشی میتوانی فقط از فاجعه ی...
معنای زندگی، مفهوم آفتاب دیوان عاشقی، هم نام شعرناب در من فرو نشست بغض هوای سرد شادی به نام او، همرنگ آفتاب مادر کلید مهر، مادر پر از وفا لالائی شبش ، پایان اضطراب آرامش و امید ،فصل نگاه او انگور چشم او، تنگ است و هم شراب رنگ...
من شاعر چشمان تو بودم ، توندیدی هر ثانیه خواهان تو بودم ، تو ندیدی ☆☆☆ تو یوسفِ در بند ، دل من چو زلیخا اندر پی ِ پیمان تو بودم ، تو ندیدی ☆☆☆ فرمانده این لشکر اندوه چه خواهی ؟ من کُشته بفرمان تو بودم ، تو ندیدی...
چای و غزل و پنیر و گردو هم هست انجیر و نبات و شهد کندو هم هست صبحانه ی من چقدر شیرین شده، چون در سفره ی من خاطره ی او هم هست
جای انگور از لبان تو شراب انداختیم در دهن ها با همین یک جمله آب انداختیم چشم واکردیم و پیش روی ما چشم تو بود خویش را تا روز مرگ از چشم خواب انداختیم ما به تو دل داده بودیم و تو گاهی یک نگاه مدعی بودی به تو جنس...
دختری داشتم از پیش بنام غزلک دختر دیگرم آمد زِ ره و شد عسلک گرچه بر قامت هر شعر غزل همچو سر است غزل ار با عسل آمیخته باشد هنر است
صبح باور عشق است در لبخند آسمانی تو وقتی چشم هایت را باز می کنی و عطر نگاهت را بر خورشید می پاشی تا غزل غزل روشنی بسراید
سرسبزی باغی از غزل، تقدیمت رویای لبالب از عسل، تقدیمت در را بگشا، عجب هوایی، به به! خوشبختی صبح، یک بغل تقدیمت
آمد کنار میزم در انتظار قهوه دست من از غزل پُر سیگار دست او بود بیتم غزل نشد ، حیف کوتاه بود دیدار لعنت بر اسپرسو نوشید قهوه را زود
شاعرِ پاییزی آشفته ام قسمتِ تو هرچه غزل گُفته ام حالِ مرا از شبِ یلدا بپُرس از نَفَسِ روزِ مبادا بپُرس
غزل،چشمهای تو است. کاش حافظ چشمهای تو بودم!
کسی که دوستش دارم غزل است؛ اسمش که نه! چشم هاش .. ️️️
صبح و غزل و بوسه و آغوش و نگاهت روزی که چنین وصف شود، روزِ وصال است... ️️️
